Tyggjóklessu afgreiðandi krakkar í matvörubúðunum.....

Ég versla yfirleitt í Nettó í Breiðholtinu, að minnsta kosti öll þessi stærri innkaup. Þar hef ég ítrekað tekið eftir því undanfarið að hilluverði ber ekki saman við kassaverð.

Á föstudaginn sl. tók ég eftir fimm villum á strimlinum mínum, en vegna þess að ég er húðlöt en mest vegna þess að bæði var ekki um nema nokkrar krónur að ræða og svo var löng biðröð fyrir aftan mig á kassanum.... þá nennti ég ekki að gera neitt í málinu og gekk út kyngjandi þeirri staðreynd að verslunin væri að snuða mig um nokkra tíkalla. Ég ákvað bara að kyngja staðreyndinni betur með rauðvínssopa þegar heim væri komið. Það pirraði mig þó svolítið að ég skyldi vera svo meðvituð um fólksfjöldann fyrir aftan mig, að ég skyldi ekki nenna að standa í "því veseni" að fá þessar krónur endurgreiddar frá búðinni.

Í dag var hins vegar lítið að gera í Nettó þegar ég átti smáinnkaup þar. Ég gerði eins og ég er vön, renndi yfir strimilinn minn áður en ég fór út úr búðinni. Þá tók ég eftir því að kassaverðið á 2ja lítra Coca Cola flösku var 196 kr., en það fyrsta sem blasti við fólki þegar það gekk inn í verslunina var þó stórt skilti þar sem flaskan var auglýst á 185 kr. Ég ákvað að í þetta skiptið ætlaði ég ekki að vera aumingi, ég ætlaði ekki að láta búðina komast upp með þetta oftar. Svo ég sneri aftur að kassanum, beið á meðan afgreiðslustúlkan afgreiddi eldri konu og benti svo stúlkunni á þessi mistök af þeirra hálfu. Ég sá strax að maðurinn sem var næstur í röðinni, rúllaði augunum með pirringssvip en ákvað að láta það ekkert á mig fá. Leit svo á að ég væri að gera okkur báðum greiða til lengri tíma litið.

Afgreiðslustúlkan hins vegar leit áhugalaus á strimilinn og svo á mig á meðan hún var næstum farin úr kjálkaliðnum í átökum við stærðar tyggjóklessu uppi í sér. Svo sagði hún: "Kar stendur þa'eilla?"

"Þarna", sagði ég og benti henni á skiltið sem blasti vel við okkur báðum.

Þá dæsti stelpuskrípið og sagði í mæðutón: "Ka, ætlarru að far'a æsa þig úta elleu kronnum?"

Mig langaði að stökkva yfir borðið og taka í hálsmálið á henni, svona eins og gert er í bíómyndunum en í staðinn horfði ég blákalt á hana og sagði að ég væri ekki æst, en ef ég þyrfti þess þá myndi ég hiklaust æsa mig.

Sú stutta þurfti nú að ráðfæra sig við einar þrjár aðrar áður en hún með semingi dró ellefu krónurnar mínar úr búðakassanum sínum og skellti þeim með vanþóknunarsvip á borðið.

"Þakka þér", sagði ég og brost breitt. "Ég vona að ég hafi ekki sett daginn úr skorðum fyrir þér." Og út strunsaði ég með krónurnar mínar í vasanum.

Og það er ekki af því að mig muni rassgat um þessar krónur, en þetta var bara prinsipp mál. Margar ellefu krónur verða að hundrað köllum og margir hundraðkallar verða auðveldlega að þúsundköllum, og þeir eru mun betur geymdir í mínum vasa heldur en í kassanum í Nettó, sem aflar þeirra meira að segja á óheiðarlegan eða slælegan hátt.

Svo má heldur betur fara að kenna þessum krökkum sem standa þarna við kassana, í fyrsta lagi að tala, í öðru lagi að spýta út úr sér tyggjóklessunni og í þriðja lagi að sýna viðskiptavininum kurteisi.

Hún var bara þokkalega ánægð með sig, Liljan sem rambaði með tvo poka út úr Nettó eftir hádegið í dag. That felt good, og ég ætla ekki að hika við að gera þetta aftur. Sama hvað margir fúlir kallar rúlla augum í biðröðinni fyrir aftan mig og sama þótt afgreiðslukrakkinn kafni í tyggjóklessunni sinni af vanþóknun.

