Enn og aftur greiða skattgreiðendur brúsann.....

Það gustar um fjármálamarkaðinn, það má með sanni segja. Eitthvað grunaði mann að væri í aðsigi þegar forsætisráðherra og dýralæknirinn funda tvo daga í röð með Seðlabankastjórum og það um helgi. Það er alveg trúanlegt að ekki sé óalgengt að þessir menn vinni um helgar, en þarna var greinilega um krísufundi að ræða, hvað sem Geir Haarde reyndi að bera af sér í sjónvarpsviðtölum. Maðurinn talar ennþá og æ oftar til íslensku þjóðarinnar, eins og þjóðinni komi nákvæmlega ekkert við, það sem er að gerast í ríkisfjármálum. Hann talar til þjóðarinnar eins og faðir svarar börnum sínum, þegar hann vill ekki segja þeim sannleikann. Hljómar sem sagt mjög ósannfærandi og sem kjósanda og sjónvarpsáhorfanda finnst mér ótrúlegt að hann geti svarað okkur á þann hátt sem hann gerir; "Já, það var rætt um marga hluti á þessum fundi", segir hann um einn fundinn. Svarar sem sagt engu. "Já, menn skulu nú ekki leggja neitt sérstakt í það, þótt við fundum á sunnudegi. Við vinnum oft um helgar..... gott að geta talað saman í næði." Fenguð þið ekki líka gríðarlegar upplýsingar út úr þessu svari? Já, við trúðum því alveg að ekkert sérstakt stæði til, sérstaklega þar sem ráðherrann kom líka fyrr heim frá New York en til stóð.

Annað kom nú á daginn. Það voru engin hugguleg kaffiboð í gangi milli ráðherranna og Seðlabankans. Það má vel vera að það hafi verið nauðsynleg aðgerð, að ríkissjóður legði Glitni til nýtt hlutafé, ekki hef ég vit til þess að dæma um það. En ég hef þó nógu mikið vit á milli eyrnanna til þess að tjá mig um það, að mér finnst það gjörsamlega óafsakandi, að við almenningur og skattborgarar, skulum þurfa að blæða fyrir fjármálafyllerí bankastjórnar Glitnis. Það getur vel verið að aðstæður á alþjóðlegum fjármálamörkuðum séu óvenju erfiðar um þessar mundir en bankastjórn Glitnis hefur algjörlega upp á eigin spýtur hagað sér eins og aldrei myndi ský draga fyrir sólu. Þeir hafa farið allt of geyst í útrás sína og hagað sínum seglum þannig, að þegar skóinn byrjaði að kreppa höfðu þeir enga burði til þess að takast á við það.

Hinn almenni skattgreiðandi hefur ekki laun upp á 10-12 milljónir á mánuði, hinn almenni skattgreiðandi hefur ekki forgangskauprétt á hlutabréfum á hagstæðum kjörum, hinn almenni skattgreiðandi fer ekki í milljóna króna laxveiði ár hvert með félögum sínum og góðgerðarmönnum..... eða á alla stærri úrslitaleiki enska og spænska boltans. Hinn almenni skattgreiðandi drekkur ekki kampavín með hádegismatnum og borðar kavíar á vinnufundum sínum, hann flýgur heldur ekki með einkaþotum og þyrlum milli funda og atburða..... hinn almenni skattgreiðandi myndi aldrei fá Elton John til að spila í afmælisveislum sínum en nú á hinn almenni skattgreiðandi að borga brúsann fyrir óráðsíu þessarra manna. Ég veit ekki með ykkur, en mér finnst bara réttast að þessir menn taki skellinn sjálfir. Við erum ekki að tala um neina smámynt, heldur 84 MILLJARÐA KRÓNA, sem ríkissjóður ætlar að leggja Glitni til í hlutafjárframlag. 84 milljarða króna. Á meðan menntakerfið er svelt, Háskólasjúkrahúsið skuldar birgjum sínum tugi milljóna, ekki er hægt að gera mannsæmandi kjarasamninga við ríkisstéttirnar og geðsjúkir gista á götunum. Jahá.....

Eigendur og bankastjórn Glitnis mega skammast sín. Það er ekki nema vika síðan Lárus Welding lýsti því yfir í Silfri Egils að staða bankans væri góð og engin hætta væri á að bankinn yrði þjóðnýttur. Eigendur hlutabréfa í bankanum sem fyrir nokkru áttu t.d. 800.000 kr. í bréfum, eiga nú 100.000 kr. Eftir yfirlýsingar bankastjórans fyrir viku síðan, stóðu þessir hlutabréfaeigendur líklega í þeirri trú, að bréfin þeirra væru örugg en nokkrum dögum seinna eru þeir búnir að stórtapa á sínum viðskiptum. Ekki hef ég trú á því að eigendur Glitnis njóti trausts í fjármálaheiminum eftir þetta. Og í fyrsta skiptið á ævi minni er ég glöð yfir því, að ég hafi aldrei verið nógu rík til að fjárfesta í hlutabréfum. Það virðist allt vera að fara til andskotans.....

Ísland fyrir unga fólkið, eða gamla.... BULL SHIT!!! ...Ísland fyrir ráðherrana!!! YEAH...

Ég stend á krossgötum þessa dagana. Ég er einstæð móðir með einn ungling á framfæri, ég er með fjögurra ára háskólamenntun auk fjölmargra kúrsa, námskeiða og háskólakúrsa á mastersstigi, en laun mín fyrir þessa menntun, eftir nærri 10 ára starfsreynslu, duga varla mér og syni mínum til framfærslu. Ég þakka bara guði fyrir að ég er ekki einstæð með þrjú börn og enga háskólamenntun. Þá væri ég á Félagsmálastofnuninni, það er alveg næsta víst.

Ég vinn aldrei minna en 100% vinnu, miklu oftar um 120% vinnu, og slaki ég á einn mánuðinn, þá vinn ég það upp þann næsta með því að vinna kannski 140-160% vinnu. Samt er ég alltaf að ströggla. Ég leyfi mér alveg einhverja hluti, eins og til dæmis reyki ég, sem kostar stórfjár, og við förum til útlanda á hverju ári, en í staðinn eyðum við ekki miklu í föt, húsgögn og annað því um líkt, a.m.k. ekki föt á mig. Unglingurinn er auðvitað unglingur, sem stækkar og þroskast og þarf stöðugt ný föt og stækkar stöðugt upp úr skónum sínum, hann þarf líka að fylgjast svolítið með í tískunni. Hann æfir fótbolta, og íþróttir eru ein besta forvörn fyrir vímuefni af hverju tagi og þess vegna borga ég með gleði fyrir það, að hann skuli haldast í fótboltanum.... en það þarf að borga félagsgjöld, kaupa gervigrasskó og takkaskó jafnóðum og hann vex upp úr þeim gömlu, þótt það sjái varla á þeim gömlu, hann er bara að vaxa svo hratt. Ég, hins vegar, eyði hvort eð er nær öllum mínum tíma í hvítum sjúkrahúsfötum, svo mér nægir að eiga föt til að komast í og úr vinnu, og svo nokkur dress til að fara út að djamma, sem reyndar gerist æ sjaldnar, og svo kannski ein stígvél og eina kápu..... then I'm set.....

Ég er að kaupa mína fyrstu eigin íbúð og það var ekki létt verk og hefði alls ekki verið mögulegt fyrir mig, nema foreldrar mínir hefðu hjálpað mér verulega, sem þau gerðu og get ég aldrei þakkað þeim nóg fyrir þann stuðning. Ég átti líka nokkrar skuldir frá námsárunum, því það lifir engin einstæð móðir af 80.000 kr. á mánuði, eins og ég fékk greitt mánaðarlega á mínum námsárum..... og oft minna, þar sem ég lærði í Danmörku fékk ég greitt samkvæmt genginu hverju sinni og fékk oft minna fyrir lánið en planið var. Þar af leiðandi safnaði maður sér óneitanlega einhverjum yfirdráttarlánum og jafnvel öðrum lánum, sem maður í dag sýpur seyðið af. Plús það að í dag er ég að borga rúmlega eins mánaðartekjur á ári, í afborganir af þessum "góðu" námslánum.

Ég fæ útborguð X- laun og af þeim fer stór hluti í greiðsluþjónustu, sem sér svo um að borga flesta mína föstu reikninga, og þar inni í eru tryggingar, LÍN, afborganir af skuldabréfum, RÚV (fyrst maður hefur ekkert val um það (!!)), orkuveitan, skólamatur fyrir krakkann og sitthvað fleira. Símareikning, Visa, Moggann og Stöð 2 sé ég sjálf um, því ég vil geta haft um það val, hvort ég kaupi þá þjónustu frá mánuði til mánaðar. Starfs míns vegna, vil ég hafa Stöð2 og Stöð2 sport2 í áskrift, því sonur minn ver mörgum kvöldum einn heima á meðan ég er að vinna, og þá finnst mér það viss sárabót fyrir hann að hafa aðgang að fjölbreyttari dagsskrá í sjónvarpinu, auk þess sem hann elskar auðvitað fótboltann á íþróttarás Stöðvar 2. Lái mér hver sem vill, en svona vil ég hafa það. Og mér finnst að ég ætti að hafa svigrúm til þess að leyfa syni mínum þetta, sem sárabætur fyrir það að mamma hans er að heiman fleiri, fleiri kvöld mánaðarins. Og jú, hann "vinnur" örlítið fyrir því með því að vaska upp á heimilinu ....stundum....

Um nokkurra mánaða skeið hef ég haldið saman kvittunum úr matarbúðum sem ég hef verslað við. Um daginn gerði ég upp septembermánuð, þótt hann sé ekki búinn, og hafði ég þá þegar eytt meira en helmingi af ráðstöfunartekjum okkar í mat. Og þá var ég samt búin að "highlæta" og draga frá ýmsan ónauðsynlegan kostnað, þ.e. kaup á einhverju sem má vel missa sín, en ég gjarnan vil hafa og eiga til að skapa hlýlegra andrúmsloft á mínu heimili, eins og t.d. kerti(!), gos, kex og ýmsa smáhluti. Það er vel ekki bannað í kreppunni að hafa það kósý og gott heima hjá sér, eða hvað??? Ég held allavega ekki að ráðherrar okkar neiti sér um þennan kostnað, þótt þeir séu mjög duglegir við að hvetja okkur hin til að spara.

