Björgum bönkunum!! Björgum bönkunum!!

Já, ég skil vel að ríkisstjórnin þurfi að leggja allt kapp við að bjarga bönkunum, enda eru þeir virkilega á flæðiskeri staddir!!! Bankarnir eru búnir að græða á okkur, almenningi, á tám og fingrum síðustu árin í formi okurvaxta, FIT-kostnaðar, seðilgjalda, yfirdráttarvaxta, gjalda fyrir að renna debetkortinu í gegn og allskonar svínaríi. Aldrei leyfa þeir viðskiptavinum sínum að njóta hluta hagnaðarins með þeim, ekki nema fáum útvöldum viðskiptavinum. Viðskiptavinum sem eiga innistæður, en blæða ekki tveimur krónum fyrir hverja eina sem þeir fá, viðskiptavinum sem aldrei þarf að senda ítrekunarbréf sem bankarnir rukka svo feitt fyrir. Viðskiptavinum sem ekki borga gífurlega dráttarvexti og vanskilavexti. Sem sagt, viðskipavinum sem vel hafa efni á að borga fyrir sig sjálfir og meira til.

Bankarnir eru alveg færir um að bjarga sér sjálfir. Samt þarf Stóri Bróðir að skunda inn með verndandi hendi á lofti. En skunda þeir inn og bjarga þeim heimilum sem eru virkilega illa stödd? Koma þeir til hjálpar einstæðum foreldrum sem eru að reyna að mennta sig? Eða einstæðum foreldrum yfir höfuð? Hjálpa þeir öryrkjum? Gera vel við gamla fólkið okkar, sem lagði grunninn að flestu því sem við búum við í dag? Gera þeir það sem í þeirra valdi stendur, til að lækka matvælaverð, vexti og bensínverð? Gera þeir það sem í þeirra valdi stendur til að tryggja börnum okkar góða leikskóla eða góða menntun í stofnunum með fagmenntuðu fólki á sæmandi launum? Tryggja þeir öryggi þeirra sjúku í samfélaginu með því að flæma heilbrigðisstarfsfólk frá starfi í stórum stíl vegna lélegra launa og mikils álags?   

Nei, ríkisstjórnin gerir allt sem hún getur til að halda niðri launum umönnunarstéttanna, kennarastéttarinnar og leikskólakennaranna. Hún grípur ekki til aðgerða gegn háu bensínverði, heldur uppi verndartollum, innflutningsgjöldum og öðrum ljótum gjöldum svo við getum verslað sem dýrast í matinn, er hlægilega aðgerðarlaus þótt fjölmargar fjölskyldur standi frammi fyrir því, að brátt dugi húsnæði þeirra ekki einu sinni upp í húsnæðislánið og svona mætti lengi telja. Hún reynir að klípa sem mest af því sem við fáum, alveg sama þótt hún sé stundum að margskattleggja sömu krónuna.

En bjarga bönkunum, það er alger nauðsyn í okkar þjóðfélagi í dag. Skyldu það vera bankarnir sem halda uppi þessum stjórnmálaflokkum??? Tja, ég spyr líklega heimskulega.....

Það er okkur flestum allavega, löngu ljóst að þjóðfélagið okkar í dag snýst meira um peninga en fólkið sem myndar þjóðfélagið og ríkisstjórnin er greinilega hlynnt því.

42 milljarðar í hagnað

Are we now wearing pyjamas night and day??....

Hvað er málið?? Þið foreldrar unglinsstúlkna, viljið þið segja mér það?

Ítrekað hef ég rekist á tvær, þrjár eða fleiri unglingsstúlkur saman, íklæddar buxum með hangandi hnjám í, bleikröndóttum, bleikköflóttum, rjómalituðum með bleikum hjörtum, Hello Kitty-bangsar þrykktir á sumar eða bara gamli góði, brúni teddy bear á aðrar. Ég undra mig alltaf jafn mikið á klæðnaði þessarra stúlkna og stend mig að því að stara í laumi.

Eru þetta náttbuxur?? Í mínum augum líta þessar buxur út eins og náttbuxur  Eða er þetta tískan í dag hjá stelpunum? Og ég er greinilega ekki að skilja hana.....

Að ofan virðast þær fullkomlega eðlilega klæddar, í hettupeysum, magabolum eða öðru, og jafnvel skótauið virðist eðlilegt.... týpískir Converse-skór, Van's skór eða ballerínuskór. Annað er líklega ekki IN. Enda svipar hverjum til annars, allavega svona séð úr fjarlægð með 35 ára gömlum augum.....

En.... er þetta virkilega tískuklæðnaður eða er þetta bara hentugt á unglingsárunum, að geta "hent" sér út á náttfötunum og sparað þannig örlítinn tíma?

Mér finnst þetta ótrúlega ljótur klæðnaður, en oh my God, ef þetta er í TÍSKU, þá endilega innleiðið þetta í fullorðinstískuna líka. Myndi spara mér töluverðan tíma á morgnana, ef ég gæti bara skrattast af stað í vinnuna í náttbuxunum. Maður þyrfti í raun aldrei að skipta..... náttbuxur á nóttunni, náttbuxur á daginn, náttbuxur á meðan maður eldar og samt væri maður alltaf IN og í tískunni   

Ground control: Autopilot með tíðum skoðanaskiptum hér með settur á.....

Hvað getur maður, sem stjórnmálamaður, eiginlega skipt oft um skoðun á sama málefninu? Og það á ekki bara við um Ólaf, heldur fleiri í borgarstjórn. Þeir virðast alltaf vera sammála um það að vera á móti hinum þegar þeir lenda í andstæðum fylkingum, á móti því að vera sammála þegar eitthvað gott rekur á fjörurnar, án þess þó eiginlega að taka afstöðu til málefnanna. Og svo kyngja þeir öllum fyrri skoðunum þegar þeir "óvart" lenda í "ekki-andstöðunni".....

Erum við virkilega að borga þessu fólki laun fyrir að vera í sandkassaleik? Hvenær ætlar þetta fólk að fara að vinna?

Er ég ein um að hafa þessa skoðun? Eða, í daga allavega, það getur jú verið að hún hafi breyst á morgun.....

Borgarstjóri gagnrýnir vinningstillöguna

Af hverju er mannkynið svona ófullkomið?

Einn ágætur maður, setti inn komment við færslu hjá mér um daginn. Fyrir forvitnis sakir kíkti ég á bloggið hans rétt áðan og rakst þar á pistil þar sem hann fjallar um annan pistil, nefninlega hjá Jóni nokkrum Vali, þar sem hinn síðarnefndi fjallar um fóstureyðingar.