Hlutirnir gætu verið verri, þökkum fyrir það sem við höfum......

Eitthvað er andleysið að hrjá mig þessa dagana, fréttirnar sem dynja á manni og umræðurnar á vinnustöðum ýta einhvernveginn ekki á það að maður sæki sér fleiri upplýsingar um efnið á bloggsíðunum. Bið ég ykkur að afsaka innlitsleysi mitt á ykkar síðu, mínir kæru bloggvinir, ég veit vel að þið eruð ekki öll að skrifa um ömurlegt efnahagsástandið, en einhvernveginn hefur hugurinn staðið til annarra hluta. Ekkert endilega betri, en þó.....

.....hafði ég í næturgistingu þrjá unga systursyni aðfaranótt laugadagsins og var það eiginlega bara veruleg upplyfting í hversdagsleikanum. Ekki séns að maður væri aðgerðarlaus í fimm mínútur í einu allt kvöldið, alltaf einhver sem hellti niður, þurfti að kúka, þurfti hreina bleyju, vildi teikna eða klemmdi putta og fór að gráta. Einhver sem var þyrstur og annar sem vildi horfa á Skoppu og Skrítlu..... ég var eiginlega mest undrandi á því, að mér skyldi takast að matreiða næstum því ekta jólaskinku með öllu tilheyrandi og takast að láta liðið borða, af uppdúkuðu borðstofuborðinu fyrir miðnætti. Og meira að segja töluvert fyrir miðnætti. Mikið voru þeir nú samt allir sætir þegar þeir voru sofnaðir..... eins yndislegir og þeir nú samt eru vakandi ...

..... Ég er annáluð B-manneskja, get auðveldlega vakað til fjögur á nóttunni við að gera nákvæmlega ekkert, og svo á móti sofið langt fram yfir hádegi daginn eftir. Þannig er sólarhringsklukkan mín. Það gerir ekkert til þótt síminn veki mig einu sinni eða tvisvar á morgnana, eða ég vakni til að koma syninum í skólann, ég get alltaf sofnað aftur djúpum, dreymandi svefni þar sem ekkert raskar ró minni. Þess vegna fannst mér það töluvert afrek að vera komin á fætur með tveimur af litlu frændunum kl. 8:12 á laugadagsmorguninn...... Ekki barasta á fætur, heldur búin að gefa morgunmat, ganga frá, þurrka upp af gólfinu nokkrum sinnum, skipta á bleyjum og klæða í föt..... finna til teiknidót og svo taka það saman, setja Alfin og íkornann, eða hvað hann nú heitir, í DVD tækið...... OG baka vöfflur fyrir kl. 10 þennan sama morgun!! Fékk reyndar hjálp við að þeyta rjómann en að öðru leyti gerði ég þetta allt hjálparlaust.... hafði meira að segja þrek til að fara í smá stund út á róló eftir hádegið..... En guð minn góður, hvað ég tek hattinn ofan fyrir systur minni, og auðvitað öllum öðrum í hennar sporum, að standa í þessu daglangt.... alla daga. Ég þyrfti heldur betur að eiga gott hleðslubatterí ef ég ætti að gera öll þessi verk alla daga ársins, auk þess að rækta sjálfa mig og vini, að ég tali nú ekki um ef maður er útivinnandi. Ég gat ekki einu sinni talað í símann á föstudagskvöldið, svo upptekin fannst mér ég vera. Og ég sem annars er vön að gera ALLA hluti með símann á öxlinni..... líklega þess vegna sem ég er svona skökk í dag, en.....

Horfði á Silfur Egils í hádeginu í dag og nenni nú eiginlega ekkert að úttala mig um það sérstaklega. Nema, þarna var tilkallaður gamall skólabróðir minn úr Verzló, held ég alveg örugglega, maður að nafni Úlfar Erlingsson, (örugglega ekki margir með því nafni og útlitið passaði nokkuð vel), og sá hafði nú margt gott til málanna að leggja, fannst mér. Ekki stjórnmálamaður og ekki involveraður í stjórnmálahreyfinguna, heldur bara ágætlega menntaður og hugsandi maður, sem ef til vill var svolítill talsmaður "okkar" þarna. Hann fær prik frá mér.....

