Bloggfærslur mánaðarins, janúar 2008

Hana-at í g-streng í stað kosninga!!

Jahá, mitt summary vantaði eiginlega í síðustu bloggfærslu, en hlýtur nú að vera það, að ég skil nú greinilega alls ekkert í þessu lýðræði lengur. Væri ekki bara ódýrara fyrir okkur borgarbúa..... og jafnvel kjósendur almennt..... að sleppa bara kosningunum og halda frekar hana-at í mannamynd, þar sem sá sem goggar mest, svíkur mest, lýgur best og hraðast og bítur fastast frá sér, vinnur. Það væri a.m.k. vissulegra skemmtilegra fyrir okkur, "þau heimsku", að fylgjast með blessuðum strumpunum með Villa æðstastrump í fararbroddi, (sem að sjálfsögðu yrði að bera rauðan hanakamb á höfði), hoppandi um á einum fæti, með hendur bundar fyrir aftan bak - íklædd Tarzan skýlu, eða jafnvel g-streng. Það væri at og klæði sem hæfðu virðingunni, að mínu mati. Mætti jafnvel gera úr þessu einhverskonar sjónvarpsþátt, einhvern þátt sem tæki við af Laugadagslögunum jafnvel..... eitthvað sem héldi allri fjölskyldunni samhentri yfir sjónvarpinu. Fjölmiðlar gætu jafnvel birt einhverskonar úrslitatöflu, einhverja í stíl við þá sem þeir birta fyrir Eurovision. Já, ég held að þetta yrði jafnvel lýðræðislega og réttlátasta kosningin. Og þá fengjum við kjósendur kannski loksins eitthvað fyrir peningana okkar ..... smá skemmtun að kaupauki!!

Einu sinni var..... ég Sjálfstæðiskona. Núna....... veit ég það ekki lengur!