Ekki ætla ég að tjá mig um réttmæti fóstureyðinga hér og nú, til þess er málefnið allt of viðkvæmt og siðferðislegt, augljóslega margar hliðar á því og ýmsar ástæður fyrir því að konur kjósi að láta eyða fóstri..... en ég hreinlega nenni ekki út í þá umræðu akkúrat núna. Ég hef mína skoðun á málinu, en kýs að láta hana óupplýsta að svo stöddu. Því ég ætla aðeins að staldra stutt við í bloggheimum núna...... í bili allavega

Það sem mig langar hins vegar að fjalla um, er síða sem ég komst inn á, eftir að hafa fyrst lesið pistil Sævarans og í framhaldi af því færslu Jóns Vals og svo kommentin hans. Þessi síða sýnir þroska fósturs yfir nokkurra vikna skeið og er nokkuð merkileg. Ég er lærður hjúkrunarfræðingur og hef lært fósturfræði, en aldrei hef ég séð slíkar myndir, sem þessi síða birtir. Reyndar set ég ákveðinn fyrirvara, þar sem efst á síðunni eru tilbeðnar einhverjar guðlegar verur, og ég hef ákveðna fordóma gagnvart slíku. Kannski eru þessar myndir af fósturþroskanum teiknaðar, þeir segja ekki en hver veit, en ég veit allavega, að þeim svipar mikið til þess sem ég hélt mig vita. Þótt aldrei hafi ég séð neitt jafn raunverulegt og þessar myndir sýna.... Og mér fannst það í rauninni svolítið merkilegt, það sem ég sá.

Það sem innlitið á þessa síðu fékk mig hins vegar mest til að hugsa um, var það, hve hratt við í rauninni þróumst úr tveimur litlum frumum, sem ekki einu sinni augað getur greint, og yfir í fullskapaða mannveru. Þetta er í raun og veru bara kraftaverk. Og hreint út sagt ótrúlegt. Að þróast úr einni lítilli púpu yfir í fullkomlega skapað meistaraverk á níu mánuðum, það má teljast ótrúlega ör þróun.

Og ef tvær frumur geta framleitt svona ótrúlega litlar, fullkomnar og fallegar verur, sem vaxa, dafna, þroskast og taka á sig mynd innan kvenlíkamans á níu mánuðum, hvernig getur þá verið að við sem heilt mannkyn stritum við sömu hlutina áratugum saman án árangurs? Með hugsandi heila, starfandi hendur og vilja til að gera allt? Hvernig getur það verið, að búið sé að berjast gegn umskurði í mörgum ríkjum, í áratugi án árangurs? Af hverju erum við enn að heyja stríð? Af hverju eru kvenréttindi ekki meiri en raun ber vitni í fjölmörgum löndum? Af hverju eru enn fordómar gegn blökkumönnum? Gegn samkynhneigðum? Af hverju erum við svona lengi að tileinka okkur nýjar hugsanir, þegar við erum svona ótrúlega fullkomin í okkar fósturþróun???

Er það kannski svo, að við erum fullkomnust sem óhugsandi lífverur, í líknarbelg móður okkar, vernduð gegn umhverfinu, nærð á ást, umhyggju og tilhlökkun? Skemmumst við um leið og við fæðumst? Eða er það umhverfið sem eyðileggur okkur? Uppeldið? Samfélagið? Heyja önnur dýr sömu baráttu áratugi eftir áratugi án árangurs eða leysa þau málin með því að bíta á barka hvors annars og éta, eða er þeirra líf alltaf það sama áratug eftir áratug?

Vissulega höfum við náð árangri á mörgum sviðum, en það virðist vera sem okkar framgangur sé helst á tæknilega sviðinu. Því ekki þróumst við mikið vitrænt. Og greinilega ekki líkamlega heldur í takt við annað, miðað við hve illa okkur gengur að frjóvga okkur án tækninnar, hve margar konur eru óánægðar með brjóstastærð sína, við rökum af okkur líkamshár sem við teljum ekki að eigi að vera þar sem þau eru og við sjúkdómavæðum öll frávik við hið eðlilega. Við flokkum okkur í kassa og bása, eltumst við hluti og stöður, erum á góðri leið með að útrýma drykkjarvatni, köllum yfir okkur breytt veðurfar og náttúruhamfarir með umhverfissvínaríi okkar og högum okkur á allan hátt heimskulega, bæði gagnvart okkur sjálfum og umhverfinu. Við höfum allar forsendur og góðan grunn, til þess að vera hinar fullkomnu verur, en af hverju erum við þá svona heimsk??

Ég verð að viðurkenna, að hvort sem þessar myndir eru falsaðar eða ekki, þá vakti það mig virkilega til umhugsunar um alls kyns heimspekileg mál.

Og ég er enn að hugsa....

Oh, þetta mánaðarlega.....

Ég er búin að vera með einhverja ónotatilfinningu í maganum í allan dag, ekki magaverkur, heldur kvíðahnútur sem var búinn að hreiðra svona vel um sig og virtist ekkert vera á förum.

Þetta byrjaði eiginlega strax í morgun. Systursonur minn, 10 ára, var í gistingu hjá okkur og ég heyrði í strákunum í unglingsherberginu þegar ég vaknaði. Þeir í PlayStation að sjálfsögðu. Ég ákvað að blunda aðeins lengur og tókst það, á sama hátt og öðrum foreldrum tekst það á frídögum..... þ.e. með því að rumska öðru hvoru þegar kallað er: "Megum við fá Coco Puffs?" Maður vaknar eiginlega ekki en samt nóg til að kalla: "Já, elskurnar, fáið ykkur það sem þið viljið." Og hrot, sofnar strax aftur. Stuttu seinna: "Mamma, er ekki til meiri klósettpappír?" Maður hrekkur pínu upp og kallar: "Jú, hann er í skápnum undir vaskinum." Og dettur inn í sama drauminn aftur.

Svona gekk þetta fyrir sig í tvær klukkustundir, þar til ég fann að nú var vökuástandið komið til að vera. Ég var vöknuð, en nennti samt ekki á fætur. Svo ég kúrði aðeins og hugsaði um það, sem ég ætlaði að gera í dag. Engar kröfugöngur á dagskrá á mínu heimili, en ég ætlaði mér aðeins að taka til hendinni á heimilinu, taka baðherbergið í gegn, þvo gluggana, jafnvel bora fyrir nokkrum myndum í veggina. Ekkert óviðráðanlegt eða kvíðvænlegt sem sagt, en samt fann ég hnútinn byrja að myndast djúpt í kviðarholinu. Ég tók sjálfa mig á sálfræðinni og sagði mér að slaka á, það væri ekkert merkilegt að bíða mín. En samt sem áður fann ég hnútinn vaxa. Og þungur hjartsláttur fylgdi með í kaupunum. Úff, sneri mér á hina hliðina, en hnúturinn fylgdi með. Sneri sænginni við en hnúturinn varð eftir undir sænginni. Byrjaði að nudda tánum smá saman, róandi aðferð sem ég nota á sjálfa mig þegar ég er að hugsa. En allt kom fyrir ekki, hnúturinn var kominn til að vera og hans vegna var ómögulegt að dvelja áfram í bælinu.