Aðstoðarkona Ingibjargar Sólrúnar stóð sig líka þokkalega, þótt Egill hafi margsinnis reynt að tala hana í kaf..... og finnst mér reyndar að Egill megi gæta sín svolítið á því svellinu, hann verður að gefa fólki svigrúm til að svara. Einhvernveginn lítur þetta út þannig, að Agli sé svo mikið í mun að koma frá sér sínum skoðunum, að viðmælendur hans séu einungis þarna til skrauts. Að minnsta kosti stundum.

Jón Baldvin Hannibalsson, sem er eins og útdeyjandi risaeðla úr sinni pólitísku kynslóð, fannst mér ekki hafa margt málefnalegt að segja. Reyndar skrifaði hann ágæta grein í Fréttablaðið um daginn, sem margir góðir punktar voru í..... en þar hefur hann líklega haft tækifæri til að hugsa áður en hann skrifaði, öfugt við sjónvarpsviðtal, þar sem hann talaði áður en hann hugsaði, að því er mér virtist. Hann er bara stuck í pólitík níunda áratugarins, allt er Sjálfstæðisflokkurinn á móti hinum, kalda stríðið í algleymingi og í mínum augum virðist hann ekki geta horft lengra út fyrir sjóndeildarhringinn en það. Ég sver það, að mér fannst hann meira að segja einu sinni segja Alþýðuflokkurinn í staðinn fyrir Samfylkingin......

Anyway, life goes on, margir hafa tapað stórfé á hlutabréfaviðskiptum, aðrir ævisparnaði í peningasjóðum og enn aðrir vinnunni.... eða öllu af ofannefndu. Ég ætla ekki, og get ekki einu sinni leyft mér, að kvarta þótt ég hafi sama og ekkert á milli handanna núna. Ég tapaði engu, enda átti ég ekkert. Ég held vinnunni minni, allavega að því að ég best veit. Reyndar tók Landsbankinn af mér hverja einustu krónu sem ég vann mér inn síðasta mánuðinn, vegna þess að yfirdráttarheimild mín féll niður akkúrat 1. okt., og bankinn hefur ekki verið viljugur til að framlengja henni, en hey, eins og bróðir minn sagði; ég tapaði þó ekki peningnum, hann fór bara í það að greiða niður eitt dýrasta lánið sem ég hef á mínum öxlum.

Ég er heppin, alveg ótrúlega heppin því ég á það sem er dýrmætast í þessum heimi, það er góða fjölskyldu og góða heilsu. Ég á yndislega fjölskyldu og yndislega foreldra sem hafa getað hjálpað mér og eru alltaf tilbúin til þess að styðja mig. Ekki búa allir svo vel. Alls ekki. Og nota bene, Landsbankinn tók auðvitað greiðsluþjónustugreiðsluna af mér ÁÐUR en þeir lækkuðu heimildina, þannig að ég er ekki í vanskilum, engum alvarlegum að minnsta kosti.

Ég er hraust og ég er heilbrigð, ég get unnið og ég get gengið, meira að segja hlaupið ef ég þarf þess, ég á heilbrigt barn sem er mikil guðs gæfa. Ég þarf ekki að kaupa læknismeðferð, lyfjameðferð eða verða af vinnudögum vegna langveiks barns, að maður tali ekki um þær sálarkvalir sem því fylgja.

Ég get nákvæmlega ekki kvartað yfir einu eða neinu. Nema kannski meðferð Landsbankans á mér, sem dyggum viðskiptavini til margra ára. En það er önnur saga.

Og sem starfsmaður heilbrigðiskerfisins til margra ára, nánar tiltekið slysadeildarinnar síðasta árið, skal ég segja ykkur, að það er til margt verra en það að tapa peningnum sínum, hlutabréfum eða vinnunni. Vissulega eru það mjög erfið viðfangsefni og geta virst óyfirstíganleg á stundum og ég ætla alls ekki að gera lítið úr þess slags erfiðleikum, en það er ekki það versta sem getur komið fyrir þig í lífinu. Langt frá því. Trúðu mér.

Gott að kúra um helgina..... efnahagsmálin skilin eftir heima .....

Jahérna nú......

Ég er búin að eiga ótrúlega afslappandi og góða helgi með Mr. K. í sumarbústað, ekkert sjónvarp, engin nettenging, við höfum hlustað á fréttir RÚV kl. 18 og annars bara haft það gott og kúrað saman. Það var langþráð afslöppun að fá svona helgi saman, burt frá vinnu, fréttum, samtölum, viðræðum og efnahagsfréttum, enda ekkert sem stendur í mínu valdi í öllum þessum málum......