Spurningin er: Hvar eigum við að spara, hæstvirtur ráðherra? Eigum við að spara í ljósanotkun, klósettpappír, hætta að þvo fötin okkar eða fara í sturtu í sundlaugunum í staðinn fyrir heima hjá okkur???? Svara þú mér því, Geir Hæsti Haarde eða Árni dýralæknir. Hvar eruð þið að spara? Segið okkur það. Eruð þið bara að éta nautahakk í staðinn fyrir piparsteik eða T-bone? Eruð þið að taka strætó í stað þess að keyra um í einkabílum? Eruð þið að handþvo þvottinn ykkar til að spara rafmagn?? Eruð þið að margnota fötin ykkar til að spara efnahreinsun á þeim, sem er á kostnað ríkisins?

Mér þætti gaman að vita hvar okkar "hæstvirtu", (og ég set það í gæsalappir, vegna þess að í mínum augum eru þeir ekkert hæst.... eitt eða neitt), herrar eru að spara, fyrst þeir eru svo duglegir að predikera fyrir okkur að spara í einkaneyslunni.

Einn vinnufélaga minna minntist á það í dag, að hún ætlaði að flytja erlendis um jólin. Og hún hvatti mig til að koma með. Við eigum syni á svipuðum aldri, myndum flytja í alþekktan Íslendingabæ í Svíþjóð, gætum leigt saman 200 fermetra hús fyrir minna en það sem við hvor um sig erum að borga í afborganir af okkar, minna en 100 fermetra húsnæði, við myndum vinna sömu vinnu fyrir hærri laun og það sem mestu skiptir, fá meira fyrir þá peninga sem við ættum eftir þegar búið væri að borga fastar skuldbindingar. Við gætum lifað lífinu, borðað gott og leyft okkur einhverja smáhluti án þess að vera með í maganum í þrjá mánuði á eftir. Og já, ég verð að segja, að ég er alvarlega farin að íhuga þennan kost. Flytja af þessu landi, þar sem maður er kúgaður af glataðri mynt, einokun í flugfargjöldum, óheyrilega dýru matvælaverði, háum vöxtum og verðtryggingu. Ég er farin að skoða íbúðir í Svíþjóð og stefni á að flytja í vor þegar unglingurinn klárar þennan bekk.

Og það sem verra er, ég er ekki ein um að íhuga þetta. Ég vinn á mjög fjölmennum vinnustað og á þeim vinnustað eru margir að hugsa sér til hreyfings, og þá, að huga á flutning til annarra landa. Er þetta það sem íslenska ríkisstjórnin er að reyna að fá fram? Er þetta það sem hún vill? Að missa stóran hluta af sínum vinnandi ungmennum, sem nota bene eru líka háskólamenntaðir, til erlendra ríkja, vegna þess að íslenska ríkið er svo ófjölskylduvænt, óhagstætt, of óstöðugt, gerir allt sem það getur til þess að erfiða ungu fólki íbúðarkaup, er með endalausar verðtryggingar á öllu, óstöðuga verðbólgu og yfirhöfuð ömurlegt efnahagsástand til að lifa og búa við. Við erum unga fólkið sem eigum eftir að ráða yfir landinu, en mörg okkar hafa ekki einu sinni áhuga á því, við viljum bara flýja landið okkar, og helst ekki koma aftur.... íslenska ríkið er að missa dampinn og ekki bara það, íslenska ríkið er hið nýja Pólland....eða Eistland, Lettland, Litháen. Fólk er að flýja héðan í stórum stíl á meðan stjórnvöld segja að það sé allt í lagi.... Everything´s gonna be all right og allt það kjaftæði.... Well, it ain't.....       

Nei, við erum mörg sem getum gert betur. Okkar starfskrafta er óskað í mörgum löndum þar sem hagstæðari efnahagsskilyrði eru, og að sjálfsögðu flýjum við og sækjum í þann kost. Við höfum val og við munum nýta okkur það. Og kannski er íslenska ríkisstjórnin þá fyrst að ná fram vilja sínum; að losna við margar gagnrýnisraddir svo hún geti farið sínu fram með sínum fautaskap.

Ég er farin að huga að mínum flutningi frá þessu landi. Ég vil geta lifað góðu lífi án þess að myrða mig á vinnunni. Ég vil geta borðað góðan mat án þess að blæða fyrir það. Og ég vil geta ferðast, án þess að Icelandair sé stöðugt að hafa mig að fífli.

Adios Islandos.....

Ekki vera að þvælast fyrir mér, ég á annríkt......!!

Kannist þið við það, þegar nær allir vegfarendur í kringum mann eru bara fyrir manni og pirra taugar manns óskaplega mikið? Þegar helv..... kallinn á gráa bílnum gaf ekki stefnuljós og þú misstir þess vegna af því að komast út á götuna, þegar konan fyrir framan þig getur alls ekki ákveðið hvort hún ætlar að ganga hægra megin eða vinstra megin fyrir framan þig, heldur sikksakkar til hliðanna svo þér er lífsins ómögulegt að komast fram úr henni? Einhver kellingavitleysingur talar svo mikið í símann sinn í búðinni, að hún keyrir innkaupakerruna sína á hælana á þér? Og svo framvegis....

Ég held við könnumst öll við þetta og getum viðurkennt, að á einhverjum tímapunkti lífsins hafi mann mest langað að hrinda manneskjunni fyrir framan sig eða blóta einhverjum fauskinum upphátt. Eða kannski er það bara ég sem hugsa svona, bara mín þolinmæði sem er lítil gagnvart þeim sem virðast vísvitandi vera á ferli til þess að tefja mig. Kannski er ég ekki aðeins að breytast í þann stressaða Íslending, sem ég fyrirleit þegar ég var nýflutt til landsins eftir áralanga dvöl í Danmörku..... ég er ef til vill Íslendingurinn....

Ég vil komast hratt yfir, ég veit yfirleitt í hvaða búðir ég ætla í Kringlunni eða hvaða hluti ég ætla að kaupa inn í matarbúðinni, ég er bara á þessum stöðum þegar ég hef einhver ákveðin markmið eða einhverja ákveðna hluti að sækja og þá vil ég komast að þeim hratt og örugglega. Nenni sko ekki að vera að dóla mér fram og til baka, ég vil bara fara inn og komast sem fyrst út aftur. Og vei þeim sem eru fyrir mér á þeirri leið. ....Hey, ég er manneskjan sem geng ítrekað á glerhurðir sem eiga að opnast rafrænt, af því að þær opnast ekki nógu hratt fyrir mig.....

Í dag held ég að Reykvíkingar hafi tekið sig saman um það að vera fyrir mér og tefja mig á einn eða annan hátt. Þessi samanteknu ráð hafa líklega farið fram hjá mér, vegna þess að ég missti af fréttunum í gærkvöldi. Einn bílstjórinn gat alls ekki ákveðið hvort hann ætlaði að beygja eða halda áfram keyrslunni, hann "blev ved med at" stíga á bremsuna og svo gefa örlítið í til skiptis. Líklega verið utanbæjarmaður. Sveitalubbi.

Ein konan í Nettó vissi ekki hvort hún ætti að ýta kerrunni á undan sér eða draga hana í öfuga átt á eftir sér, hún er örugglega í Vogarmerkinu, því þessarri iðju hélt hún áfram í gegnum búðina, og einhverra hluta vegna, var hún alltaf á minni leið. Mér til ómældrar ánægju, eins og þið heyrið. Ég á minni hraðferð, keyrandi mína kerru fyrir aftan hana, þegar hún allt í einu ákveður að snúa við og fara í hina áttina. Með tilheyrandi árekstri..... við mig....

Önnur ætlaði að kaupa shampoo, svo hún hafði stillt sér upp fyrir framan rekkann, með útstrekktan handlegginn sem hélt í körfuna þannig, að hún og karfan hennar saman, blokkeruðu nánast allan rekkann og enginn annar gat komist að fyrr en hún var búin að ákveða hvaða fuk... shampoo hún ætlaði að kaupa.

Enn önnur hlóð öllu sínu drasli upp á bandið við afgreiðslukassann, en mundi svo allt í einu eftir því að hún hafði líka ætlað að kaupa eitthvað annað..... svo hún hljóp inn í búð aftur og á meðan var ALLT STOPP á kassanum. Hennar vörur lágu á bandinu, búið að renna þeim í gegn, en konan ekkert sjáanleg með þennan ómissandi hlut sem hún varð að hlaupa eftir á síðustu stundu, og láta þannig meðborgara sína gjalda fyrir hennar gleymsku. Og þessi gæska var sko ekkert að flýta sér!

Afgreiðslufólk á kössum er kapítuli út af fyrir sig. Bandið hjá þeim rennur og rennur á meðan þeir eru að renna vörum kúnnans fyrir framan þig í gegn, en svo þegar það er búið stoppar bandið, og þar með stoppar það mig í að hlaða mínum vörum upp á afgreiðslubandið..... nema mig langi til að hlaða þeim upp í turn. Hálfur metri af auðu bandi frá mínum vörum og að afgreiðslumanneskjunni, ég ennþá með hálfa körfu af matvælum, en manneskjunni dettur aldrei í hug að færa bandið til óumbeðin, svo ég geti haldið áfram að tæma úr körfunni minni. Látum vera ef afgreiðslufólkið er 15 ára, en þegar það er yfir þrítugu, þá ætti ekki að þurfa að biðja þau um þetta...... og sama fólkið aftur og aftur og aftur.