Reif mig á fætur, sótti Moggann, hitaði kaffi og fékk mér ristað brauð, þessi fjárans hnútur skyldi þá víkja fyrir einhverju garnainnihaldi. En hann lagðist bara í stuttan dvala. Um leið og ég var búin að renna í gegnum Moggann blossaði hann upp aftur. "Hvað er í gangi", hugsaði ég. "Er ég að gleyma einhverju?" Kíkti í dagbókina mína, en engin vakt stóð til á þessum degi, svo ekki var það málið. Og ég gat ómögulega munað til þess, að ég hefði lofað mér eitthvert heldur í dag.

Ekki kom ég eins miklu í verk og ég hafði hugsað mér, en það er allt í lagi. Ég lifi vonandi fleiri daga, og ef ekki, þá hefði líka verið súrt að eyða síðasta ævideginum í gluggaþvotta. Þetta var líka bara lauslegt plan sem ég hafði sett mér, engin pressa. Bara ef ég nennti..... sem ég gerði auðvitað ekki.

Ég lá í sófanum yfir fréttunum, Friends á Stöð2, danska Trúðnum á RÚV, Law and Order, en aldrei losnaði ég við ónotatilfinninguna. Og aldrei hætti ég að nudda tánum. Hnúturinn var þungur og ég fann líka að hjartað sló óvenju þungt og hratt, svo ég hugsaði með mér, að ég nennti ekki að standa í þessu lengur. Ætlaði bara að drífa mig í rúmið. Gekk fram til að gera alla þessa venjulegu húsmæðurhluti, áður en maður getur slökkt ljósin og farið að sofa, en rak þá af tilviljun augun í lítinn stafla af umslögum. Búmm, já, það var málið! Það var 1. í mánuði og ég þurfti að fara inn á heimabankann og greiða reikninga. Damn, þetta er það eina mánaðarlega, sem ég kvíði fyrir.

Reyndar er ég í greiðsluþjónustu í bankanum mínum, og ég verð bara að viðurkenna að ég öðlaðist nýtt líf eftir að ég byrjaði í þeirri þjónustu. En þó eru nokkrir reikningar sem ekki eru greiddir af bankanum og alltaf eitthvað sem þarf að gera upp. Það sem vekur þó mesta kvíðann, er að sjá hvað ég hef fengið útborgað. Það er bæði kostur og galli, þó ívið meiri kostur, að ég fæ aldrei sömu upphæð útborgaða. Til þess vinn ég of flókna vinnu. Aldrei jafn mikið af kvöldvöktum milli mánaða, stundum mikið af næturvöktum og stundum ekki, stundum er ég dugleg að taka aukavaktir og stundum er ég löt til þess, stundum eru hátíðsdagar í mánuðinum á undan sem borga meira en allir hinir dagarnir, en allt þetta gerir, að maður hefur eiginlega ekki hugmynd um, á hverju maður á von um mánaðarmótin. Ég horfði á fjárans tölvuna og hugsaði "Onei, ekki núna...." Ég fann að kvíðahnúturinn djammaði í maganum á mér. "Æ, ég meika þetta ekki," hugsaði ég og fann mér allt mögulegt að gera áður en ég hengslaðist að tölvunni með umslagastaflann í annarri hendi. Ég dró þetta eins og ég gat, þar til ég hreinlega varð að koma mér að verki. Dró öryggislykilinn upp og skráði mig inn á heimabankann.....

.....Og eruð þið ekki að grínast? Sjaldan er maður ánægður, þegar launaseðillinn er skoðaður, (minn kemur sko rafrænt), en í kvöld varð ég bara nokkuð ánægð. Ég var reyndar búin að vera nokkuð dugleg að taka aukavaktir síðasta mánuðinn, but it's hard to keep track.... Ég borgaði og borgaði, eins og vitlaus manneskja, ýmislegt smálegt líka sem ég hafði dregið að greiða og millifærði hingað og þangað. Ég borgaði allt sem ég þurfti, átti enn eftir nóg fyrir greiðsluþjónustuna og átti samt svolítinn afgang!

Ja, það er ekki oft sem þetta gerist, en þegar það gerist er það bara gaman. Ég ýtti á "greiða" í síðasta skiptið og svo á "útskrá", dró djúpt andann og viti menn...... enginn kvíðahnútur eftir í maganum.

Svo nú get ég farið að sofa, fullkomlega róleg og þarf ekki að liggja og nudda meira saman tánum.

Góða nótt!!

Haha, ég hlæ nú bara að ykkur, stjórnendum LSH!

Þessi fyrirsláttur stjórnenda LSH og heilbrigðisráðherra um vinnutilskipan Evrópusambandsins er náttúrlega bara út í hött. Það vita allir starfsmenn LSH og hlæja að þessarri vitleysu saman, og í sundur, þegar þeir sjá þessa vitleysu endurtekið í fréttum.

Fyrir það fyrsta, erum við ekki í Evrópusambandinu eins og okkur öllum má vera ljóst..... og fyrir það annað, þá vinnur örugglega 80% starfsfólks LSH á undanþágu frá þessarri vinnutilskipan nú þegar. (Það er greinilega þannig, að ef stjórnvöld geta ekki ákveðið hvort þau vilji vera í ESB eða ekki, þá mega þau velja og hafna hvaða reglum þeirra þau ákveða að hlíta, eða hvað.... höfum við ekkert að segja um þessi mál???)  

Það er EKKI rétt að vaktafyrirkomulagi hafi verið breytt á spítalanum síðustu ár á mörgum deildum, það ER LYGI. Og ótrúlegt að enginn skuli hafa mótmælt þessarri lygi fyrr. Nefnið okkur, heilbrigðisstarfsfólki, dæmi um deild, þar sem vaktafyrirkomulagi hefur verið breytt síðustu ár og nefnið okkur þá deild sem staðið hefur við það!! Nefnið okkur deildina nákvæmlega, eða deildarnar, svo ekkert fari á milli mála, og þá KANNSKI trúum við ykkur. En EKKI koma fram í fjölmiðlum og ljúga að bæði okkur og þjóðinni!!! Við erum langþreytt á bæði því og ykkur. 