Í dag höfum við þó nokkrum sinnum heyrt glefsur af samtali Egils Helgasonar og Jóns Ásgeirs úr Silfri Egils..... og ég neita því ekki, að í fréttaleysi okkar, vakti þetta samtal nokkra forvitni.

Mér fannst ég því nokkuð heppin, að hafa óvart hitt á endursýningu af þættinum, núna rétt áðan á ríkisrásinni í sjónvarpinu......

Og fuck, hvað á maður að segja. Maður veit eiginlega ekkert hvað maður á að hugsa. Mér fannst Egill mjög beinskeyttur og góður spyrjandi, að vanda..... hann var ekkert að hlífa viðmælanda sínum, en að sama skapi fannst mér Jón Ásgeir svara vel fyrir sig, hann hélt ró sinni og fór ekki í æsta vörn..... sem mér finnst persónulega vera mjög góð kynning út á við, örugglega vegna þess að ég er yfirleitt mjög fljót í þannig vörn, þótt ekki spili svo miklir hagsmunir og fjármunir í spilið hjá mér.....

Ég var hlynnt spurningum Egils og mér fannst hann standa sig með prýði, en að sama skapi þá fannst mér stundum ráðist að Jóni Ásgeriri með of miklu offorsi... öll mál hafa tvær hliðar...... en hvað veit ég? Ekkert er eins og það var, og það verður það aldrei aftur.

Og núna var ég að hlusta á þjóðsönginn í sjónvarpinu, með tilheyrandi fánaflökti og þjóðernissinnuðum myndum, og það var ekki laust við að ég fengi smá tár í augun og fílaði svolítið með þjóðinni minni..... Vonandi fílar þjóðin líka með mér...... nú þurfum við að standa saman og ég held að við gerum það núna þegar reynir á okkur öll.....

Elsku Danirnir....

Elsku, krútti Danirnir mínir, svona þekki ég þá

Þetta er sko bara fyndið og sætt.... Hvet ykkur til að horfa á vefsjónvarpið hjá ExtraBladet, linkurinn er fyrir neðan fréttina.

Söfnun fyrir Ísland

Ekki meiri hagfræði og pólitík fyrir mig.... í bili.....

Þetta er búinn að vera langur og dimmur dagur, eins og Siggi stormur sagði, bæði efnahagslega og veðurfarslega. Þetta var vonandi síðast "svarti mánudagurinn" í mörg, mörg ár.

Ég er úrvinda eftir fréttaflutning síðustu daga, hver holskeflan á eftir annarri, full af neikvæðum og erfiðum orðum, efnahagshugtökum og hagfræðiskilgreiningum. Ég er þreyttari eftir síðustu 10 daga, en ég var eftir fjögurra ára hagfræðikennslu í Verzló..... nei fyrirgefið mér, ég var þar víst í fimm ár..... að minnsta kosti að nafninu til. Þó er ég viss um að forsætisráðherrann og hans samstarfsfólk er miklu, miklu þreyttara en ég...

Höfuðið á mér er orðið eins og skítugur svampur, sem hefur sogað í sig alla neikvæðnina, hrakspárnar, illt umtal um stjórnmálamenn, gjaldþrotatal, prósentutal..... já, í stuttu máli allt sem við systur kölluðum "hagfræði og pólitík" þegar við vorum litlar og pabbi var að lýsa vinnudegi sínum fyrir mömmu okkar. Þegar talið yfirgnæfði Tomma og Jenna í sjónvarpinu áttum við það til að fórna höndum og kalla fram í eldhús: "Er ekki hægt að tala um neitt annað en hagfræði og pólitík á þessu heimili?"

Og það sama segi ég núna. Ég er búin að fá mig fullsadda af þessu öllu saman. Mér er ekki farið að standa á sama, ég þarf bara á meiri jákvæðni að halda núna. Jafnvel þótt Landsbankinn sé ekki ennþá búinn að ákveða hvort hann geti afturkallað lækkunina á yfirdráttarheimildinni minni síðustu mánaðarmót, sem át upp hverja einustu krónu sem ég hafði unnið mér inn síðasta mánuðinn. Já, ég skil að bankinn þurfi á öllu sínu fé að halda þessa dagana, en trúi samt ekki að launin mín skipti þar sköpum. En, jafnvel þótt það..... þá ætla ég að hugsa um jákvæðari hluti og beina orku minni í aðra átt. Ég hef áralanga reynslu í því að vera blönk og hagsýn og gleðjast yfir litlu hlutunum í lífinu, ég finn ekki svo mikið fyrir því að þurfa að herða ólina aðeins fastar en þetta verður meiri umbylting fyrir nýríka fólkið sem bókstaflega þarf að taka stóra u-beygju í sínum lífstíl og gíra sig niður um mörg þrep.