Og svo þurfti maðurinn á undan mér að vera alveg einstaklega lengi að borga og færa bæði sig, sitt rassgat og kerruna sína úr þessum mjóa gangvegi sem er við afgreiðslukassana...... svo ég horfði bara á mína hluti hlaðast upp hinum megin við afgreiðslukonuna, en komst hvorki lönd né strönd. Var að spá í að hlaupa Breiðholtshringinn til þess að komast fram fyrir kallinn, en þá LOKSINS færði hann sig..... örlítið. Já, ég skal fúslega viðurkenna að þessi maður fékk "the look" frá mér. Góða helgi, mister....

Well, okey, kannski var ég örlítið ósofin eftir 18 tíma næturvakt, kannski onkupínku pirruð á veðrinu úti, nennti ekki að mála mig áður en ég fór út og vildi þess vegna bara ljúka þessu af hurtigst muligst...... okey, kannski var þolgæði mitt ekki upp á sitt besta í dag..... eða kannski, eru bara allir fífl og asnar nema ég.....

Ég gerði mér allavega grein fyrir því þennan seinnipart, að ég hefði alveg getað verið konan í VR-auglýsingunni, sú sem hvæsir á afgreiðslufólkið vegna þess að hún er svo stressuð sjálf, og það sem er grátleg staðreynd, að í dag hefði ég ekki einu sinni þurft að leika, svona var bara Lilja í dag..... í Íslandinu í dag.....

En í guðanna bænum, hættið að vera fyrir mér og pirra mig þegar ég á annríkt. Ég þarf sko að komast leiðar minnar, skiljið þið það ekki???

...............

P.S. Bara til öryggis, þar sem það eru kannski ekki allir sem lesa þetta, sem þekkja mig og minn stíl, þá á ég það til að vera svolítið ýkt í málflutningi og svo er nú yfirleitt 80% af því sem ég segi, bara bullshit, annaðhvort grín eða pirringur í nösunum á mér sem ég snýti yfirleitt mjög fljótlega út aftur.

I got klocked....

Ég var klukkuð...... tvisvar....

ætla að reyna að samræma þessi tvö "klukk" einhvernveginn.....

Spurningin er þá, hvort ég megi klukka tvöfalt tilbaka, eða hvort það gildir tveir fyrir einn í öfugri merkingu hérna.....

Okey, tveir kollegar klukkuðu mig, sem sagt Hólmdís hjúkrunarfræðingur hjá, að ég held, Heilsuverndarstöðinni og svo Sigrún skurðhjúkrunarfræðingur á LSH. Reyni að svara eftir bestu getu.

4 störf sem ég hef unnið:

Ég var fimleikakennari hjá Gerplu í mörg ár, byrjaði þegar ég var 14 ára....og já, þá var ég þegar búin að vinna tvö sumur í unglingavinnunni frægu, var ári á undan í skóla svo ég mátti byrja ári fyrr í unglingavinnunni, þar sem búið var að ferma mig.....líka ári á undan. Sem sagt svindlari alla tíð....

Ég vann hjá Tryggingastofnun Ríkisins í samtals 6 sumur, fimm þeirra á Sjúkratryggingadeildinni en eitt sumar sem ritari forstjórans; Eggerts heitins Þorsteinssonar.

Ég vann líka á Pizza Hut samhliða Verzló og samhliða öllum öðrum vinnum sem ég hef haft til fjölda ára. Hef líklega snemma fengið greininguna "workaholik".... Sökum "athyglisbrests" og fljótt áunnins leiða á öllu varð ég að skipta reglulega um umhverfi og það líka innan Pizza Hut.... vann til skiptis í eldhúsinu (þar sem mesta fjörið var), við afgreiðslu í borðsalnum þar sem bannað var að vera þunnur í vinnunni (öðru nafni við að taka niður pantanir og bera matinn á borðin....) og stundum tók ég það að mér að keyra út pizzur.

Svo vann ég í Seðlabankanum um tíma, sem ritari á hagfræðideildinni, minnir mig að það heiti. Þá var Arnór Sighvatsson, núverandi aðalhagfræðingur Seðlabankans, bara lítið peð á deildinni (nei, djók) ..... en ekki djók, þá var þáverandi yfirmaður minn sem heitir Már (man ekki hvers son), allavega góður vinur Ólafs Ragnars forseta...... þetta var sumarið sem Ólafur bauð sig fram til forseta í fyrsta skiptið og ég skrifaði grein í Morgunblaðið til að mótmæla framboði Ólafs.... og var EKKI í uppáhaldi hjá yfirmanni mínum eftir það. Ég kallaði þennan yfirmann minn óopinberlega alltaf "Ólaf Má Marðarson", því í mínum augum voru þeir þríeyki, þeir Ólafur Ragnar, Már og Mörður. Geti hver sem vill hvað ég á við......

Jæja, anyway, og ég veit að ég er að nefna fimmta starfið, en það er líka það mikilvægasta og skemmtilegasta, sem sagt starfið sem ég púlaði í 4 ár í háskóla fyrir, sem sagt starf mitt sem hjúkrunarfræðingur og þar hef ég komið víða við. Verður að klukka mig aftur ef ég ætti að segja frá þeim starfsferli......

4 uppáhaldsbíómyndir:

Lady sings the blues - mynd um Billie Holiday en sú söngkona er í uppáhaldi hjá mér.

Matrix - framtíðarmynd sem mér finnst sérstaklega sérstök af sérstökum ástæðum.

Fight Club - ekki bara af því að Brad Pitt er í henni, heldur vegna þess að ég varð að horfa á hana tvisvar til að fatta hana..... þótt reyndar ég hafi dottið úr sófanum á meðan ég horfði á hana fyrir mörgum árum í góðra vina hópi, og gárungarnir í hópnum sögðu að ég hefði RUNNIÐ úr sófanum....... glætan.....

Hair og Jesus Christ Superstar eru líka í uppáhaldi og ég hef ekki tölu á því hve oft ég hef horft á hvora mynd fyrir sig..... alltof oft.

Annars er ég bíómyndafrík og hef horft ótaloft á sömu myndirnar sem ég ætla ekki að nefna hér. Á líka stórt safn af bíómyndum.

4 staðir sem ég hef búið á:

Vesturbærinn

Breiðholtið (Seljahverfið)

Danmörk

Breiðholtið.... verð að nefna það tvisvar vegna þess að ég hef búið í sex "Selum" frá því að ég flutti hingað fimm ára gömul með 6 ára millidvöl í Danmörku.... í þremur með foreldrum mínum og í þremur sem sjálfstæð móðir og húsmóðir.

4 uppáhaldssjónvarpsþættir:

Sex and the City

Greys Anatomy

Ýmsir þættir á Animal Planet

Friends (af gömlum vana, einstaklega gott afslöppunarefni)

Fréttir...... eru ekki uppáhalds, en einhvernveginn má ég helst ekki missa af þeim, verð að sjá þær á báðum stöðvum og á hæsta styrk á meðan ég er að elda..... og ég sem þoldi ekki þegar foreldrar mínir URÐU að sjá fréttir....!!

4 staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

úff, þeir eru svo margir og líka margir leynistaðir sem ég á innanlands sem ég hef heimsótt í styttri fríum, jafnvel bara hálfsdagsfríum..... en til að nefna einhverja, ekki endilega í vinsældarröð.....:

Mexikó

Tyrkland

Lítil grísk eyja sem heitir Kos

Færeyjar

.......hvernig getur maður nefnt bara fjóra af öllum þeim stöðum sem maður hefur ferðast til??

4 síður sem ég skoða daglega:

Humm, ég skoða enga síðu daglega, en þær sem ég kíki á reglulega eru:

Hotmailinn minn

Bloggið hjá bloggvinum mínum og stundum þegar tími gefst hjá einhverjum sem ég hef ekki lesið oft/áður

Google

Ja.is ...... nota þessa síðu ótrúlega mikið

Í vinnunni fer ég reyndar oft á dag inn á Lsh.is, en það er yfirleitt til að finna símanúmer hjá einhverjum lækni, athuga hver er á vakt hverju sinni, fletta upp blóðprufum osfrv. .... telst ekki með þar sem það er vinnutengt.....

4 uppáhalds matartegundir:

Hamborgarhryggur með ÖLLU tilheyrandi

Hvítlauksgrillaður humar með góðu hvítvíni, ristuðu brauði, smjöri og góðum félagsskap.... helst fylgt á eftir með góðu ...lífi .....

Allt með karrý, má vera kjúklingur, nautagúllas, soðið lambakjöt, kjötfarsbollur, fiskbollur og jafnvel eintóm hrísgrjón eða kartöflur ..... svo lengi sem kryddið er karrý, þá finnst mér maturinn góður.

Langflestar súpur..... ég er alger súpumanneskja, finnst alltaf gott að fá heita og góða súpu og þá vil ég hafa "ostaklemmu" með sem ég alltaf dýfi ofan í súpuna þannig að brauðið verði mjúkt og blautt og osturinn fari að leka...... fíla þess vegna alls ekki kaldar súpur!

4 bækur sem ég hef oft lesið:

Oh my god......

Okey, allar Fimm-bækurnar, Ævintýra-bækurnar og Dularfullu-bækurnar eftir Enid Blyton las ég oftar en hægt er að telja sem krakki, byrjaði fjögurra-fimm ára og hætti eiginlega aldrei..... og reyndar las ég flestar barnabækurnar mínar miklu oftar en einu sinni, þótt ég læsi líka allar þær 10 bækur sem ég mátti fá lánaðar á bókasafninu í hverri viku.... ég var bókaormur með stóru BÉ-I. Ég er líka ótrúlega heppin, að báðir foreldrar mínir voru bóka"krakkar" og ég fékk bækur þeirra og þar sem ég var eina barn þeirra með bókaáhuga, þá á ég þessar bækur ennþá. Ég erfði þær fyrirfram...... Á kápunni á mörgum þeirra má sjá 7 ára-, 9 ára- eða 11 ára skrift móður minnar, þar sem hún hefur merkt sér sína gripi. Og á forsíðum margra minna bóka hefur pabbi minn skrifað nafn sitt og dagsetningu, og þetta eru dagsetningar eins og 7. mars 1954, eða 1956 og síðar. Í sumum má lesa áritanir frá þeim sem gaf bókina, eins og; "Til elsku lillu systur, frá Önnu systur". Þessar bækur eru ótrúlegur fjársjóður í mínum augum og eitt af því sem ég myndi gráta sárt ef íbúðin mín myndi brenna.