Stjórnendur spítalans hafa í mörg ár lifað vegna þögn "þegna" sinna, öðru nafni starfsfólks, enginn mótmælir opinberlega og enginn segir neitt. Hvers vegna?? Hvers vegna gerum við aldrei neitt? Jú, vegna þess að okkur er stöðugt still upp við þann vegg, að skyldum við grípa til aðgerða eða mótmæla af einhverju tagi, þá bitnar það á þeim sem það alls ekki á að bitna á, sem sagt sjúklingunum. Okkar mótmæli ná aldrei upp á borð þeirra sem eitthvað hafa um það að segja, vegna þess að VIÐ HEILBRIGÐISSTARFSFÓLK ERUM EINMITT ALLTAF AÐ SETJA SJÚKLINGANA FRAMAR ÖLLU. En hvenær er komið nóg? Og hvenær megum við eiginlega segja stopp í nafni okkar og okkar réttinda? Hve lengi eigum við að láta valta yfir okkur af öllum?

Ég hef unnið á Landspítalanum þegar hann var háskólasjúkrahús og líka þegar hann var það ekki, og ég hef unnið þar bæði sem starfsmaður spítalans og sem starfsmaður einkarekins fyrirtækis, og samtals í þónokkur ár, ég hef unnið á 15 deildum spítalans og ég get fullyrt, að EKKI hefur verið breytt vaktafyrirkomulagi og EKKI er verið að fara eftir þessarri vinnutilskipan á þeim deildum sem ég hef unnið á. Alls staðar er lögmálið bara það, að "REDDA DEGINUM" eða redda helginni, (sama hvað hver starfsmaður kemur til með að vinna langar vaktir, hvort hann nær hvíld á milli vakta eða hversu langri hvíld skiptir stjórnendur ekki máli, og það er STAÐREYND - FUCK ÞESSARRI EURO-TILSKIPAN Í ÞEIM TILVIKUM!!! (sem eru náttúrlega mýmörg)), og það virðist líka vera í samræmi við stjórnunarhætti stjórnenda þessa "góða" spítala!!! Bjarga fyrir horn. Og alltaf á síðustu stundu. Aldrei hugsað fram í tímann og aldrei hugsað um þann mannauð sem spítalinn Á OG HEFUR! (Okkur má greinilega alltaf skipta út með annaðhvort nemum, nýútskrifuðum eða útlendingum). Skítt með hvernig þetta lítur út á morgun, eftir viku eða mánuð. Og hver á að kenna hverjum.... eggið, hænan, eða kannski Anna Stefánsdóttir, sem telur sig eiga ráð undir rifi hverju. Stjórnendur LSH hafa aldrei látið sig þetta varða, fyrr en nú þegar þeir standa opinberlega í deilum og þurfa loksins að rökstyðja sitt mál, þeir hafa ALDREI skipt sér af því fólki sem vinnur alla þá vinnu, sem spítalann og landsmenn skipta mestu máli, þeim er skítsama um allt nema það að koma vel fyrir í fjölmiðlum.... og þeir geta það ekki einu sinni. Þeir koma a.m.k. ekki vel fyrir okkar sjónir, sem til málsins þekkja.

Ástandið er öllu starfsfólki (amk. íslenskumælandi) ljóst, þetta er algjörlega ólíðandi, bæði sjúklingum og starfsfólki, verið er að ganga frá fólki með yfirvinnu SEM ÞAÐ VILL EKKI SJÁLFT, öfugt við það sem heilbrigðisráðherra heldur, sem lifir greinilega í þeirri trú, að allir séu að sækjast eftir yfirvinnu. Ekki veit ég hvernig heilbrigðisráðherra hefur hugsað sér að reka deildir, sem eiga jafnvel bara yfir að ráða um 40% af þeim mannafla sem þarf til reksturs, án yfirvinnu..... því a.m.k. hættir fólk ekki að vera veikt og eldra.... Think about that, dear minister! Starfsfólk er orðið langþreytt og meira en það, það er orðið útbrunnið, farið að hnýta hvert í annað, margir yfirmenn eru að gefast upp á ástandinu, og þá er ég AÐ SJÁLFSÖGÐU EKKI AÐ TALA UM ÆÐSTU YFIRMENN SPÍTALANS SEM LIFA Í GLERTURNI, heldur hina, því einhverra hluta vegna, þá á þessi spítali svo ótrúlega mikið af "loyal", duglegu og samviskusömu starfsfólki, (og að mínu mati ótrúlega mikið meðvirku þessu ömurlega ástandi sem þarna ríkir)..... þetta er það starfsfólk sem ber þennan spítala uppi, EKKI yfirmenn spítalans, þótt þeir vilji alltaf hljóma þannig. Þetta er starfsfólkið sem heldur deildum gangandi dag, kvöld og nótt....sama hvernig mönnunin er og sama hve veikt fólk það þarf að hugsa um, þetta er starfsfólkið sem hugsar um sjúklinga í allavega ástandi, sem hugsar um okkur öll þegar við erum veik, sinnir sinni vinnu og gerir allt eftir bestu getu og oft langt umfram það miðað við aðstæður. Það eru EKKI æðstu yfirmenn spítalans sem halda þessu batteríi gangandi, sem þó vilja alltaf láta líta út eins og þeir séu nær daglegir gestir á öllum göngum spítalans og þekki "nær allt starfsfólk með nafni".... 

En fær allt þetta frábæra starfsfólk LSH það þakkað eða metið? Fáum við jólagjöf?? Nei, við fáum ekki einu sinni JÓLAKORT frá okkar opinbera vinnustað. NEI, ALDREI, HVORKI AF YFIRMÖNNUM SPÍTALANS NÉ AF STJÓRNVÖLDUM ER OKKUR ÞAKKAРOG ÞIÐ SKYLDUÐ ÖLL SKAMMAST YKKAR.

VIРberum ykkar allra líf oft í okkar höndum, hvort sem það er byrjandi líf, tímabundin veikindi, skyndileg veikindi, slys eða langvarandi veikindi, lífslok, gleði eða sorg aðstandenda..... en VIÐ fáum aldrei nema skammir frá okkar æðstu yfirmönnum fyrir okkar framlag og eins og það væri ekki nóg, þá fáum við illa útborgað þar að auki. (Þótt svo okkur finnist gefandi að bjarga mannslífum, þá verslum við ekki í Bónus fyrir það eitt og sér, því miður - þá værum við rík...) Enda erum við langflest búin að gefa frat í ykkur, stjórnendur, fyrir löngu síðan, þótt ekkert okkar hafi gert það á jafn flottan, eða að minnsta kosti, samstilltan hátt og skurðhjúkrunarfræðingar gerðu núna. Mörg okkar hafa gert það á einhvern hátt nú þegar, bæði leynt og ljóst.