Í jákvæðnis viðleitni minni eldaði ég góðan mat í kvöld, kveikti á fullt af kertum út um alla íbúð og átti notalega kvöldstund með syni mínum þar sem við bæði náðum að horfa á bíómynd af flakkaranum og á ofurlöggurnar í CSI NY. Eftir það tók við sjálfdekur með froðubaði, heima-vaxmeðferð, andlitsmöskum og góðum kremum, táneglurnar voru teknar í gegn, húð skröpuð af héðan og þaðan og nú er ég eins og nýsleginn túskildingur á leið í rúm með tandurhreinum rúmfötum. Og já, ég get sofið langt út á morgun, það eru verðlaunin sem ég fékk í býtti fyrir að eyða allri helginni á næturvöktum á slysadeildinni.

Já, ég er ekki frá því að þessi sjónvarps- og snyrtimeðferð hafi verið töluvert meira uppbyggjandi fyrir mig en að velta mér upp úr efnahagsástandi mínu og þjóðarinnar. Þótt ég hafi tekið einn snöggan blogghring á meðan græni maskinn harðnaði á andlitinu, þá reyndi ég alveg eins og ég gat, að blanda mér ekki í efnahags- og stjórnmálaumræðurnar, og mér tókst það.....næstum því.....

Lilja er allavega búin að kreista svampinn sinn

Hvaða hlutverki gegnir Davíð Oddsson???.......

Ójá, það dylst það engum að forsætisráðherrann er þreyttur, svo þreyttur og áhyggjufullur. Hann er áhyggjufullur til augnanna og með þreytupunga undir augunum, og hann næstum fær samúð frá mér. Það getur ekki verið auðvelt að vera í forsæti þessa dagana. Faðir minn gegnir embættismannastöðu í Forsætisráðuneytinu, og hann er líka þreyttur. Svo óskaplega þreyttur. Enda hafa staðið yfir eilíf fundarhöld og ráðstefnur síðan þeir komu heim frá NewYork fyrir tæpri viku síðan. Þreytan fór ekki fram hjá mér, þegar ég horfði á pabba minn í gærkvöldi, stórir dökkir baugar undir augunum, augun þrútin og engin lífsgleðin.... allt of margar áhyggjur..... af ríkisfjármálunum.

Ég hef líka áhyggjur, og þær spanna annað svið, nefninlega bara mitt eigið fjármálasvið. Sem betur fer þarf ég ekki að finna lausn á öllu hinu, þessu stóra apparati, en ég myndi samt gjarnan vilja fá einhver svör, einhverjar skýringar, eitthvað..... eitthvað sem varpar ljósi á það sem ríkisstjórnin er að gera. Því það dylst allavega ekki mér, að eitthvað er í gangi, faðir minn hefur varla verið heima í heila viku svo eitthvað er verið að bardúsa, en af hverju þessi leynd? Eigum við ekki heimtingu á því að fá að vita hvað er í gangi? Af hverju skellir Geir H. Haarde bíldyrum sínum á fréttamann Stöðvar 2 með þjósti? Erum við bara einhver böggandi almúgur sem erum að spyrja of margra spurninga? Nei, við erum þau sem kusum þessa ríkisstjórn, þau sem borga laun þeirra, við erum þau sem byggjum landið og að sjálfsögðu eigum við skilið allt annað en hroka frá forsætisráðherra vorum. Hann er að grafa sína eigin gröf með framkomu sinni, og með því að halda Davíð í Seðlabankanum er hann algjörlega að missa sína traustu kjósendur.

Við viljum svör! Og Við viljum Davíð burtu úr Seðlabankanum. Tími Davíðs er liðinn og við líðum ekki lengur afskiptasemi hans af þeim málefnum sem koma honum ekki við, sem og afskiptaleysi hans af þeim málefnum sem koma honum við. Hann veit ekkert hvar hann á að stíga né hvar hans tími eða staður er. Hann vill vera allt í öllu, kallinn á bak við allt, þótt hann sé löngu farinn úr ríkisstjórn. Burt með Davíð!! Við erum búin að fá nóg af Davíð í gegnum tíðina. Og for crying out loud, þið í ríkisstjórn, gefið okkur einhver svör, það er það eina sem við biðjum um. Slæmar fréttir eru betri en óvissa og við eigum heimtingu á betri svörum en þeim sem við erum búin að vera að fá. Please..... you have got to be kidding me.....