Það er líklega að bera í bakkafullan lækinn, að ætla að tjá sig um borgarstjórnarmálin síðustu daga. En mig langar samt að koma minni skoðun á framfæri.Ég er ein þeirra sem var orðin langleið á stjórnartíð R-listans með allri þeirra skuldasöfnun, og ég vildi Sjálfstæðisflokkinn til valda þegar Reykvíkingar síðast fengu að kjósa um borgarstjóra sinn. Ég var manna glöðust að þeir skyldu vinna sigur í þessum kosningum, og jafnvel fannst mér Vilhjálmur að vissu leyti eiga það skilið, að fá að ljúka sínum langa ferli í borgarráði, sem borgarstjóri - þótt ég í raun væri ekki mikill aðdáandi hans. Ég var fylgjandi meirihlutanum, þótt vissulega hafi mér þótt það í hæsta máta undarlegt, að Sjálfstæðisflokkurinn skyldi velja til samstarfs, þann eina mann Framsóknar sem náði lýðræðislegu kjöri inn í borgarráð. Ekki fannst mér fara mikið fyrir lýðræðinu í því samhengi, að sá flokkur sem borgarbúar höfðu greinilega gjörsamlega hafnað í kosningunum, skyldi samt sem áður eignast Forseta borgarstjórnar. En svona er víst pólitíkin, svo ég ákvað frekar að gleðjast yfir sigri minna manna og kvenna í kosningunum heldur en að ergja mig á þessum eina Framsóknarmanni. Hann væri nú bara einn, drjúgur með sig, Framsóknarmaðurinn.En hann reyndist meira en það. Hann reyndist vera naðra. Einhverskonar Júdas okkar samtíma. Og þótt ég að sumu leyti skilji hans sjónarmið, um að ómögulegt sé að vinna með sundruðum flokki Sjálfstæðismanna- og kvenna í borgarstjórn, þá fannst mér æði kaldhæðnislegt, að þetta eina peð Framsóknarmanna, sem lýðræðið hefði hafnað, skyldi samt sem áður hafa vald til þess að sprengja samstarfið og hefja nýtt með öðrum flokkum. En Björn Ingi var heldur ekki lengi í Paradís, og galt meðal annars Davíð B. Eggertsson, sem örugglega var ágætur svo langt sem hann náði, fyrir hans hnífsstungur í bök hinna mjög svo sáru Sjálfstæðismanna- og kvenna í borgarráði. Og þeir voru opinberlega svo sárir, reiðir og bitrir. Svo mikið, að þeir voru farnir að hljóma eins og samhljóða harmkór, sífellt veinandi og skrifandi um þau svik sem þau höfðu orðið fyrir. Þau voru eins og unglingur í ástarsorg, sígrenjandi sama hlutinn og allir fyrir löngu orðnir leiðir á að hlusta á þau syngjandi sama sönginn, um leið og þau reyndu að koma því að, og fullvissa borgarbúa um, að þau sjö væru öll svo "rosalega" góðir vinir og berðu fullkomið traust hvort til annars. Maður má ekki gleyma því, að þau líka skemmtu sér saman! Vá, það gaf okkur örugglega enn meira traust á þennan hóp...... að þau hagi sér svona algjörlega edrú og í vinnunni..... hvernig eru þau þá í glasi og í fríi??? Já, maður bara spyr.Maður hlaut auðvitað að velta því fyrir sér, af hverju þeim væri svo mikið í mun, að telja okkur "hinum heimsku" trú um það, að þau væru öll svona góðir vinir. Þau hafa eflaust haldið að cirka sextán af "okkur heimsku" ættu heilbrigða skynsemi, sjónvarp og útvarp, og að þessi hluti hlustaði einstöku sinnum á fréttir og myndaði sér sína skoðun á málunum. Það vita það allir, að sexmenningarnir og Vilhjálmur voru á engan hátt samstíga og þau eru ef til vill á einhvern bizarre hátt vinir.Manni fannst eiginlega nóg um, að Gulliver (Vilhjálmur) og putarnir (sexmenningarnir) vældu hver í kór við annan í fjölmiðlum og á bloggsíðum, en að Gulliver myndi ganga svona langt, að tapa gjörsamlega æru sinni á þann hátt sem hann gerði núna..... það hefði ekki mig, Sjálfstæðiskonuna, órað fyrir. Hefur hann ekki heyrt neitt um það, að tapa og bera höfuðið hátt?? Að ganga stoltur fram og berjast áfram á heiðarlegan hátt?? Gulliver hefur greinilega ákveðið að enda sinn pólitíska feril með höfuðið á kaf í drullu, einhverri mestri pólitískri drullu sem um getur. Sú drulla getur ekki einu sinni talist ljósblá. Líklega var Gulliver orðinn "doldið" svekktur, að hafa setið þetta lengi í borgarráði og sem borgarfulltrúi og aldrei fengið að vera æðsti strumpur og greinilega hefur hann ákveðið að leggja allt í sölurnar til þess að svo mætti verða. Svo hann fórnaði pólitískri framtíð litlu strumpanna sinna, fyrir eiginhagsmunapot, og fórnaði í leið flestum þeim málefnum sem við, Sjálfstæðismenn, kusum flokkinn fyrir í borgarstjórn. Við kusum ekki Ólaf F. Magnússon, eins og tölur glögglega sýna...... ekki frekar en við kusum Björn Inga Hrafnsson á sínum tíma. En Vilhjálmi er líklega nokk sama hvað við kjósendur veljum. Hann hefur aðeins eitt málefni á sinni dagskrá, og það er að verða borgarstjóri áður en hann deyr. Og hann ætlar að ná því..... hann skal ná því, sama hvað!Ég lýsi því hér með yfir, að Sjálfstæðisflokkurinn í borgarmálum, hefur tapað trausti mínu. Bæði Vilhjálmur og strumparnir hans, sem þó margir hverjir eru hinir vænstu strumpar og strympur. En að verða svona leiksoppar og undirgefin peð Gullivers æðsta Strumps, sýnir ekki mikið áræði, frumkvæði eða í rauninni, leyfi ég mér að segja, skýra hugsun. Ég vil fá að sjá þau málefni sem ég kýs, verða að veruleika í höndum þeirra manna, sem ég kaus til að gera þau að veruleika. Ég vil ekki sjá þessi málefni verða að verslunarmynt fyrir völd og ég vil ekki sjá þetta fólk kasta þeim efnum sem ég kaus þau fyrir, fyrir borð...... bara svo þau geti hefnt sín á Birni Inga, Degi, Svandísi og Margréti, og hætt að grenja.Ég má.... og mun.... hatt minn og húfu éta, ef forysta Sjálfstæðisflokksins innst inni og í raun styður þetta brölt og klúður. Að svo heiðvirðir menn sem Geir H. Haarde og Illugi Gunnarsson skulu láta hafa eftir sér, að þeim finnist ekkert athugavert við þennan farsa allan saman, lætur mig aðeins byrja að efast um þá líka. Ef til vill verða þeir að koma svona fram, svo ekki opinberist fyrir hinum almennu, "heimsku" Sjálfstæðismönnum hversu mikil sundrung ríkir í raun í flokknum. Kannski verður formaðurinn að "bakka" þennan heimskulega leik upp, en hvað gerir þessi uppbökkun fyrir formanninn? Ojá, ég er reið út í Sjálfstæðisflokkinn í þessu máli, og það var þá varla á mál Árna Johnsen að bæta, eða hneykslið þegar þeir tóku upp samstarf við Björn Inga Hrafnsson. Ég þori varla að nefna Íraksstríðið! Ég hef verið meðlimur Sjálfstæðisflokksins síðan ég var 17 ára, en minn mælir er svo gott sem fullur. Ég mun virkilega endurskoða minn hug fyrir næstu kosningar og það er sorglegt til þess að vita, að svo fámennur og óræður her borgarstjórnarliðs flokksins, með Gulliver Strump í fararbroddi, skuli verða til þess að fæla margt fólk frá flokknum. Og eins og orðin gefa til kynna, þá er ég ekki að tala um mig eina. Ég vinn á einum fjölmennasta vinnustað landsins og hef heyrt skoðanir flokkssystkina minna vítt og breitt - þ.e.a.s. skoðanir frá "the silent part" Sjálfstæðisflokksins. Já, kannski glymur virkilega hæst í tómri tunnu......