Það getur vel verið, að stjórnendur Ríkisins og LSH vilji fara að þessari Evróputilskipan, og þykist vera að því, þeir ljúga að þjóðinni að verið sé að gera þetta OG STJÓRNENDUR SPÍTALANS OG STJÓRNVÖLD LJÚGA ÞVÍ að þjóðinni að búið sé að breyta vaktafyrirkomulagi á langflestum deildum spítalans. Þetta er einfaldlega lygi eða ranghugmynd þeirra! EF þeir VÆRU  að fara að þessari tilskipan, þá væri ekki hægt að halda úti vöktum á langflestum deildum spítalans. Það væri þá, til að mynda bannað að vinna morgunvakt á eftir kvöldvakt, því samkvæmt þessarri vinnutilskipan þá á fólk að eiga 11 TÍMA FRÍ Á MILLI VAKTA. Á LSH er það algilt að þú vinnir kvöldvakt til a.m.k. 23:30 (og jafnvel lengur ef þörf er á) og mætir aftur á morgunvakt kl. 8:00. Engir 11 tímar þar í hvíld eða annað. Og ef það hentar deildinni, máttu gjarnan vinna 16-20 tíma, eða lengur, ef þú vilt.... skítt með þessa Evrópu-tilskipan þar. Þú ert stöðugt að klípa af sjálfum þér og þínu einkalífi og heilbrigði, fyrir ríkisapparat sem stöðugt vill meira og meira og meira..... fyrir ekkert. Vill helst ekki þurfa að borga þér neitt nema lágmarkslaun. Í alvöru, hvenær heldur fólk að heilbrigðisstarfsfólk fái nóg af launamisrétti og yfirgangi yfirmanna sinna?

Ég fullyrði, eftir mína viðdvöl á hinum ýmsu deildum LSH, að EKKI er búið að breyta vaktafyrirkomulagi á síðustu árum, EKKI er verið að vinna eftir vinnutilskipan Evrópusambandsins, starfsfólk er MERGSOGIÐ af spítalanum, langþreytt og útbrunnið langt fyrir aldur fram ...... og nota bene.... þetta er fólkið sem ÞIÐ treystið á í ykkar veikindum og erfiðleikum. Eeeen er verið að fara vel með okkur? Nei, engan veginn. Hvorki af stjórnendum LSH né stjórnvöldum.

En takk til ykkar allra, kæru sem hafið notið okkar í nauð og gleði og líka þakkað okkur, það er auðvitað fyrir ykkur sem við höldum áfram okkar starfi, í sátt eða ósátt við okkar stjórnendur.

 

Vaktakerfið dregið til baka

Eldur laus og góð helgi..... yeah!!!!

Ó jæja, rétt að kvitta inn eftir ógeðslega góða afslöppunarhelgi í sumarbústað. Í þessum sumarbústað var ekki til klukka, engin vinna og engin börn. Það var borðað þegar maginn sagði já, opnuð góð vínflaska þegar heilinn sagði já, sofið þegar maður var þreyttur og vakað þegar maður var glaður. Ekki skemmdi fyrir góður félagsskapur Mr. K. sem tókst að fullkomna helgina. Af hverju getur ekki lífið bara verið svona, en líklega er það vegna þess að svona helgar eru algjört stílbrot í hversdagsleikann, sem þær eru svona góðar

Og svo er komið sunnudagskvöld, og ég get farið að kvíða nýrri vinnuviku. Ekki af því að mér þyki vinnan mín leiðinleg, en það er bara svo miklu skemmtilegra og betra að vera í fríi.....

Við vorum í seinna fallinu heim í kvöld, af ýmsum (góðum) ástæðum. Ég undraði mig aðeins á hvíta rykinu sem þakkti teppið í stigaganginum mínum, á leiðinni upp með draslið mitt. En ekkert mikið. Ég var svo sem ekki mikið að spá í þetta. Þar til ég hitti dóttur nágranna míns, sem tilkynnti mér, að eldur hefði kviknað í íbúð foreldra hennar fyrr í dag. Út frá þvottavélinni þeirra. Það hafði víst verið pínu action, bæði slökkvilið, lögregla og sjúkrabílar mætt á vettvang..... minn unglingur sem átti að vera heima að læra, hafði samt ekki tekið eftir neinu....??? Spurning hvað hann var að gera á þessum tíma.....

Þetta mun vera í þriðja skiptið síðan ég flutti inn fyrir nákvæmlega tveimur árum, sem eldur kviknar í stigaganginum okkar. Ætli ég sé "save" hérna?? Ég verð auðvitað að taka það fram, að mínir uppáhaldsnágrannar slösuðust ekkert... sem betur fer.

Jæja, stigagangurinn verður þrifinn á morgun, og ég held að við séum að fá magnafslátt á djúphreinsingu af teppum, það hlýtur bara að vera..... Það verður allavega leitun að hreinni teppum en í stigaganginum okkar....

Hvað á maður eiginlega að segja við svona......?

Góður afmælisdagur minn að kveldi kominn  Ég orðin 35 ára, og fannst það ekki hið minnsta hræðilegt. Mér fannst það mun verra þegar ég varð 30 ára, en þetta var bara piece of cake!!

Ég er nú voðalega lítil afmæliskelling fyrir mína eigin hönd.... mér finnst mjög gaman að mæta í afmæli annarra og ég elska að kaupa og gefa afmælisgjafir, en einhvernveginn finnst mér ekki eins gaman að halda upp á minn eigin dag, og finnst eiginlega bara óþægilegt að þurfa að þiggja gjafir frá öðrum. Þótt ég hræðist nú alls ekki spotlightið, sko....

Ég er samt svo heppin, að litla systir mín ungaði út sínum síðasta akkúrat á afmælisdegi mínum, svo mér er borgið næstu 10-15 árin eða svo. Hún heldur alltaf flottar veislur á afmælisdegi drengsins, og þar get ég mætt og slegið þrjár flugur í einu höggi, þ.e. þegið veitingar, hitt fjölskylduna og tekið við gjöfunum mínum.... án þess að þurfa að lyfta litla fingri sjálf. Já, tillitssöm systir þetta....

Ég reyndar eigna mér líka pínu nafnið á syninum, hann heitir Guðlaugur, en G-ið í mínu nafni stendur einmitt fyrir Guðlaug (ég í höfuðið á minni mjög heitt elskuðu langömmu sem dó fyrir 24 árum síðan..... vá (!!!) hvað maður er orðinn gamall þegar maður setur þetta svona fram....)..... já okey, ég veit að föðurafi drengsins heitir líka Guðlaugur og líklega er hann að mestu leyti skírður í höfuð hans, en maður má nú gefa sér einhverja smá hluti, er það ekki....