Oh shit og fuck, og shit og fuck.....

Kreppan er smátt og smátt að murka lífið úr okkur Íslendingum, bæði fjárhagslega og andlega. Niðurdrepandi fréttir fylla dagblöð og fréttatíma, allt hljómar á sama veg; kaupmáttur rýrnar, krónan fellur enn frekar, gengi krónunnar hefuð náð sögulegu lágmarki.....aftur (fréttir af því heyrast reyndar enn oftar og núna oft á sama deginum), von er á gjaldþrotahrinu, ekki bara fyrirtækja heldur líka heimila, vísitalan aldrei verið hærri, krónan aldrei verið lægri..... Ég sver það, að ég er hætt að lesa blöðin frá og með deginum í dag. Skuli það ekki vera nógu niðurdrepandi að kaupmáttur krónanna minna rýrnar og fólk sé að fara á hausinn í kringum mig, er það þá ekki bara sjálfspíningarhvöt að lesa um ekkert annað í dagblöðunum??

Ég vaknaði í dag og opnaði tölvuna á heimabankann minn. Til stóð að ganga frá ýmsum reikningum og millifærslum þeim sem ekki eru inni í greiðsluþjónustunni. Ég fór inn á li.is og þegar ég komst inn á mína einkasíðu blöstu við mér 0 kr. í ráðstöfun á reikningi mínum. Ég er, líkt og aðrir Íslendingar, orðin hálfdofin yfir þessu ástandi okkar, svo mér fannst það eiginlega ekki minnsta undarlegt að ég skyldi ekki eiga krónu í ráðstöfun á mínum reikningi, jafnvel þótt ég hafi unnið eins og skepna síðasta mánuðinn og tekið fullt, fullt af yfirvinnu. Ég er bara dofin. Og í þessum dofinleika mínum brá mér pínulítið, yppti svo öxlum og hugsaði: "Okey, ég á sem sagt ekki krónu. Enga krónu. Bankinn hlýtur að hafa étið allt það sem ég vann mér inn umfram skuldir." Og mér fannst það næstum ekkert skrýtið, ég hugsaði bara sem svo, að nú hlyti Landsbankinn að vera í kröggum og væri búinn að frysta allar inneignir í bankanum. Og við erum nú bara almenningur og höfum ekkert að segja um nein bankamál eða stjórnmál, svo mér fannst það eiginlega ekkert óvænt að ég allt í einu skyldi ekki eiga krónu inni á launareikningi mínum. Hvað veit ég? Og hverju ræð ég? Engu. Nákvæmlega engu. Og þeim er líka öllum skítsama um mig.  Svo ég fór af stað með plan B án þess að hugsa út í óréttlæti heimsins. Hvað get ég gert? What is my plan now?

Ójú, svosem ekki margt að gera ef þú átt ekki einu sinni pening til að komast í vinnuna. Þá verður þú kannski bara að tala við heimilislækninn þinn og lýsa yfir yfirnáttúrlegu þunglyndi og fá útgefið læknisvottorð upp á það, læknisvottorð sem afsakar þig frá vinnu fram að næstu mánaðarmótum. Svo sá ég fyrir mér að ég myndi bara leggjast í kör næsta mánuðinn, sofa eins mikið og ég gæti, svo ég þyrfti sem minnst að borða og reykingunum yrði sjálfhætt, og kannski myndi ég ekki finna svo mikið fyrir því, ef ég héldi mér bara sofandi stóran hluta af sólarhringnum. Ég yrði náttúrulega að skaffa syni mínum eitthvað nesti í skólann, en ég á fullt af hveiti, svo í öllu falli gæti ég bakað nokkur brauð og stóra oststykkið sem ég á í ísskápnum dugir örugglega allavega langleiðina út mánuðinn. Einhverjar kjötpakkningar á ég líka í frystinum, sem og súpuduft í skápnum, svo við reddum okkur alveg með kvöldmat, ef við bara höfum hrísgrjónagraut í matinn einu sinni í viku. Jú, ég fann alveg út, að við gætum lifað af mánuðinn á 0 krónum, bara ef ég þyrfti ekki að fara í vinnu og við myndum lifa á okkar uppsöfnuðu birgðum..... og svo auðvitað ekki leyfa okkur neinn minnsta skapaða hlut, eins og að leigja eina dvd-mynd eða kaupa gos.... enda gætum við það ekki með 0 krónur á reikningnum.