Viltu vera samvinnuþýð, vina mín?

Ekki langur svefn þetta, þennan sólarhring. Líklega svona sem vaktavinna fer með mann, en sem betur fer get ég sofið á morgun Wink ...... fyrir næstu vakt.

Ég lenti í því um daginn í vinnunni að þurfa að búa um allsvakalegt sár á ungri stelpu. Það vakti upp nokkrar minningar hjá mér..... nefnilega þegar ég hlaut sár, sem svipaði nokkuð til þessa.....

Það gerðist fyrir löngu síðan þegar ég var einhverju sinni að skemmta mér með nokkrum Verzló-vinkonum. Við ætluðum svo allar saman í partý á ákveðnum stað, en sá hængur var á, að við þurftum að klifra yfir hátt grindverk til að komast að partýstaðnum - og þetta grindverk var gert úr breiðum stálbútum sem enduðu í hvössum oddum. Ég þótti nú einna liprust, búin að eyða hálfri ævinni í fimleika, en einhverra hluta vegna stöðvaðist ég ofan á grindinni. Hinar stóðu fyrir neðan og sögðu mér að flýta mér, en ég sagði þeim aðeins að slaka á..... ég væri föst í einhverju þarna ofan á grindverkinu..... ég hélt kannski að gallabuxurnar mínar væru fastar í einhverju. Og svo lyfti ég mér upp á höndunum og ætlaði að kíkja nánar á þessa "flækju", en fann þá, að eitthvað sogaðist út úr aftanverðu lærinu á mér Sick Ég hafði þá gert mér lítið fyrir og "sest" ofan á einn af þessum járnoddum, sem stakkst á kaf inn í lærið á mér - án þess að ég hefði í rauninni fundið fyrir því. Ég fékk þetta djúpa sár í lærið sem blæddi einhver ósköp úr og buxurnar líkust því, að einhver hefði verið skotinn í þeim. Eitt stórt, hringlaga gat í buxunum með stærðar blóðpolli í kringum.....úff.