Ég hafði mjög meðvitað skipulagt mínar vaktir þannig, að ég hafði skilað öllu af mér á miðvikudagsmorgni, þegar ég kláraði næturvakt auk þess að hafa unnið helgina á undan líka, og átti þar með 5 daga langt helgarfrí. Þetta frí hafði ég hugsað mér að nota annaðhvort til að skreppa til útlanda, hafa það virkilega notalegt heima við eða fara í sumarbústað og þá helst vildi ég taka minn góða vin, Mr. K., með.

Ég er reyndar Sauður, þótt stjörnumerkið heiti Naut og þess vegna var ég lítið sem ekkert byrjuð að vinna í þessum málum fyrr en um og eftir síðustu helgi. Þá byrjaði ég að viðra sumarbústaða-hugmynd fyrir vini mínum og fannst svolítið skrítið, hve dræmt hann tók í. Ég er skorpukelling og er alltaf á síðustu stundu, bæði í hugsun, orðum og gerðum, svo þótt svo ég hafi vitað af mínu langa helgarfríi í langan tíma, þá var ég aldeilis ekki að innvía aðra í það, heldur reiknaði bara með að þeir tækju skorpuna með mér þegar mér hentaði..... og myndu þannig líka ákveða einn, tveir og þrír eitthvað skemmtilegt með mér.

En svolítið stóð á svörum frá mínum góða vini og var jafnvel farið að ergja mig pínu að hann gæti ekki sagt af eða á, um fyrrnefnda sumarbústaðaferð...nú þegar ég var búin að ákveða sumarbústaðaferð en ekki eitthvað annað. Svo þegar ég setti honum úrslitakosti, fór hann undan í flæmingi og sagðist þurfa að fá að hringja í mig eftir smá stund..... Upphófst þá æsileg atburðarás, sem ég vissi ekkert um fyrr en eftir á.

Þannig var, að mín frábæra litla systir og minn besti bróðir, voru búin að vera að plana surprise-partý fyrir mig nk. laugadagskvöld. Þau höfðu haft Mr. K. með í ráðum, en þar sem systir mín er líka mjög önnum kafin kona, var hún ekki búin að fá alla hluti á hreint, mest hvað varðaði mætingu af gestum. Minn vinur vissi ekki hvort verða myndi af partýinu eða ekki, og var þess vegna í smá klemmu þegar ég fór að þrýsta á hann um svör hvað varðaði okkar escape out of town um helgina. Svo hann hringdi í systur mína og sagði örvæntingafullur, að nú væri ég að ýta á svör og hann yrði að svara mér sem fyrst. Mín góða systir tók þá eitt stykki maraþonhlaup við símann, hringdi í allar mínar vinkonur og sagðist verða að fá svar NÚNA um mætingu, sendi sms eins og brjáluð manneskja til frænkna og annarra.... þetta tók náttúrlega allt sinn tíma og á meðan beið ég heima mjög svo óþolinmóð og undrandi á því að heyra ekkert í mínum vini.

Loksins, loksins hringdi hann og þá með jákvæðu svari um helgardvölina utan bæjar, en líka með útskýringu á töfunum.....  Hann sagði mér frá plani systkina minna og ég gat skilið að hann hefði verið í smá klemmu. Systur minni fannst ekki að hún fengi nógu góð og skýr svör frá viðmælendum sínum, svo hún vildi ekki taka sénsinn á því, að eyðileggja fyrir okkur góða helgi, svo hún sagði Mr. K. að við skyldum halda okkar plönum og hún myndi droppa surprise-partýinu.

Það var sko ekki laust við að ég fengi sektarkennd..... Ekki grunaði mig þetta hið minnsta, en vá hvað mér finnst systkini mín æðisleg að hafa verið að plana eitthvað svona fyrir mig. Samkvæmt móður minni, voru þau búin að plana hvað þau ætluðu að hafa að borða fyrir gestina, hvernig bollu ætti að bjóða upp á í fordrykk og svo voru þau búin að safna víni í einhvern tíma svo fólk gæti blandað sér drykki eftir eigin þótta það sem eftir lifði kvölds. Þótt þau myndu ekki einu sinni þekkja stóran hluta af gestunum fyrirfram, þá ætlaði systir mín að leggja til hús, öll fjölskyldan ætlaði að hjálpast að við að útbúa einhverja rétti, þau ætluðu að kaupa inn í bollu og annað og já, bara virkilega gera þetta að góðu kvöldi fyrir mig, kellinga-systur þeirra og dóttur.

Úff, ég fór næstum því að grenja, ég var svo snortin yfir þessarri hugmynd og þessu framtaki þeirra. Og ég fékk líka samviskubit yfir því að hafa lagt svona ofuráherslu á það að komast burt yfir helgina. Ég var einhvernveginn, algjörlega óafvitandi, búin að setja alla í klemmu og það alla, sem voru að keppast að því að gera mér glaðan dag..... En hvað vissi ég svo sem??

Þótt þetta partý verði ekki að veruleika héðan í frá, þá skal ég segja ykkur, að ég virkilega elska systkini mín fyrir að hafa ætlað að gera þetta fyrir mig... fyrir mig!!. Mér náttúrulega þykir óendanlega vænt um þau fyrir, en vá, þetta hefði mig aldrei grunað, og mér þykir enn dýpra vænt um þau núna. Og ef svona hugsun frá ástvinum er ekki til að fullvissa mann um að einhverjum þykir vænt um mann og sé að hugsa um og til og allt um mann, hvað þá???

Ég er sko virkilega snortin yfir þessu, og það er ekki með sama hugarfari sem ég fer í bústaðinn á morgun. Ég ætla auðvitað að njóta þess í botn og njóta félagsskapar Mr. K. og eiga algjöra afslöppunarhelgi með góðum mat, góðu víni, gönguferðum, pottaferðum og öllu öðru. En dísús, hvað svona partý hefði verið skemmtilegt!!!.

Ég hef enn val, segir systir mín mér í kvöld. En hvernig á maður að velja.... Oh my god hvað lífið getur verið erfitt, eða þannig. Ef þetta er það versta sem maður þarf að hafa áhyggjur af og velta sér upp úr.......... ja, þá getur lífið nú varla verið svo erfitt, er það?

Ég segi bara takk, takk og takk, mín elskulega fjölskylda fyrir að vilja mér vel.

Óska ykkur öllum góðrar helgi, ég kvitta út hér með fram yfir helgina. Mun hafa öðrum hnöppum að hneppa...... bæði til og frá 

 

Fyrir hvern er hver, einhver og sumhver að vinna?