Sesselja Agnes eftir Maria Gripe, er unglingabók með svolítið draugalegu ívafi og hana las ég alloft, hef reyndar lesið hana líka sem fullorðin og sé alveg hvað það er við bókina sem greip mig svona mikið þegar ég var yngri.

Óbærilegur léttleiki tilverunnar eftir Milan Kundera las ég tvisvar en svo þegar ég byrjaði í þriðja skiptið, sagði skynsemin mér að sleppa því..... og ég fylgdi skynseminni, aldrei þessu vant. Þung bók sem nóg er að þræla sér í gegnum einu sinni, að mínu mati. Ég gerði það bara tvisvar til að öðlast skilning á einhverju sem ég taldi mig eiga eftir að öðlast skilning á, en gerði aldrei hvort sem er.

Egilssögu hef ég lesið aftur eftir að mér var skipað að lesa hana á skólaárum mínum, og mér finnst hún stórkostleg. Sama segi ég um Laxdælu, en hana las ég aftur vegna þess að sonur minn var að gera verkefni úr sögunni. Báðar væri ég til í að lesa aftur og þess vegna líka hinar Íslendingasögurnar sem maður las af illri nauðsyn í den.

Anatomy-iu bókina mína úr háskóla hef ég gluggað í alloft, jafnan þegar mig vantar upplýsingar eða fræðslu um ákveðna líkamsparta, bein eða líffæri..... yfirleitt vinnutengt, en engu að síður nauðsynlegt uppflettirit,.... ef rit skyldi kalla, öllu heldur bálk......, þegar maður man ekki alveg hvar eitthvað bein, einhver æð eða annað er staðsett í líkamanum.

Annars er það þannig á mínum fullorðinsárum, þá hef ég ekki þörf fyrir að lesa bækur oftar en einu sinni, kaupi þær gjarnan í kiljum, les þær og gef þegar ég er búin með þær. Nema þegar um einhver einstök verk er að ræða, þá vil ég fyrir einhverja áráttu endilega eiga bækurnar uppi í skáp..... Hef samt hvort eð er aldrei tíma til að lesa þessar bækur aftur....

Staðir sem ég vildi vera stödd á núna:

Rúmið mitt .... ekki verra ef Mr. K. væri þar líka.....

Barcelona.... þar ætla ég einhverntímann að búa í einhverntíma.

Langar ótrúlega að fara í Amazon-ferð og ferðast um Suður-Ameríku

Annars líður mér ágætlega þar sem ég er akkúrat núna í lífinu.....

Ég ætla að klukka:

Jenný Önnu (þótt hún eflaust hafi verið klukkuð áður..... klukk aftur, leikurinn er ekki búinn).... (jenfo.blog.is)

Gunnu mína (Gonzo-World ....gunna23.spaces.live.com)

Jón Arnar (jarnar.blog.is)

Jónu Kolbrúnu (huxa.blog.is)

Árni dýralæknir heldur áfram að brillera.....

Pínu skondið en mest mjög einkennilegt fannst mér að lesa síðu tvö í Morgunblaðinu í morgun. Þar er fyrst heljar fyrirsögn um mjög svo réttláta reiði ljósmæðra í garð okkar óvinsæla dýralæknisfjármálaráðherra. Herra fjármálaráðherra hyggst nefninlega alls ekki leiðrétta kjör ljósmæðra, sama þótt meirihluti þjóðarinnar standi að baki ljósmæðrum en á móti ráðherra og hans stefnu.... nei, hann ætlar einfaldlega að stefna þeim fyrir að segja starfi sínu lausu.

Bíddu.... síðan hvenær má maður ekki segja upp starfi sínu ef manni líkar ekki starfið, starfsumhverfið eða launin? Stendur einhversstaðar að maður sé æviráðinn þegar maður ræður sig hjá Ríkinu? Hvernig getur lögmæt uppsögn einhvers, þar sem tilskilinn uppsagnarfrestur er virtur, allt í einu verið ólögmæt? Hvað er maðurinn að hugsa?

Ég tel að með þessu útspili sé Árni Mathiesen að jarða bæði sjálfan sig og Sjálfstæðisflokkinn, sem nú þegar er djúpt sokkinn í óvinsældagröfinni. Nú er hann búinn að taka upp STÓRU skófluna til að dýpka gröfina. Þetta útspil fjármálaráðherrans mun án efa verða honum og flokknum dýrkeypt.

Á sömu síðu Morgunblaðsins má lesa að kynbundinn launamunur ríkisstarfsmanna hafi aukist um 3% milli áranna 2007 og 2008. "Óviðunandi niðurstaða", segir formaður Samfylkingarinnar, sitjandi Utanríkisráðherra og samherji Árna í ríkisstjórninni. Mikil þversögn og ósamstaða sem felst í yfirlýsingum þessarra tveggja samherja í ríkisstjórn okkar Íslendinga. Annar þeirra vill auka launamuninn enn frekar og stefna "óþægum" launþegum en hinum finnst launamisréttið óviðunandi. .....Eru þessir tveir aðilar örugglega í samstarfi í sömu ríkisstjórn??

Þessi niðurstaða um launamisréttið gengur líka þvert á stjórnarsáttmálann, þar sem það stóð skýrum stöfum að eyða ætti launamuni kynjanna og hækka laun kvennastétta. Hefur ríkisstjórnin ekki einmitt möguleika á að leiðrétta þennan mun, eða að minnsta kosti minnka örlítið, í yfirstandandi samningum við ljósmæður?? Og hafði hún ekki líka tækifæri til þess í nýlegum kjarasamningum við hjúkrunarfræðinga, sem er að miklum meirihluta kvennastétt. Hjúkrunarfræðingar sömdu niður fyrir sig, enn einu sinni og ríkisstjórnin gerði ekkert til að minnka launamun kynjanna í þeim samningum heldur.

Að sjálfsögðu eykst kynbundinn launamunur ríkisstarfsmanna þegar ríkisstjórnin gerir nákvæmlega EKKERT til að minnka hann eða eyða honum. Þvert á móti vinnur ríkisstjórnin GEGN stjórnarsáttmálanum, hún vinnur hörðum höndum og mjög markvisst að því að auka launamun kynjanna. Hvernig geta þeir verið þekktir fyrir að predika eitt og praktisera annað? Undrar þá að fylgi þeirra hrapar dag frá degi? Það er heldur ekki eins og þeir séu að vinna að því að afla sér vinsælda.

Og hvað á svona yfirlýsing að þýða frá Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur? Það er ekki nóg að segja eitthvað í Morgunblaðinu, maður verður að framfylgja því líka. Og er hún að því? Er ekki Samfylkingin í þessarri ríkisstjórn líka? Af hverju gerir þessi fylking ekki neitt? Samfylkingin mælist með mesta fylgi allra stjórnarflokka núna, ef fólk innan Samfylkingarinnar væru smart hugsandi þá myndu þau standa uppi í hárinu á Íhaldinu og knýja fram réttláta samninga við ljósmæður..... og í leiðinni auka fylgi sitt enn meira. Þóttist ekki Samfylkingin alltaf vera félagshyggjuflokkur, allavega áður en hún seldi stolt sitt og sannfæringu fyrir setu í ríkisstjórninni. Ansi mörg málin sem þessi fylking hefur þurft að éta ofan í sig gegn því að fá að vera "memm" í þessu samstarfi.

Ríkisstjórnin hefur öll tromp á hendi til að afla sér vinsælda á ný. Gera góða samninga við ljósmæður, eins og þjóðin öll vill, standið við það sem þið lofuðuð fyrir kosningar, rísið upp og farið að haga ykkur eins og fullorðnir ábyrgir einstaklingar, sem eruð að vinna FYRIR okkur en ekki á móti okkur.

Ef það er svigrúm í efnahagsmálum til að hleypa Þorgerði Katrínu tvisvar til Kína á tveimur vikum fyrir fáránlegar upphæðir, ef það er svigrúm til að halda eftirlaunum ykkar til streitu, ef það er svigrúm fyrir allar opinberu veislurnar ykkar, ef það er svigrúm fyrir það, að við borgum ykkur laun fyrir að viðhalda þessum kynbundna launamuni..... þá hlýtur að vera svigrúm til þess að hækka laun ljósmæðra. Og ef ekki, þá getum við alveg fórnað eins og tveimur til þremur alþingismönnum í staðinn.

Árni M. Mathiesen er til athlægis með þessu örvæntingar útspili sínu. Hann ætti að vera stærri maður en þetta. Ef þetta er það besta sem þú getur gert..... af hverju ferð þú þá ekki sjálfur að sinna þínu ljósmóðurstarfi og taka á móti kálfum eða lömbum??? Ég held að þú værir mun betri í því starfi heldur en því sem þú sinnir núna.

 

 

Útigangsmenn Reykjavíkur, velferðarráð og við hin öll.......

Ég er eitthvað löt við að skrifa þessa dagana, enda bæði haft nóg að gera og svo einhvernveginn hef ég ekki nennt að blogga neitt. Eitt mál hefur þó brunnið á mér í þónokkra daga núna, og ætla ég að láta verða af því að tala um það.

Það er viðtalið við útigangsmanninn Sigurð Gretti, sem var í Íslandi í dag fyrir ca. viku síðan. Mér fannst þetta átakanlegt að horfa á og ömurlegur raunveruleiki margra manna, kvenna og ungmenna í þessarri höfuðborg okkar Íslendinga, og líklega líka í fleiri bæjarfélögum. Raunveruleiki sem við ættum öll að skammast okkar fyrir að skuli viðgangast og raunveruleiki sem meirihluti Reykjavíkurbúa lokar augunum fyrir.