Ég fór einmitt á slysavarðsstofuna, en mín för var ekki til frægðar. Ég man, að ég var alls ekki edrú, og ég reifst og skammaðist út í allt og alla þarna. Ég grenjaði og gargaði og vildi sko ekki, að "einhver helv.... læknanemi" myndi sauma mig, og ég lá eins og alger ótemja á einhverjum bekk inni á nákvæmlega sömu stofu og ég nú sjálf þarf að taka á móti fólki í nákvæmlega sama ástandi.

Ó guð, hvað maður getur skammast sín. Ég er alveg viss um, að sá læknir sem saumaði mig svo á endanum, er einhver af þeim sem ég hef unnið nokkuð mikið með núna..... svona miðað við ártöl þá giska ég á karlkyns lækni sem er fæddur '63-'65 og ég held að ég hafi "pretty much" unnið með þeim flestum einhvers staðar Blush 

Þetta gerir kannski ekki svo mikið til núna, það er nú langt um liðið, en ég hef samt oft, í gegnum tíðina, spáð í hvaða læknir þetta gæti hafa verið. Það hjálpar manni samt óneitanlega, þegar maður er að eiga við drukkið, óalandi fólk, að muna samt...... að þau eru líka bara manneskjur. Kannski meira að segja bara litlar, hræddar manneskjur - með stæla Wink


Ég vil betra stuðningslið..... dududumm!!!

..... áfram Ísland öskrast úr öllum hornum - meira að segja var rólegt á slysló í kvöld á meðan landsleikurinn fór fram! Flestöll okkar á vakt, gátum setið og séð nánast allan leikinn..... eða, eins lengi og áhugi okkar varði. Flestir biðu með veikindi sín, þar til leikurinn var búinn.

Mér finnst stórlega vanta klapplið fyrir Ísland, klapplið sem segir eitthvað annað en endalaust "Áfram Ísland, dududududumm..... áfram Ísland dududududumm......" Og líka eitthvað annað en...... "Ísland, dududu.... Ísland dududu..... Ísland dududu....." Mér finnst vanta skipulagt klapplið, sem gjörsamlega aldrei stoppar, lið sem stöðugt heldur uppi stuði og stemmningu og hrífur aðra áhorfendur á pöllunum með sér. Þeir þurfa að eiga þema fyrir vörn og annað þema fyrir sókn, og alls konar söngva þess á milli til að halda áhorfendum, og ekki síst leikmönnum, í gírnum. Í sigurgírnum!

Ég hef farið á allmarga leiki erlendis, aðallega í Danmörku en líka á Englandi og þar er bara allt öðruvísi stemning. Pallarnir dúa af hoppum og æsingi, og þú þarft ekki að hafa vit eða skilning á, eða jafnvel gaman af leiknum, til þess að skemmta þér á svona leikjum. Þetta á reyndar við fótboltaleiki sem ég hef farið á, en miðað við að handbolti sé jafnmikil þjóðaríþrótt okkar og fótbolti er Englendingum, þá ættum við næstum að eiga rikisstyrkt klapplið, sem segir eitthvað annað en Ísland dududumm osfrv. Við þurfum að eiga lið sem syngur alls konar söngva, lið sem á STÓRAR trommur, lið sem lætur heyra mikið meira í sér og lið sem ekki bara deyr út í tvær karlmannsraddir sem segja lágt: "skora Ísland, skora....." Common, við hljótum að eiga eitthvað frumlegra en þetta, þessi lína er meira að segja stolin frá 11 ára leikmönnum Esso (N1) mótsins á Akureyri!!! Stuðningurinn er meiri á deildarleikjum HSÍ og vil ég þá sérstaklega nefna Haukamenn, sem eiga eitt besta stuðningslið allra (þótt ég sé ekki einu sinni Hafnafjarðarmær)!!