Ekki var ég á staðnum þarna, heldur sá bara myndir í sjónvarpinu eins og langmestur meirihluti landsmanna. Það er ekki spurning að mörgum finnist lögreglan hafa gengið of harkalega fram og hálfgerð múgæsing (bæði innan raða lögreglumanna og hinna) hafi myndast. Hitt er hins vegar staðreynd, að lögreglan eru opinberir starfsmenn að sinna sínu starfi, oft eftir fyrirmælum sem þeir hafa lítið að segja um, og það er ólöglegt að hindra þá í starfi - á hvaða hátt sem er.

Ég var, eins og áður sagði, ekki á staðnum og get lítið tjáð mig um það sem gerðist þar, annað en það sem valið var að við fengjum að sjá. Hins vegar vil ég tjá mig um viðtölin sem ákveðið fólk var fengið í, bæði í Ísland í dag og í Kastljósinu.

Fyrst horfði ég á Ísland í dag á Stöð 2 og þar á bæ var greinilegt, að menn stóðu frekar gegn lögreglunni í þessum aðgerðum, heldur en með. Fannst mér að minnsta kosti. Líklega vegna þess að sá miðill er ekki ríkisrekinn og þarf ekki að svara fyrir málflutning sinn að sama skapi og RÚV þarf. Ekki það, að mér hafi fundist neitt að því. Mér finnst alveg sjálfsagt að einhver miðill taki að sér að veita aðhald, hvort sem það er lögreglunni eða öðrum. Allir geta gert betur, og allir eiga að læra af gjörðum sínum og það á ekki að hlífa lögreglunni frekar en öðrum opinberum stéttum, eða í það heila, hvaða stétt sem er.

Hjá RÚV fannst mér flutningurinn frekar hallast að málstað lögreglunnar, þótt hann hafi eflaust átt að vera hlutlaus. Jóhanna Vilhjálms fannst mér, næstum opna samtal sitt við Sturlu, talsmann vörubílsstjóra, á ásakandi hátt og kom þannig mjög æstum manni fyrir, í mikla varnarstöðu. Það kom lítið af viti út úr þessu viðtali, að mínu mati, bæði vegna spurninga Jóhönnu og þó mest vegna þess hve æstur Sturla var. Hann svaraði alls ekki spurningunum sem fyrir hann voru lagðar, heldur hjakkaðist í sama farinu sífellt, um að þetta væri allt ríkisstjórninni að kenna. Hann var "upptjúnnaður" áður en hann mætti í hús og sagði lítið af viti. Mér finnst reyndar að bílstjórar ættu að gera sjálfum sér greiða, og finna annan talsmann fyrir sig, vegna þess að Sturla kemur ekki vel fyrir. Segir fátt málefnalegt og virkar bara of æstur í öllum sínum málflutningi.... að mínu mati. Hann ásakar bara hingað og þangað, er með rifrildis- og æsingstón í röddinni og kemur sér aldrei að aðalefninu. Að saka ríkisstjórnina um að þvælast um hvippinn og hvappinn finnst mér ekki koma baráttu vörubílsstjóra við, málefni okkar á Íslandi snúast um fleiri hluti en olíverð og álögur á það, og það væri líka ábyrgðalaust af ríkisstjórnarmönnum að einblína eingöngu á það á meðan svo margt er að gerast í heims- og efnahagsmálum. Það er líka mikilvægt að styrkja bæði viðskiptasambönd og þjóðarsambönd á ýmsan hátt, sem er ástæða þessa þvælings ríkisstjórnarmanna og fleiri á milli landa. Það er alveg öruggt, að það er ekki vegna þess að þeim finnist gaman að vera á eilífum þvælingi, fjarri ástvinum, gistandi á hótelum og bíðandi á flugvöllum hingað og þangað um heiminn. (Segi ég bara af þekkingu, sem dóttir embættismanns í þessu þjóðfélagi....) Án þess að ég sé að afsaka andvaraleysi þeirra í nákvmælega þessu máli, en við verðum samt að horfa á það, að þessir menn vinna oft 16 tíma vinnudag og þurfa líklega eins og aðrar stéttir að forgangsraða verkefnum sínum. Jóhanna Vilhjálms á hins vegar lof skilið fyrir það, að halda ró sinni í þessu viðtali - ég hefði átt erfitt með að sitja á móti jafn ómálefnalegum manni og mér finnst Sturla vera. Ætli RÚV sé að einhverju leyti ritskoðuð???

Heldur bætti Helgi Seljan í seglin þegar hann þjarmaði ofurlítið að aðstoðarlögreglustjóra, en hann gerði það vel. Og að sama skapi fannst mér Hörður svara vel. Hann sagði að allar aðgerðir lögreglunnar þyldu skoðun og skoðað yrði hvort þeir hefðu brugðist of harkalega við. Mér fannst þetta gott viðtal og mun málefnalegra heldur en uppsöfnuð reiði Sturlu nokkrum mínútum fyrr.

Á Stöð 2 var greinilegt, að þeim fannst aðgerðir lögreglu of harkalegar, og mér finnst það líka fínt að það skíni í gegn í þeirra fréttaflutningi. Þeir eru ekki háðir neinum, hvorki pólitískt né á annan hátt, svo þeir mega líklega hafa aðeins óhlutlausari skoðun heldur en kollegar þeirra hjá ríkisapparatinu. Og mér fannst líka Stöð 2 opnari og sanngjarnari í sínum málflutningi. Þeir leyfðu mörgum að tala, sýndu bæði myndir af agressivum lögreglumönnum og eggjakastandi mótmælendum. Mér fannst við fá réttari mynd af því sem gerðist, hjá Stöð 2.

En svo ég fái að segja mína skoðun..... Það er rétt hjá Birni Bjarnasyni, sem mér fannst reyndar koma óvenjuvel út úr sínu viðtali, að ríkisstjórnin getur ekki stjórnað heimsmarkaðsverði á olíu. EN HÚN GETUR LÆKKAÐ SÍN OPINBERU GJÖLD Á ÞESSA VÖRU, og það er það sem þetta snýst um og sem ríkisstjórnin bara blakar eyrum við. Mér finnst GEIR H. HAARDE hafa komið illa út úr þessu máli, bæði er hann lítið að skipta sér af þessu, sem klárlega hefur mjög negatív áhrif á afkomu margra heimila og svo talaði hann líka af þjósti og á niðurlægjandi hátt í garð bæði vörubílsstjóra og okkar allra, í þetta eina skipti sem hann opnaði munninn um þessar aðgerðir. Árni fjármálaráðherra hefur heldur ekki riðið feitum hesti í þessum aðgerðum, að mínu mati. Hann bara heldur áfram að kjafta sig út úr öllu, eins og hann hefur ávallt gert með allt annað. Og samgöngumálaráðherra má líka fá smá sneið..... hvað er hann eiginlega að gera annað en að plana einhver göng hingað og þangað um landið þar sem fáar hræður búa?? AF HVERJU ER ENGINN Í RÍKISSTJÓRNINNI AÐ TAKA ÞETTA MÁL ALVARLEGA???