Ég hef gert óformlega könnun á áliti manna/kvenna á útigangsfólki, þ.e. að ég hef spurgt nánast flesta sem ég hef talað við á þessarri viku, hvort þau hafi séð viðtalið og svo hlerað viðbrögð þeirra og skoðun. Fólk virðist skiptast í þrjá hópa þannig, að sumum finnst þetta ólíðandi og svartur blettur á annars okkar ágæta velferðarkerfi, að fólk skuli þurfa að finna sér hita við sorpgáma í miðbæ Reykjavíkur á meðan borgarstjórnin situr sveitt við að skipta um meirihluta aftur og aftur. Þessum hópi fólks finnst það sjálfsögð skylda okkar meðborgara að hugsa um og hlúa að okkar minnsta bróður. Öðrum finnst þessir útigangsmenn ekki vera okkar minnsti bróðir, að þeir geti sjálfum sér um kennt, það sé ekki á okkar ábyrgð að sjá þeim fyrir húsaskjóli og þeir hafi sjálfir komið sér í þessa aðstöðu. Enn aðrir eru áhugalausir um þetta málefni og hafa þar af leiðandi ekki myndað sér neina skoðun. Sá hópur er sá versti, að mínu mati, vegna þess að mér finnst það mesta sinnuleysið, að hafa ekki einu sinni skoðun á því sem gerist í kringum mann í þjóðfélaginu. Þessu fólki er bara alveg sama hvernig hlutirnir eru, svo lengi sem það hefur aðgang að leikskólaplássi og kemst í sína naglasnyrtingu og líkamsrækt. Ömurleiki náungans skiptir þetta fólk engu máli, svo lengi sem það pissar ekki í garðinn þeirra eða sefur á gangstéttinni sem þau eiga leið um. Þessu fólki vorkenni ég mest. Gott að vera lokaður inni í glerklukku og upplifa bara sinn eigin litla heim. See no evil and hear no evil.....

Ég tilheyri fyrst nefnda hópnum. Mér finnst það ömurlegt að hluti af okkar meðborgurum skuli þurfa að hírast á götum úti á köldum og dimmum vetrarnóttum. Þetta velur sér enginn sem hlutskipti í lífinu og hlýtur hvert hugsandi mannsbarn að sjá að þarna hefur einhver ógæfa orðið þess valdandi að þetta fólk hefur hafnað í þessarri stöðu. Ógæfu er hægt að skilgreina á margan hátt, allt frá áföllum til geðsjúkdóma og fíknisjúkdóma. En.... þetta gæti verið bróðir þinn, eða mamma þín, systir eða vinur..... það veit það enginn fyrirfram hverskonar tökum áfengi og fíkniefni eiga eftir að ná á fólki, ekki einu sinni á þér sjálfum, fyrr en maður reynir. Við erum misjöfn að uppbyggingu að öllu leyti, bæði andlegu og líkamlegu. En við myndum aldrei láta of feitan mann sofa á götunni, bara vegna þess að hann væri með offitu sinni búinn að afla sér sykursýki, hjarta-og æðasjúkdóma, stoðkerfisvandamál, þunglyndi, félagsfælni og margt fleira. Þótt hann sé búinn að éta þetta allt utan á sig sjálfur. Getur sjálfum sér um kennt..... Reykingamaðurinn sem veldur sjálfum sér lungnaþembu, mögulega lungnakrabbameini, í öllu falli mæði og lélegu úthaldi, oft sykursýki, æðasjúkdómum, jafnvel heilablóðfalli og svo framvegis.... myndum við segja að það væri í lagi að hann svæfi úti, vegna þess að þetta sé hvort sem er allt honum sjálfum að kenna???

Nei, við getum það ekki. Við erum búin að byggja upp ákveðið velferðar- og heilbrigðiskerfi og innan þessa kerfis er alkoholismi skilgreindur jafn mikið sem sjúkdómur eins og hver annar sjúkdómur. Það er alltaf óljóst hvort kom á undan, hænan eða eggið, og að sama skapi er aldrei ljóst hvort kom á undan alkoholisminn, fíknin eða geðsjúkdómurinn, misnotkunin í æsku, ofbeldið á heimilinu eða eitthvað annað. Og stundum ekkert af þessu. Það er ekki okkar að dæma. Við erum búin að skilgreina þessa hluti í okkar heilbrigðiskerfi og Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin er búin að skilgreina þá líka, svo samkvæmt skilgreiningu eigum við ÖLL jafnan aðgang að heilbrigðiskerfinu og jafnan aðgang að því að lifa okkar lífi með eins mikilli reisn og við getum. Og við getum örugglega öll verið sammála um það, að það felst ekki mikil reisn í því að sofa ofan á hitarist fyrir framan Landsbankann í Austurstræti og sníkja hundraðkalla af vegfarendum. Þú myndir örugglega óska bróður þínum betra hlutskipti í lífinu, hvernig svo sem hann hafi áður spilað úr sínum spilum. Mögulega spilaði hann illa vegna þess að hans hugur gat ekki betur, hans andlegi styrkur var ekki meiri, hans bakland var ekki styðjandi, hans félagslega færni var léleg, e.t.v. flosnaði hann upp frá námi vegna lesblindu eða hans sjálfsmynd var brotin niður á æskuárum. Hver veit? Og hver á að dæma? Okkur ber einfaldlega skylda til þess að huga að þessu fólki á sama hátt og við hugum að öllum öðrum sjúklingum.

Það sorglega er ........ og nú leyfi ég mér að segja m.a. eftirfarandi vegna þess að umtalaður Sigurður Grettir úr Íslandi í dag, er sjálfur búinn að opinbera sína lífssögu fyrir okkur alþjóð.... að ég "þekki" þennan mann frá því að ég vann á Vogi. Þennan mann og marga fleiri útigangsmenn Reykjavíkur. Þegar ég vann á Vogi sá ég þessa menn oft fyrst í miklum fráhvörfum, delerium og krömpum, maður hugsaði um þá og hjúkraði þeim á meðan þeir voru sem veikastir en svo þegar þeir urðu brattari eyddi maður stundum hálfu nóttunum á spjalli við marga þeirra. Og þar kemur að því sorglega, vegna þess að margir þeirra eru fjallmyndarlegir þegar runnið er af þeim og þeir orðnir hreinir og fínir, oft mjög gáfaðir og vel hugsandi menn. Þetta eru oft á tíðum menn sem hafa afburðargreind, eru vel lesnir og stundum vel menntaðir líka, vel inni í ýmsum stjórnmálaefnum, hafa vel rökstuddar skoðanir á hinum ýmsum málefnum, eins og t.d. virkjunum, umhverfisvernd, heilbrigðismálum og örorkulífeyri og svona mætti lengi telja áfram. Flestir þeirra lifa á örorkubótum og eru alls ekki að sækja sér meiri þjónustu í heilbrigðiskerfinu en aðrir. Þeir leita á bráðamóttökur spítalanna þegar þeir hafa ástæðu til, á meðan margt annað fólk þjóðarinnar er að koma vegna smávægilegra hluta, sem vel mættu bíða heimilislæknis og heilsugæslu. Þessir menn eiga yfirleitt engan heimilislækni og vegna þess að þeir eru "óstaðsettir í hús" þá eiga þeir ekki einu sinni vísan aðgang að ákveðinni heilsugæslu.

Almenningi á Íslandi hættir mikið til þess að líta niður á þetta fólk, setja alla alkoholista á sama bás og svo troða eiturlyfjaneytendum á básinn líka, þar sem þeir eiga alls ekki heima saman þessir tveir neysluhópar. Við lítum niður á þetta fólk, viljum helst ekki vita af þeim og horfum annaðhvort í hina áttina eða með fyrirlitningu á þau þegar við göngum fram hjá þeim, sem við flest gerum einhverntímann.

Þetta fólk er ekki að fara fram á mikið, aðeins þak yfir höfuðið og kannski aðstöðu til að þrífa sig og fötin sín..... og það er í þannig aðstöðu, að þeim er alveg sama þótt þau þurfi að deila þakinu og aðstöðunni með mörgum. Bara að þau þurfi ekki að liggja úti. Mjög margt af þessu fólki er líka á því sem kallast líknandi meðferð, þ.e. að þeim verður varla bjargað úr fíkn sinni eða þeirra sjúkdómur verður ekki læknaður, en þau eiga samt rétt á að lifa með, þó það sé ekki nema pínulítilli, reisn. Og það er skylda okkar að hjálpa þeim með það, alveg eins og við hjálpum öðrum sjúklingahópum sem ekki eiga von til lækningar.

Mér finnst velferðarráð Reykjavíkur ekki vera að standa sig og formaðurinn, Jórunn Frímannsdóttir, finnst mér ekki vera starfi sínu vaxin. Hún er búin að tala um einhver smáhýsi fyrir lítinn hluta þessa fólks í næstum því tvö ár, án þess að það gerist neitt í þessu máli. Jórunn sat fyrir svörum eftir viðtalið við Sigurð Gretti, í Íslandi í dag, þennan dag og hún svaraði nánast engu sem hún var spurgð um. Hún virtist ekki hafa nokkuð vit á því málefni sem fjallað var um. Hún endurtók í sífellu að verið væri að vinna í þessu máli og að hún hefði ekki upplýsingar um þetta og hitt eða hinar og þessar tölur, þótt hún afneitaði engu og fullyrti ekkert, hún gæti bara ekki svarað því að svo stöddu. Ég segi nú bara: Hvernig getur konan verið forstöðumaður ákveðins málaflokks í a.m.k. 18 mánuði án þess að hafa þess konar upplýsingar og/eða vitneskju um málaflokkinn??? Þessi kona er greinilega búin að vera að eyða sínum tíma í annað, eins og reyndar öll borgarstjórnin.... það hefur lítið gerst í öllum málaflokkum......

Sem fyrrum starfsmaður Heilsuverndarstöðvarinnar veit ég að þetta mál er búið að vera í bígerð MJÖG lengi..... hvað er sífellt að tefja? Hvernig væri að borgarstjórn færi að GERA eitthvað og kannski spara yfirlýsingar á móti. Við borgarbúar erum langþreytt á yfirlýsingum og nýjum stefnuyfirlýsingum, nú viljum við smá ACTION......