Við mæðginin förum alltaf á landsleiki Ísland í fótbolta, sem spilaðir eru hér á landi..... og þar hefur, bara á síðustu tveimur árum, átt sér stað stór breyting. Nú heyrist alltaf í mjög öflugum hópi, sem syngur, trommar og er m.a.s. með trommuheila með sér til að spila undir öll lög.... og það er geðveik stemmning sem hrífur alla áhorfendur með sér. Það er stuð og fjör á pöllunum nálægt þeim, og allir taka þátt. Allir eru hoppandi, dansandi, syngjandi og kallandi og þannig á þetta að vera! Þetta hefur líka skilað sér inn á völlinn, t.d. síðast þegar íslenska karlalandsliðið í fótbolta, spilaði á móti liði Spánverja. Alveg er ég viss um að stuðningur áhorfenda fleytti íslenska liðinu langt......!!!!! enda var fantagóð stemmning á áhorfendapöllunum. Þetta vil ég sjá í handboltanum. Og ég skal persónulega taka að mér stjórnina á trommunum ef það myndi hjálpa eitthvað!! Wink  

Ójá, það skal ég gera.......


Gæsahúð og Laxdæla á sömu helginni...

Bravó fyrir Jesus Christ Superstar!!! Það er skemmst frá því að segja, að mér fannst sýningin alveg mögnuð. Hrikalega góð, bæði hljómsveit og söngvarar. Við sátum á 5. bekk, sem voru alveg stórgóð sæti, ekki nógu nálægt til að vera frussað á, en nógu nálægt til að fá upplifunina beint í æð.

Ég get nú eiginlega tekið undir það með honum Jóni Viðari gagnrýnanda, að röddin hans Krumma hefði þurft að vera aðeins kraftmeiri - ótrúlegt en satt. Ég hélt fyrirfram að hann hlyti að hafa röddina í hlutverkið, en stundum fannst mér hann alls ekki komast eins hátt upp og samt halda kraftinum, eins og hann hefði þurft að gera. Eða kannski er ég bara orðin svo gegnsýrð af tónlistinni úr bíómyndinni, að mér finnst að allt eigi að vera eins og þar. Hann var engu að síður frábær í hlutverkinu, fannst mér. Eins og þau öll.

Ingvar var alveg æðislegur sem Pontíus Pílatus og ekki vissi ég að hann gæti sungið svona frábærlega! Það verður engu logið upp á manninn þann. Skopið fékk að vera með í verkinu og síðasta kvöldmáltíðin var t.d. útfærð sem pylsupartý, grillaðar á gasgrilli að sjálfsögðu LoL

Strákurinn minn var meira að segja rosalega hrifinn, enda þótt hann þekkti ekki fyrirfram tónlistina í verkinu. Eina sem ég saknaði svolítið, var hópur dansara - ég hefði viljað sjá dansatriði með þessarri frábæru tónlist. En hópurinn fær alveg toppeinkunn hjá mér engu að síður! Ég fékk margoft gæsahúð yfir flutningnum og það er gæðastimpill.

Nú er alvara lífsins skollin á aftur, ég er sem sagt byrjuð að vinna. Eyddi helginni á taugadeild LSH og það var bara fínt að komast aftur í gang eftir langt og gott frí. Auðvitað eins og alltaf þegar maður hefur nóg að gera, fer maður að sjá eftir að hafa ekki nýtt frídagana betur..... en ég bara hreinlega mundi ekki eftir neinu af því sem ég hefði átt að gera, akkúrat á meðan á fríinu stóð. Ég ætla t.d. að gera "scrap-bók" um son minn fyrir ferminguna hans, hafði hugsað mér að láta bókina liggja frammi í veislunni og gera eina opnu fyrir hvert æviár hans. Ég hefði nú getað eytt smá tíma í þetta í fríinu mínu. Eða þá hefði ég getað klárað að bora í veggina hjá mér (jahá, ég tók mig til og kenndi sjálfri mér að bora þegar biðtíminn eftir karlpeningnum í fjölskyldunni fór að verða óendanlega langur!!), og hengt upp myndir sem ennþá standa alltaf upp við vegg inní svefnherberginu..... en þær eru nú hvort sem er búnar að standa þar í tæp tvö ár, svo what the hell. Ég fékk gjafakort í Kringluna í jólagjöf frá Heilsuverndarstöðinni (vinnustaðnum mínum) - en ekki lá mér á að eyða innistæðunni á því.... a.m.k. eyddi ég ekki einum degi í búðaráp í fríinu mínu. Ég er ekki einu sinni búin að taka niður jólatréð Shocking....... en allt þetta vildi ég nú að ég hefði gert á meðan ég hafði allan tíma í veröldinni til þess. En svona er maður nú bara. Og hvað eyddi ég svo þessum dögum eiginlega í, spyr ég sjálfa mig núna. Ja, ég get allavega sagt, að ég lærði nokkuð vel inn á sjónvarpsdagsskrána...... og annar sófinn í stofunni er vel mótaður af rassinum á mér, eftir langar legur mínar þar. En svona daga verður maður líka stundum að fá að eiga.