Ég var búin að finna lausn á öllu með 0 krónur á reikningnum, sem mér fannst alveg trúanleg niðurstaða, þótt svo ég hefði unnið fyrir nærri hálfri milljón..... það hvarflaði ekki að mér að eitthvað væri að mínum útreikningum, frekar væri eitthvað stærra í okkar þjóðfélagi og hagkerfi sem ylli þessu. Ekkert kemur manni á óvart þessa dagana. Þegar ég fór að skoða málin betur þá kom í ljós að ástæðan fyrir mínum 0 krónum á reikningnum var YRÚ..... eða yfirdráttarheimild runnin út. Í öllum mínum hamagangi í vinnunni hafði ég ekki tekið eftir bréfi sem ég fékk um það, að yfirdráttarheimild mín myndi detta niður um þessi mánaðarmót og þar af leiðandi ekki verið svo séð að fá henni framlengt. Tæknilegir erfiðleikar, sem sagt. Ekkert sem ekki má laga, vonandi. Ég er enn ekki búin að fá svar, þótt svo ég hafi sent þjónustufulltrúa mínum e-mail um miðjan daginn. En þetta lagast vonandi á morgun. Annars held ég mig við plan B.

Ég náði samt að eyða einhverju út af reikningnum áður en yfirdráttarheimildin datt niður. Unglinginn á heimilinu hafði í lengri tíma dreymt um að kaupa sér ákveðinn sjónvarpsskáp og langaði að breyta sínu barnaherbergi í unglingaherbergi. En þar sem móðir hans hafði tekið sér að láni allt hans lausafé, gat hann ekkert gert, en samningar höfðu náðst um það að hann gæti eignast þennan sjónvarpsskáp núna, um þessi mánaðarmót. Þess vegna fór móðirin í verslunarleiðangur í IKEA, einhverja leiðinlegustu verslun alheimsins, í gær til þess að festa kaup á þessum margumtalaða skáp. Og skápinn fékk hún. Og eyddi meira en hálfum vinnudegi í að skrúfa og setja saman. Verð nú samt að segja IKEA það til hróss, að það vantar aldrei eina einustu skrúfu, að minnsta kosti ekki í húsgagnapakkningarnar þótt starfsfólkið sé misgáfulegt..... Öll göt á öllum spýtum og plötum passa upp á millimeter við það sem á að falla þar að, svo þótt þetta sé heilmikil handavinna og pússluspil, þá gengur samsetningin á húsgögnum þeirra alltaf upp.

Og gerði það líka í þetta skiptið. Strákurinn á núna flottan sjónvarpsskáp, með skúffum með glerframhliðum, sem rúlla á hjólum, (nota bene, ímyndið ykkur vinnuna og skrúfufjöldann við það!!), með háu baki sem hægt er að festa flatskjáinn á, sem hann keypti fyrir fermingarpeningana ....ímyndið ykkur vinnuna við það....!!! Og rísöltið er í dag, haltrandi kellingamamma, sem getur sig varla hrært fyrir harðsperrum eftir að hafa bograð yfir skrúfingum og samsetningu af þessarri mublu í fjóran og hálfan tíma..... og svo auðvitað þessi fíni skápur sem nú prýðir herbergi sonarins og gleður hann ósegjanlega mikið.

Getur maður óskað sér betri mömmu? Sem ofan í kaupið eldaði líka kvöldmat? Án þess að fá krónu fyrir..... en ég fékk þó góðan koss og mikið þakklæti frá unglingnum í gær. En hann var fyrir löngu búinn að gleyma því í dag. Því þá kom út PlayStation3 leikurinn, Fifa 2009, og þá var móðirin minnt á það, að hún ennþá skuldaði drengnum einhvern pening, og drengurinn vildi þennan pening í dag, því hann bara VARÐ að eignast Fifa 2009. Og hvað segir maður þá? Þegar allt er á versta veg og ráðstöfunarreikningurinn stóð á núlli??? Já, einmitt, þá öskraði ég á drenginn..... eins og ástandið væri honum að kenna....... en shit, hvað getur maður þolað mikla pressu á einum sólarhring???