 

 

Afborganir til LÍN 1. sept. ....ráðamenn þjóðarinnar, hvað eruð þið að hugsa??.... eða eruð þið að hugsa yfir höfuð???

Sumarið er tíminn, segir Bubbi, en ég segi að haustið sé tíminn. Það er allavega minn tími. Þegar það fer að hausta færist kyrrð og ró yfir mína sál, pressan á útivist fer minnkandi og það fer að verða leyfilegt að kúra bara undir teppi á sófanum með kertaljós alls staðar. Og mér finnst það æðislegt.

Á haustin er maður líka að verða vel mettur af grillmat og allavega ég fer að hlakka til þess að elda þennan venjulega gamaldags heimilismat eins og kjötbollur í karrý.... eða í brúnni sósu með kartöflumús, fisk í raspi, spaghetti og kjötsósu, hrísgrjónagraut og lifrarpylsu, kjötsúpu og pottrétti með hrísgrjónum.

Á haustin kemst rútínan aftur í gang, skólinn byrjar, unglingurinn hættir að vaka fram eftir, ég fer að lesa bækur undir teppi í sófanum og svo getur maður skipt frá hvítvíni yfir í rauðvín þegar mann langar að hugga sig. Af því að hver drekkur hvítvín, í svartamyrkri með beljandi rigningu eða stórhríð..... ??

Haustið hefur þó löngum haft einn leiðinlegan fylgifisk og það er afborgunin af námslánunum sem alltaf kemur með gjalddaga 1. september. Og líka núna. Og þetta er ÞUNGA afborgunin, sem er tekjutengd, þannig að hún getur alveg verið einhver summa sem telur í hundruðum þúsunda en ekki tugum.... Og þessi greiðsluseðill valt einmitt inn í póstkassann minn í dag. Og eins og kvíða- og áhyggjumanneskju er von og vísa fékk ég náttúrlega nettan sting í magann, bara við það að sjá umslag merkt LÍN í bréfabunkanum mínum. Eins og strútnum sæmir, var ég að sjálfsögðu búin að gleyma að afborgunin af námslánunum væri þessi mánaðarmót. Og ég horfði á umslagið í nokkra klukkutíma áður en ég tók af skarið og opnaði það..... því að sjálfsögðu átti ég ekki rassgat fyrir afborguninni. Ég þurfti að fá mér kaffi og kveikja mér í sígarettu áður en ég settist niður, andaði djúpt og reif upp bréfið...... "Fuck, fuck, fuck", hvíslaði ég með sjálfri mér og fórnaði höndum. Og einu sinni enn: "FUCK!" .....ég kveikti mér í annarri og skoðaði seðilinn vel og vandlega þar til allt í einu rann upp fyrir mér ljós: AMEN. GREIÐSLUÞJÓNUSTAN

Auðvitað tekur greiðsluþjónusta mín í Landsbankanum reikninginn. Ég er nú búin að borga allt árið heilan helv... slatta á mánuði, einmitt til þess að mæta afborgunum eins og þessum, .......svo, allar áhyggjur burt, eins og hendi væri veifað. Ég var alveg búin að gleyma því að Lánasjóðurinn væri inni í þessarri þjónustu minni. En oh my God, (og ég veit að það er bannað að leggja sér Guðs orð til hégóma ..... eða einhvers.....), anyway þá fyrst þyngdist ég um 40 kíló og svo léttist um þau aftur á nokkrum klukkutímum, geri aðrir betur. En ég lofa þá konu sem er þjónustufulltrúi minn í Landsbankanum og skal fullyrða, að aldrei hefur önnur eins dís starfað við þessi mál, hún hefur gjörsamlega breytt lífi mínu frá því að hún fékk mig til að fara í þessa greiðsluþjónustu

Fór samt að skoða þennan seðil frá LÍN betur, og fæ ekki betur séð en ég sé að skulda 1,3 milljónir í verðbætur á lánin mín frá þeim. SHIT! Nú er ekki eins og námsmenn séu að lifa lúxuslífi á þessum námslánum, ég var á mínum lánum frá 1996 og fékk 80.000 kr. á mánuði. Á þessu átti ég að lifa. Ég var einstæð móðir með eitt barn, í útlöndum, (þar af leiðandi ekki kostur á aðstoð frá aðstandendum við pössun, skyldi maður vilja vinna eitthvað með náminu, enda lækka allar tekjur hvorteðer rétt þinn á námsláni), átti að borga húsaleigu, (sem var á mínum námstíma lægst um 36.000 kr og hæst 49.000 kr. (Ísk)), mat, skólabækur, föt fyrir bæði mig og afkvæmið, (og í hans tilfelli var auðvitað um að ræða vetrarskó, vetrargalla, úlpu, gúmmístígvél, inniskó, sumarskó, sandala, sumarjakka osfrv. hvert einasta ár), ferðakostnað með lestum og strætó áttu lánin einnig að dekka, rafmagn og hita (sem ekki er gefins í Danmörku!!) og allt annað sem maður þarf til þess að lifa. Auk þess fékk ég lán fyrir einni ferð til Íslands á ári, en ég nýtti þær ekki allar. Samt sem áður skuldaði ég um 4 milljónir eftir að námi lauk og núna mörgum árum seinna er skuldin komin upp í 5.622.730.- ....!!! Samt er ég búin að vera að borga af þessum lánum því sem nemur rúmlegum mánaðarlaunum mínum á ári, í heil 5 ár!!!

Á þetta fyrirkomulag að virka hvetjandi fyrir ungmenni að hefja háskólanám??? Af hverju í ósköpunum eru þessi lán verðtryggð?? Getur ríkið ekki séð af þessarri verðtryggingu með því sjónarmiði að afla auðs fyrir íslenska þjóðfélagið, sem að sjálfsögðu felst í því að sem flestir mennti sig? Alls staðar annars staðar á Norðurlöndunum er það viðurkennd fjárfesting hvers ríkis, að gefa sem flestum færi á að mennta sig á háskólastigi. Í því fellst auður og framtíð þjóðfélagsins til lengri tíma litið. En nei, íslenska ríkið ætlar að græða á því að hafa lánað slippum og snauðum námsmönnum fé til að mennta sig, græða á því svo um munar. 1,3 milljónir hafa bæst við mín námslán með verðtryggingunni!!!!

Og auk þess, þegar þú kemur úr námi og hefur ekkert á milli handanna annað en einbeittan vilja til þess að vinna þér inn pening, þá verður þér refsað svo um nemur. Ef þú vinnur svo, svo mikið, þá skalt þú "skíta-ný-skriðin-úr-háskóla-auminginn" þinn borga hátekjuskatt, þú færð lægri húsaleigubætur og vaxtabætur, barnabæturnar þínar verða að engu plús það að afborganir þínar af námslánunum þínum verða þér ofviða, vegna þess að allt er þetta tekjutengt. Þú færð hvergi séns í þessu landi til þess að koma undir þig fótunum. Þótt svo að þú sért að borga þeim mun meira til ríkisins með þinni miklu vinnu, ertu verðlaunaður með rassskellingu. Er þetta ekki bara að hvetja til þess, að við öll höldum okkur innan ákveðins tekjuramma, þar sem við borgum sem lægstan skatt og fáum sem mest á móti frá ríkinu? Ég er búin að reikna þetta út, og það borgar sig fyrir mig að vinna minna, borga minna til ríkisins í formi skatta, fá meira í barnabætur og borga minna af námslánum. Auk þess sem ég á þá meiri frítíma. Er ekki eitthvað að hjá ráðamönnum þessarar þjóðar???

Einhverju sinni var í félagsmálaráðuneytinu maður, sem vildi breyta þessu. Hann vildi auka sveigjanleika þessarrar svokallaðrar millistéttar í þjóðfélaginu, stéttin sem er nýkomin úr námi, á ekki neitt en vinnur sér inn dágóðar tekjur á pappírnum, þetta er unga nýmenntaða stéttin sem vinnur hörðum höndum að því að koma sér upp húsnæði, bíl og öðru. Stéttin sem er með ung börn á framfæri, börnin sem eiga eftir að sjá um þetta þjóðfélag seinna meir. Þessi stétt er að vinna rassgatið út úr buxunum á sér til þess að koma sér fyrir í Ófjölskylduvænu þjóðfélagi en fær bara að launum, spark í rassinn frá hinu opinbera, og þá er ég ekki að tala um alla "ný"útskrifuðu viðskiptafræðingana hjá KB banka..... Hvar er þessi hugsjón núna þegar þessi maður fór frá Félagsmálaráðuneytinu? Hver hefur tekið hana upp? Sá sem mun gera það, mun fá mitt atkvæði í næstu kosningum....

 

Alltaf brjálað að gera og mikið gaman ...... eða hvað....?

Sæmilega viðburðarrík helgi að baki..... byrjaði á rólegu kósý kvöldi með syninum á föstudeginum, eða það hljómar allavega mun betur heldur en að hann hafi haft meiri áhuga á að eyða kvöldinu með vinum sínum heldur en mömmu gömlu..... en allavega í huganum var ég búin að frátaka og helga kvöldið þessum unglingi, þótt við höfum í raun lítið gert saman annað en að borða kvöldmatinn og grenja yfir handboltafréttunum..... jæja okey, ég grenjaði en hann hélt karlmennsku sinni.....