Núna er ég búin að sitja síðustu tvo tíma og lesa yfir Laxdæluverkefni sonar míns. Hann hafði líka allt jólafríið til að gera þetta verkefni, og ég varaði hann margoft við því að slóra svona með það. Varaði hann við því að verða eins og mamma hans, sem alltaf bíður með alla hluti fram á síðustu stundu og helst lengur. En sonurinn sat heldur betur í súpunni þessa helgina, og er búinn að sitja sveittur við verkefnið báða dagana. Ég held nú samt að hann hafi lært sína lexíu á þessu...... hann á ennþá von til þess að verða ekki eins og ég, hann er enn ungur.

Núna ætla ég að drífa mig á date með Óla lokbrá - aftur vinnudagur á morgun og í þetta sinn á slysó.

Þar til næst.......


Þráinn vs. Lilja í máli Þorsteins Davíðssonar

Ég veit að mjög margir eru mér mikið ósammála um það efni sem ég ætla að rita um hér núna..... og það er gott, gott sem sagt að við erum ekki öll á sama máli um alla hluti. Það væri leiðinlegur heimur og væri t.d. mjög leiðinlegt að hlusta á Silfur Egils ef svo væri.

Það fer ofboðslega í taugarnar á mér, þegar fólk er að agnúast út í ráðningu Þorsteins Davíðssonar og hvernig Árni Mathiesen stóð að ráðningu hans. Mér finnst Þorsteinn gjalda mikið fyrir það að vera sonur föður síns í þessu máli.

Ég hlustaði á þá Þráin Bertelsson og Einar Kárason ræða þetta mál í Ísland í dag.... eða í kvöld öllu heldur, og það er alveg auðheyrt hvaða skoðun Þráinn hefur á, ekki bara Árna og þessu máli, heldur öllum Sjálfstæðisflokknum í heild sinni. Einar var mun diplomatiskari í sínu tali og talaði að minnsta kosti ekki, eins og hann væri öllum málkunnugur sem að málinu komu....... en Þráinn virtist þekkja hvern einasta umsækjanda sem og forsendur ráðherrans. Hann hikaði a.m.k. ekki við að segja, að "Þorsteinn hefði troðið sér inn í þetta embætti", bara út á það að vera sonur Davíðs Oddssonar. Og þegar Inga Lind spurði hann, hvort Þorsteinn hefði einfaldlega ekki bara sótt um eins og allir hinir umsækjendurnir, var Þráinn nú alveg með það á hreinu, að hinir hefðu sótt um, en Þorsteinn hefði troðið sér!

Ég efa það ekki, að oft á tíðum getur það verið akkelisarhæll frekar en hitt, að vera afkvæmi svo umdeilds manns.... og umdeildra manna og kvenna yfirhöfuð. Það vill örugglega enginn láta ráða sig fyrir þá verðleika eina, að vera fæddur inn í ákveðna fjölskyldu en ekki fyrir sína eigin verðleika. Að sama skapi trúi ég því, að stundum gæti það jafnvel verið erfiðara fyrir þig að fá eftirsóttar embættisstöður, því enginn vill heldur láta hengja sig fyrir það í fjölmiðlum, að hafa ráðið óhæfan/óhæfari einstakling einungis vegna þess að honum bauð pólitísk- eða flokksbræðraleg skylda til þess. Það er ekki ólíklegt að þú sem afkvæmi, segjum hér Davíðs Oddssonar, þurfir jafnvel að sanna þig enn fremur en aðrir umsækjendur, svo ekki sé hægt að hanka ráðningamenn þína á neinu. Og já, ég veit að þarna var nefnd til þess að meta hæfni umsækjenda. En hver segir, að menn innan þessarar nefndar séu ekki andsnúnir og beinlínis á móti Davíð Oddssyni, og hafi þess vegna metið umsækjendur eins og þeir gerðu? Jafnvel dregið Þorstein eins mikið niður í sínu mati, og þeim var mögulega stætt á og hampað öðrum á hans kostnað? Það eru alltaf tvær hliðar á öllum málum og vissulega þessu líka.