Er það kannski svo, eins og bílstjórar segja, að þessir menn eru bara að sinna því sem þá skiptir mestu máli, en eru að láta sig það litlu varða, þótt heimili og fyrirtæki séu að verða gjaldþrota vegna þeirra aðgerðarleysis? Af hverju í ósköpunum snýst allt um það að bjarga bönkunum, BÖNKUNUM, sem í mörg ár hafa hagnast á okkur öllum hinum..... af hverju ekki AÐ BJARGA OKKUR? Okkur sem nú borga laun þessarra ráðamanna og blæða fyrir allt, hvort sem það eru bankarnir eða ríkisstjórnin sem gera afglöp??

Já, ég bara spyr..... og þótt það skíni líklega ekki í gegn  í þessum pistli, þá ER ég sjálfstæðiskona, en meira að segja sjálfstæðiskonu getur verið nóg boðið.....    

Mótmælin fóru úr böndunum

....gerði alla öfundsjúka með snilldartöktum í Básum....

Lét loksins verða af ferð í Bása í Grafarholti í kvöld, þótt reyndar ég væri alveg að guggna á ákvörðuninni þegar klukkan var farin að ganga í kvöldfréttir og rassinum á mér var farið að líða óhuggulega vel í sófanum mínum. Sonur minn er búinn að vera að ýta á eftir mér í nokkrar vikur og var búinn að fá bróður minn í lið með sér, svo ég átti mér varla nokkra málsvörn. Lítið hvísl, þar sem ég stakk upp á því að þeir færu bara tveir á meðan ég myndi leggja mig, var púað snögglega niður af þeim tveimur.

Svo í Bása héldum við, vopnuð kylfum og hönskum. Ég er náttúrlega óheyrilega lélegur golfari, óþolinmóð í þokkabót og ekki bætir nett áráttuhegðun mín á taktana. Það tekur óneitanlega á taugarnar, þegar ég er búin að eyða meira en heilli mínútu í að stilla mér upp, tékka á vegalengd frá tá að kúlu, muna að beygja hnén, lyfta úlnliðunum, passa að gripið sé rétt, minna mig á í hálfum hljóðum að snúa kylfuhausnum upp í aftursveiflunni, horfa á kúluna og EKKI rétta úr mér of snemma.....í höfðinu á mér glymur rödd breska golfkennarans míns: "hit the ti, hit the ti" og ég er gífurlega einbeitt..... og svo búmm, slæ ég þetta feikilega vindhögg, svo ég snýst næstum í hálfhring á eftir. Það er vægast sagt ergilegt og fyrir manneskju eins og mig er það nánast óbærilegt. Oft langar mig að grýta kylfunni í næsta vegg, krossleggja hendur á brjósti og tilkynna: "Ég er hætt!!" (Eins og öllum væri ekki líka sama....)

En svo koma góðir dagar og þá er gaman. Við fórum í skvísu-golfferð til Spánar síðastliðið vor, 7 kellingar saman og þar fór ég í fyrsta skipti heilar 18 holur. Fram að þeirri ferð hafði ég aldrei haft úthald og þolinmæði í meira en 9 holur..... ég var meira að segja farin að telja niður á cirka 5. holu og farin að hugsa: "fer þetta ekki að vera búið...." Endalaus hlaup að leita að kúlunni minni, stingur í magann þegar ömurleg högg komu, barátta við sandgryfjur og annað í þeim stíl fannst mér ágætt upp að vissu marki, en fyrir manneskju sem er með fullkomnunaráráttu, gífurlegt keppnisskap og tapsár eftir því, getur þetta tekið aðeins of mikið á taugarnar. Þar til ég loksins náði sveiflunni! Eftir þrautseigju og þolinmæði míns breska pro-golf-kennara í sólinni á Spáni og nokkur hvítvínsglös.

Og þá náði ég henni. Og þegar ég var búin að fatta, að ég gæti bara slegið ágætlega, þá vildi ég ekki hætta. Golfvöllurinn var minn og hann hefði alveg mátt vera 36 holur mín vegna, loksins þegar sveiflan var komin. Ég sýndi meira að segja snilldartakta í spænsku sandgryfjunum og hlaut í kjölfarið viðurnefnið "bucker-babe" en því miður entist gleðin aðeins í tvo daga. Svo var ég aftur orðin léleg. Um sumarið fannst mér ég svo komin aftur á byrjunarreit. Ekkert nema léleg högg. Og þá nennti ég þessu ekki meira það árið. Ég var hætt.... í bili að minnsta kosti. Og svo enginn vafi væri um málið, þá gekk ég hátíðlega með golfsettið niður í kjallara og placeraði því innst inni í geymslu.

Það var því með nokkrum kvíða sem ég dröslaði golfsettinu á bakinu upp á aðra hæðina í Bása í kvöld. Ég ætlaði sko bara að slá 30 kúlur. Alls ekki meira, ef ég þá myndi endast þessar 30. En svo gekk bara svona skrambi vel, svo kúlurnar urðu 50 og svo allt í einu 50 í viðbót! Ég reyndi allar kylfurnar, rifjaði upp öll tækniatriðin sem ég hef lært og reyndi að taka sjálfa mig ekki of hátíðlega. Og viti menn, ég hitti barasta kúluna í 85% tilfella og nokkur höggin voru bara nokkuð áreynslulaus. Á minn mælikvarða. Ég reyndi að bera mig ekkert of mikið saman við flottu gæjana þarna, sem slógu svo small í, hverja kúluna á eftir annarri lengra en augu mín eygðu. Borið saman við sjálfa mig var ég bara nokkuð góð.... og ég fór glöð heim.

Reyndar skelf ég pínu í vinstri höndinni núna og verkjar í bæði litla puttann og einn lófavöðvann, ekki laust við að harðsperrur séu að byrja að myndast í framhandleggsvöðvunum en það er bara vegna þess að langt er síðan ég hélt síðast á golfkylfu. Bara merki um það að ég hafi tekið duglega á. Það er allavega EKKI af því að ég kreisti kylfuna svo fast að það sé eins og líf mitt velti á því hve fast ég haldi.... það er það EKKI!! Þið getið bara sjálf litið út eins og þið ætlið að drepa mann með kylfunni. Og hana nú!