Svaf svo hressilega yfir mig á morgunvakt laugadagsins.... aldrei gaman að vera vakin af símanum 20 mínútum seinna en maður ætti með réttu að sitja tilbúinn, hvít/bláklæddur með kaffibolla fyrir framan sig. Ég vaknaði í loftköstum og fór út í loftköstum. Róaðist svo þegar leið á daginn

Svo var sumarlokapartý lillu systur á laugadagskvöldið, og my man hvað allt var flott hjá henni. Fullt af veitingum, áfengið flaut, margar Pína Có Lödur drukknar og góð tónlist, að ógleymdu frábærlega skemmtilegu fólki í öllum krókum. Bræður mágs míns eru flottir gítarspilarar og héldu þeir uppi stuði á sólpalli þeirra hjúa löngu eftir miðnætti, okkur gestum, og örugglega aðeins minna nágrönnunum, til mikillar gleði...... Sungu allir sem tungu gátu hreyft Hotel California, Stál og hnífur og Space Oddity. (Þeir sem gátu ekki hreyft tunguna á ensku hreyfðu hana í öðru og blautara hljómfalli.... )

Unglingurinn var heima með vin sinn til halds og trausts á meðan móðirin djammaði. Pöntuðu þeir félagar pizzu og leigðu DVD-myndir og gátu eiginlega ekki beðið eftir að ég færi út um dyrnar. Unglingnum hafði reyndar boðist að gista á heimili vinarins, en það var ekki nærri eins mikið sport..... þeir voru búnir að setja sig í stellingar löngu áður en ég fór af stað og mér leið eins og ég væri komin í hjónaband eða eitthvað, þegar ég stöðugt var að fá pirraðan "mann" í baðherbergisdyrnar með spurninguna: "Ertu ekki að verða tilbúin???" ..... "Hvenær ferðu?...."

Ekki af því að til stæði leynipartý hjá drengnum og vininum, enda fann ég þá þegar ég kom heim, sofandi hvorn um annan, með fæturna út af svefnsófanum (af því að þeir höfðu greinilega af einhverri ástæðu, sem var mér hulin, valið að sofa þvert yfir sófann í staðinn fyrir langsum.....) og poppskálina ennþá á milli þeirra, reyndar með nokkrum "poppum" hingað og þangað um bæði rúmið og herbergið..... en hva...

Það var SAMT vaknað til úrslitaleiksins en ég viðurkenni alveg að ég sótti mér fleiri aukatíma í svefni þegar leikurinn var búinn. Þaut svo á kvöldvakt kl. 15 og skyldi þar með drenginn aftur eftir einan..... með fyrirmæli um kvöldmatargerð af hæstu sort. Þannig hafði ég tekið fram og stillt upp á réttri hellu einum potti, einni mælikönnu, einum pakka af tómatsúpudufti og einum písk. Í ísskápnum var svo skál með soðnum makkarónum sem drengnum finnst gott að hafa út í súpunni. Nákvæm fyrirmæli um matreiðsluna fylgdu..... greinilega ekki nógu nákvæm þó, því um kvöldið fékk ég upphringingu á Slysó: "Mamma, hvort setur maður vatnið eða duftið fyrst??" og ....."og sjóða, er það þegar það fer að bobbla í pottinum?" .... já, er nema von að krakkin spyrji....

Annars nokkuð róleg vakt á Slysadeildinni í kvöld, þyrlan lenti einu sinni með slasaða og alltaf nokkur viðbúnaður í kringum það en sem betur fer engin alvarleg meiðsl þar í þetta skiptið.

En shit hvað það er yndislegt að vinna á góðum vinnustað og með góðu fólki. Manni líður alls ekki eins og maður sé að fara í vinnuna, því ég er í rauninni að fara að hitta fullt af súper skemmtilegu samstarfsfólki, fólk sem er virkilega fært á sínu sviði og fólk sem er alls ekki leiðinlegt að eyða átta tíma vakt með. Þetta er næstum eins og að fara með skemmtilegu fólki á kaffihús nema í okkar tilfelli göntumst við á hlaupunum, í pásum og þegar hlé gefst á milli verkefna. Hjá okkur vekja líka sífellt ný atvik tilefni kátínu þar sem áreitið er óendanlegt og eitt einkennir þessa "kaffihúsaferð" starfsfólks slysadeildar og það er að við getum aldrei fundið kaffibollann okkar af því að það er næsta víst að á hverri vakt sé einhver einn með tiltektaræði, sem reglulega hendir öllum bollum sem ekki sitja í hendi einhvers akkúrat þá stundina.....  ....nefni að sjálfsögðu engin nöfn......

Ójá, það er sko mikið dýrmætt að eiga góða vinnufélaga, vinnufélaga sem maður virkilega þarf að stóla á og eiga öfluga samvinnu með á stundum, vinnufélaga sem bakka mann upp ef þarf, sem þú getur talað við á alvarlegri nótunum.... og léttu.... vinnufélaga sem þú getur hlegið með og grínast, vinnufélaga sem þér líður vel með. Það er gulls ígildi. Á slysadeildinni upplifum við margt gott, margt slæmt og margt mjög sorglegt saman, við þurfum að vinna saman skipulega og líka sem einstaklingar, allir verða að skila sínu hlutverki svo hlutirnir gangi fyrir sig og svoleiðis aðstæður verða til þess að þú kynnist innri manni þinna vinnufélaga betur en gengur og gerist á mörgum vinnustöðum. Þú heldur ekkert uppi einhverri stálgrímu þegar þú færð mikið slasað lítið barn á borðið fyrir framan þig, mikið slasaða einstaklinga úr bílslysum eða mann á besta aldri með heilablóðfall...... Við upplifum saman líf og dauða, við vinnum saman í mörgum mjög erfiðum aðstæðum og þurfum virkilega að eiga gott samstarf. Þetta allt gerir það, að við þekkjumst vel, samskipti eru yfirleitt góð, vandamál eru leyst hér og nú og stefnan er sú, að þú eigir aldrei að ganga út frá vinnustaðnum með óleyst mál, leiðindi eða móral í bakpokanum. Auðvitað kemur það stundum fyrir á krítískum mómentum að fólk hnýtir í hvert annað, þú hnýtir í einhvern eða einhver hvæsir á þig, en ég held að við höfum öll skilning á því að þannig er mannlegt eðli, við bregðumst misjafnt við stressaðstæðum, við berum líka misjafna ábyrgð og allt svona er gleymt strax. Við tökum því ekki persónulega. Og allt þetta er einmitt svo frábært við allt starfsfólk slysadeildarinnar, hvort sem það eru læknar, hjúkrunarfræðingar, sjúkraliðar, starfsmenn sem sjá um að flytja fólk á milli staða og þrífa sóðaskapinn eftir okkur á sárastofum eða í gipsherberginu, sjá um að við höfum alltaf allt til taks sem við þurfum af hjúkrunar- og læknishlutum, ræstingafólkið eða fólkið í móttökunni. Á slysadeildinni eru allir í sama liðinu, hvaða stöðu sem fólk hefur. Ekket okkar er ómissandi og ekkert starf hefur minna gildi en annað. Við erum öll í sama liðinu og það er ákveðin vellíðun og samkennd sem það vekur með fólki, þótt við fáum misjafnlega borgað.....

Ég ætla að tileinka þessa færslu öllu því frábæra fólki sem ég vinn með dagsdaglega á slysadeildinni. Ég hef sjaldan unnið með jafn samstilltum hópi fólks sem aðeins vill gera sitt besta og mér finnst þetta fólk ekki njóta sanngirnis eða sannmælis þegar alltaf er verið að tala um hve langur biðtími er á slysadeildinni. Fólk er alls ekki að gera sér grein fyrir hve umfangsmikil starfsemi þessarar deildar er og hve eitt lítið atvik getur haft mikil áhrif á alla aðra starfsemi og biðtíma.

Takk til ykkar, samstarfsfólk mitt..... mér bara þykir ógeðslega vænt um að eiga ykkur að í dagsins önn

Og p.s. þið kollegar mínir, sem þykist alltaf vera að lesa "mig" hér..... setjið þá inn komment til mín svo ég geti séð að þið voruð hérna......

Grenjandi af gleði í náttbuxunum....

Þvílíkur stórleikur sem strákarnir buðu okkur upp á í hádeginu, ég þori að veðja að atvinnulífið hafi verið lamað þennan tíma í dag á meðan þeir spiluðu. Leikgleðin, baráttan, þeir stoppuðu aldrei og unnu upp forskot á Spánverjana aftur og aftur, þrátt fyrir sorglega nýtingu á mörgum dauðafærum.

Ég skal segja ykkur það að ég grét af gleði og samkennd þegar ein mínúta var eftir í leikslok og íslenska liðið var þegar byrjað að fagna af bekknum. Ég var að rifna af monti yfir að vera Íslendingur og ég er viss um að fleiri hafa átt bágt með sig þá stundina. Mér sýndist Valtýr Björn vera svo hrærður að hann gæti varla talað eftir leikinn og Þorgerður Katrín þurrkaði tár þegar rætt var við hana stuttu seinna í Menntamálaráðuneytinu.

Það er ekki minnsta spurning hvar ég verð á sunnudagsmorguninn, ekkert fær stöðvað mig í að horfa á úrslitaleikinn.

Áfram strákar, djöfull eruð þið flottir!!!  

Ég fæ borgað per vinnuhlutfall í þágu sjúklinga ........ á hvernig samningi er borgarstjórnin???

Síminn minn hringir á öllum tímum sólarhringsins. Stundum hringir hann eftir hádegið, stundum seinni partinn, stundum á kvöldin og mjög oft snemma á morgnana, t.d. klukkan 8:17.... 8:47...... 9:02...... 9.27 ......11:15 og svo framvegis eftir guðs óleyfilegu stígum. Næstum aldrei fæ ég hringingu frá vinum mínum eða fjölskyldu því að þegar maður vinnur svona óreglulegan vinnutíma og hefur gert í mörg ár, þá er það orðin yfirlýst skoðun manns náinna; "við hringjum ekki í þig, því við vitum aldrei hvenær þú ert sofandi eða vakandi..... HRINGD ÞÚ í okkur þegar þú ert vakandi og hefur tíma!!!" ......þess vegna er símareikningur minn ótæpilega hár..... (mér finnst að Landspítalinn ætti að taka þennan lið með í launaútreikning okkar starfsmanna......)