Það skal tekið fram að ég þekki hvorki Davíð Oddsson né Þorstein son hans, fyrir utan örlítið samstarf (og mikla samkeppni) nemendafélaga Verzló og MR hér á árum áður. Ég veit ekki hvers konar maður Þorsteinn er í dag, en óska honum heilla í nýja starfinu sínu. Og mér finnst ágætt hjá honum, að blása svona á þennan róg um sjálfan sig og sína ráðningu, eins og hann hefur gert.

Varðandi Þráin, þá getur engum sem hefur lesið pistla hans og dagbækur, hafa dulist sú andúð sem hann hefur á Sjálfstæðisflokknum og öllu því sem sá flokkur stendur fyrir. Persónulega finnst mér hans skrif lýsa honum sem einstaklega bitrum manni út í allt kerfið. Bitrum, og jafnvel öfundsjúkum manni, sem kennir auðmönnum Íslands og Sjálfstæðisflokknum um allt sem miður gott er í þjóðfélaginu. Oftar en ekki fjallar hann um, hvað Jón Ásgeir nú eyddi Bónuspeningunum sínum í, eða hversu margir "skuldsettir" menn keyri um götur borgarinnar á sínum dýru lánsbílum með sín lánsfellihýsi í eftirdragi, og þar fram eftir götunum...... á meðan hann sjálfur og almúginn megi elda naglasúpu í matinn kvöld eftir kvöld.  

Persónulega er mér alveg sama í hvað Jón Ásgeir eyðir sínum pening, eða hverjir eigi fellihýsi og hvernig þeir borguðu fyrir það. Ég vil bara eiga nóg fyrir mig og mína og gleðst yfir þeim fáu stundum sem ég á meira en nóg.

Mér finnst það synd hvernig Þráinn skrifar, vegna þess að hann er góður penni og húmoristi og gæti skrifað svo mikið, mikið skemmtilegri pistla. Vonandi nenni ég að byrja að lesa þá aftur!

 


Landspítalinn - alvarlega á villigötum..... einu sinni enn......

Alveg er það eftir stjórn Landspítalans, (LSH), að ætla að blóðmjólka enn eina starfsstéttina á spítalanum. Núna sem sagt læknaritara. Ég man ekki hvað mörg læknabréf eru enn óskrifuð á LSH, skv. fréttum Stöðvar 2 í kvöld, þau hlaupa á þúsundum - og að sjálfsögðu er ætlast til að læknaritarar geri þetta í yfirvinnu, án þess að fá yfirvinnu borgaða! Auk þess sem þeim er hótað, að spítalinn muni bjóða þessa starfsemi út til einkafyrirtækja..... og þetta hljómar einhvernveginn þannig, að ef þið gerið þetta ekki, þá munið þið missa vinnuna. Þetta er ekki sagt svona, en svona hljómar það. Og að sjálfsögðu eru læknaritarar reiðir, en það hafa svo margar aðrar stéttir verið á undan þeim. Þær stéttir hafa einungis í raun verið kúgaðar af því, að vilji þær vinna í "akut-bransanum", þá er LSH eini vinnustaðurinn sem þeim býðst. Og það er akkeri Landspítalans, það er það eina sem þeir hafa að bjóða og oft það eina sem heldur fólki þarna áfram í vinnu.

Þessi krafa spítalans er í raun algjörlega í stíl við allt annað sem stjórn LSH ætlast til af starfsfólki sínu. Núna skal ég þó passa mig á því að alhæfa ekki um aðrar stéttir, en þær sem ég þekki mjög vel til, og því ætla ég sérstaklega taka fyrir stétt hjúkrunarfræðinga - þá stétt sem ég tilheyri.