Ókristilegur tími, fyrir mér, fer eftir því hvernig vakt ég VAR að vinna eða eftir því hvernig vakt ég ÉR AÐ FARA að vinna..... þannig er ókristilegur tími sólarhringsins eiginlega alla tíma hringsins í mínu lífi, mismunandi eftir dögum og mánuðum..... annaðhvort er ég sofandi eftir vakt eða að hvíla mig fyrir vakt. Og að sama skapi er oft "kristilegur" tími hjá mér þegar hjá öðrum er ókristilegur.... ég er oft vakandi þegar flestir eru sofandi og næstum engin leið er til þess að fá fasta reglu á svefntíma eða matarvenjur mínar. Það er nákvæmlega ENGIN rútína í mínu lífi nema skóladagar sonar míns, sem ég neyðist til að halda við lýði.... vakandi eða sofandi, eða hálft af hvoru.....

Svona er þessu farið með flest vaktavinnufólk. Annaðhvort erum við vakandi sofandi í einhverjum erindagjörðum eða sofandi vakandi í öðrum.... Engin furða að mínir nánustu hafi fyrir löngu hætt að þora að hringja í mig.....

Þannig er það því, að oftast þegar síminn minn hringir þá sýnir númerabirterinn minn eitthvert stofnananúmerið.... já, gott fólk, það er svo gott sem öll mín innkomandi símtöl núorðið; stofnanasímtöl og svo Mr. K. sem er sá eini sem nokkurnveginn veit hvernig, hvar og hvenær ég er að vinna.... Í yfir 90% af tilfellum byrja númerin á 543..... og þá veit ég að það er símtal frá Landspítalanum. Og líklegra en ekki, þá eru þessi símtöl þess gerðar, að það er verið að biðla til mín um að taka vaktir á einhverri deild..... allavega get ég alveg stólað á það að ekki er verið að hringja frá "yfirbyggingu" spítalans til að bjóða mér betri laun fyrir vel unnin störf.....

Svo undantekningarlaust þá vel ég það, að svara ekki þessum símtölum, þ.e. þegar símtölin eru að vekja mig, sem þau mjög oft eru að gera. Ég nenni ekki að víla og díla um vaktir hálfsofandi og svo er því eiginlega líka þannig farið, að eins og staðan á LSH er núna, þá get ég eiginlega valið um vaktir.... ef ég missi af þessarri deild þá bara býð ég fram þjónustu á næstu.... ef mig vantar pening og þar af leiðandi vakt. Ég get alltaf skapað mér vinnu og valið á milli deilda.

Ég geri mér grein fyrir því að ég hef ákveðið forskot.... ég vann í nokkur ár fyrir einkafyrirtæki sem leigði mig inn á spítalann og því hef ég núna unnið á yfir 15 deildum spítalans reglulega, með þeim tíma sem ég vann á krabbameinsdeild LSH og blóðmeinadeildinni..... svo vann ég á hjúkrunarheimili og á Sjúkrahúsinu Vogi ..... svo ég hef ágætis víðtæka reynslu af hinu og þessu.

Ég get auðveldlega gengið inn á margar deildir spítalans og unnið, ég þekki orðið fólk á næstum öllum deildum spítalans og ég get vel sagt það með vissu, að maður er alls staðar velkominn. Ekki kannski alltaf ÉG sem persóna, en ÉG sem starfskraftur er alls staðar velkomin..... þannig er bara staðan fyrir okkur hjúkrunarfræðinga í dag. Við þurfum alltaf að vinna mikið fyrir laununum okkar en við erum í þeirri stöðu að við getum virkilega haft áhrif á launin okkar..... þ.e. unnið meira til að fá meira, sem er meira en margir geta. Fyrir það er ég svo mikið þakklát.

Þess vegna argast ég ekki út í þessar símhringingar sem ég fæ. Þetta eru atvinnutækifærin mín. Og ég veit að "þau" verða ekki fúl þótt ég svari ekki klukkan 8:47, heldur hringi til baka klukkan 12 þegar ég er alveg vöknuð..... þau eru bara þakklát fyrir að heyra í mér. Enda er ég ekki KOSIN til að vinna fyrir þau, ég er bara eitt af þeirra tækifærum..... ég mæti, sinni ákveðinni vinnu, stimpla mig út og fæ borgað fyrir það sem ég inni af hendi á meðan ég var á staðnum.... ég er ekki fengin þangað til að halda áfram að leysa málin eftir að ég stimpla mig út í lok dags..... nei, þá hefur næsta vakt tekið yfir. Þess vegna eru þrískiptar vaktir í heilbrigðiskerfinu....

Ég fæ borgað fyrir þá tíma sem ég vinn, þá tíma sem ég eyði í sjúklingavinnu á spítalanum...... ég fæ EKKERT borgað fyrir að vera vakin á öllum tímum sólarhringsins, ég fæ EKKERT borgað fyrir að tala í korter við ritarann á taugadeildinni um ýmsar vaktir og ég fæ EKKI HELDUR NEITT borgað fyrir það að plana og víla um alls konar vaktir sem ég ætla að taka á smitsjúkdómadeildinni. Svo af hverju skyldi ég taka símann, nema þegar mér hentar?

Aftur á móti fá borgarfulltrúar okkar greitt fyrir það að vera í vinnu fyrir okkur. Ég er ekki að segja að þau eigi að vera í vinnu 24/7..... en þau skulda okkur að minnsta kosti það, að skýra okkur frá því sem er að gerast í borgarmálunum. Við kusum þau FYRIR okkur en ekki öfugt..... Ef verið er að ræða nýjan meirihluta, nýjan minnihluta, minni nýjanhluta osfrv., þá er það þeirra skylda að upplýsa okkur, okkur sem kusum þau og okkur sem borgum þeirra laun, um hvað er í gangi. Það hlýtur eitthvað meira að vera innifalið í 217.000 kr. mánaðarlaunum Gísla Marteins heldur en tvær fundarsetur. Það er hreinlega hluti af starfi borgarstjórnarinnar að svara fjölmiðlum og nota fjölmiðla til að koma upplýsingum til okkar þegnanna.

Að lauma sér út um brunastiga er eitthvað það lélegasta sem ég hef séð í íslenskri pólitík..... þetta er eitthvað það aumasta..... það mætti halda að þau væru bara þarna fyrir sig sjálf en ekki fyrir borgarbúa sem þó eru að borga launin þeirra. Þetta er eitthvað það lágkúrulegasta sem hægt er að ímynda sér, og þegar maður fær ítrekað fréttir af því að "Þorbjörg Helga svaraði ekki símtölum", eða "Gísli Marteinn tók ekki símann"!, ... "ekki var unnt að ná í borgarstjórann að svo stöddu" ...... osfrv ofrv. þá undrar maður sig::: HVER ER AÐ VINNA FYRIR HVERN??? Þetta fólk skyldi átta sig á því, að við höfum engan áhuga á þeim sem persónum heldur höfum við áhuga á þeim störfum sem þau gegna og hvernig þau inna af hendi þessi störf. Þau þurfa ekki að lauma sér út um einhverjar leynileiðir til að skýla sér fyrir fjölmiðlum eins og þau séu Jennifer Lopes og Tom Cruise.

Ég tek ekki símann minn að eigin vali þegar Landspítalinn herjar á mig, en ég er ekki heldur kjörin þangað til að sinna hjúkrunarerindum mínum, ég geri það í þágu fólksins þegar mér hentar, enda fæ ég ekki borgað nema ég sé á staðnum og fyrir þær stundir sem ég er á staðnum. Ég fæ EKKI borgað fyrir að sitja í símanum.... þótt ég sé að tala við LSH.... í mínum frítíma.

Gísli Marteinn og fleiri, telja sig yfir það hafna að svara þeim sem kusu hann og flokkinn hans, Þorbjörg Helga hagar sér eins og ég geri eftir næturvakt, einfaldlega tekur ekki símann..... common, í umboði hverra ert þú að vinna, kona??? Svaraðu spurningum borgarbúa. Heldurðu að þú sért bara þarna fyrir sjálfa þig??? Villi Vill bara lýgur um sig þveran og endilangan og undrast svo að fólk sé að undrast yfir honum!!! Vilhjálmur minn, hefur þú EITTHVAÐ gert til að ávinna þér traust borgarbúa??? Svar: NEI, EKKERT, þvert á móti, þú hefur átt stærstan þáttinn í því að eyðileggja Sjálfstæðisflokkinn!!. ......Jórunn, hefur þú eitthvað gert annað en að fjasa um sama málefnið í tvö ár, hvað hefur gerst? Þú ert ekki enn búin að ná lendingu með þitt aðalmál??? Hvað ertu búin að vera að gera? Og Kjartan, veistu eitthvað í hvorn fótinn þú átt að stíga??? Það skiptir örugglega engu máli, því að ég veit ekki hvor fóturinn er vitlausari hvort sem er. Júlíus Vífill ER ekki neitt í þessum málum, hvorki er né segir, svo hann skiptir engu máli, hann er bara með á myndunum svo að borgarstjórnarflokkurinn líti út fyrir að vera stærri..... Og ÞÚ, sem ég kaus ekki einu sinni til borgarstjóra en verður það samt..... ég vil ekki sjá þig. HVAR ER LÝÐRÆÐIÐ Í ÞESSU ÖLLU??? ....Ég veit vel að ég er að gleyma einhverjum af strumpunum, en ég get ómögulega munað hverjum..... getur ekki skipt svo miklu máli.....

Þessi hópur er til athlægis. Ég er búin að vera skráð Sjálfstæðismanneskja síðan ég var 17 ára, en ég er búin að segja mig úr flokknum. Ég geri mér grein fyrir því að ég er ekkert úrslitaatkvæði í þessum flokki og það er allt í lagi. Ég vildi bara "make a statement..... " .... þetta er ekki hegðun sem mér finnst í lagi og mér finnst ekki í lagi að forysta Sjálfstæðisflokksins sitji á rassinum og geri nákvæmlega ekki neitt, og láti þennan ömurlega borgarstjórnarflokk rífa fylgi flokksins niður..... svo ég geri það sem ég get.... ég segi mig úr þessum bjánalega flokki. Ég er búin að fá nóg af sirkus. Punktur. Basta.