Það skal tekið fram, að eftir nokkurra ára starf á spítalanum var mér stórlega misboðið af starfsmannastefnu LSH og lét ég mig hverfa á aðrar slóðir, en sl. 2 ár hef ég unnið fyrir einkafyrirtæki sem hefur leigt mig (og fleiri hjúkrunarfræðinga) inn á spítalann. Ég hef á vegum þess fyrirtækis unnið á fjölmörgum deildum spítalans og telst mér svo til að ég hafi því frá útskrift minni unnið á ca. 13-15 deildum LSH, og tel ég því að ég þekki nokkuð vel til á mörgum sviðum og deildum þessarar stofnunar, auk þess sem ég hef heyrt skoðanir tuga hjúkrunarfræðinga........ og lækna og sjúkraliða, en það er ekki mitt að fjalla um þeirra mál hér.

Landspítalinn hefur um árabil, leyfi ég mér að fullyrða, mergsogið hvern einasta hjúkrunarfræðing sem hefur unnið á spítalanum. Þeir hafa haft það að vopni, að geri hjúkrunarfræðingar ekki eins og yfirstjórn fyrirskipar og/eða ætlast til, þá líði sjúklingarnir fyrir það. Og það myndu þeir að sjálfsögðu gera í stórum stíl, myndu hjúkrunarfræðingar grípa til aðgerða - og þess vegna viðgengst þessi ótrúlega pískun á manneskjum í þessu tiltekna starfi hjá hinu opinbera.

Ef þú ert hjúkrunarfræðingur á Landspítalanum; á skurðlækningasviði, endurhæfingasviði, svæfinga- og gjörgæslusviði, og sérstaklega á lyflækningasviðum LSH, þar sem ástandið er hvað alverst, (nú skal ég ekki fjölyrða um geð-, - barna-, kvennasvið eða önnur svið en þau sem ég nefni), þá færð þú sjaldan frið......ekki í vinnunni og ekki í einkalífinu!! Stöðugt er herjað á þig að taka aukavaktir, það er hringt í þig á öllum tímum sólarhringsins til að biðja þig að mæta inn, mæta fyrr, mæta seinna og vera lengur, breyta vöktum eða vinna tvöfalt. Þú ert jafnvel skikkaður til að mæta í vinnu í miðju sumarfríi, (það er a.m.k. horft öðruvísi á þig ef þú, einn af öllum hinum, neitar), jafnvel..... og haha taktu nú eftir; jafnvel þótt fyrir aðeins 5 árum hafi LSH bannað fólki, sem vildi vinna sér inn aukapening í sumarfríinu, að vinna, því þá þurfti spítalinn að borga þér aukalega og þú áttir að fá auka sumarfrísdag út á það, en núna ertu beinlínis skikkaður til þess. OG núna allt í einu er spítalinn ekki skuldbundinn til að borga þér þessar aukagreiðslur sem hann var áður skuldbundinn til. Reglur spítalans fara nefninlega alltaf eftir því sem hentar honum best hverju sinni. Þeir hjúkrunarfræðingar sem halda fast í rétt sinn gagnvart spítalanum eru einfaldlega stimplaðir af mörgum sviðstjórum og allavega af yfirstjórninni, (ef þeim einhverntímann berst það til eyrna í þessum óskiljanlega langa stjórnunarstiga LSH), sem......UPPREISNARSEGGIR OG ÓSAMSTARFSFÚSIR HJÚKRUNARFRÆÐINGAR!  Þér er stöðugt stillt upp við vegg og alltaf eru þau vopn notuð, að ef þú gerir ekki það sem um er beðið, þá líði sjúklingar og samstarfsfólk fyrir þitt nennuleysi. Og hver vill að samstarfsfólk sitt þurfi að hlaupa enn hraðar en þau þurfa nú þegar, vegna þín. Og ekki viltu að sjúklingarnir líði nokkuð, vegna þín. Alltaf ertu hankaður á samviskunni, og enn og aftur, það er eitt af fáu vopnum Landspítalans, og jafnvel eina vopn hans, gegn þér.

Það er löngu búið að skilgreina, hve mörgum sjúklingum, einn hjúkrunarfræðingur getur borið ábyrgð á, á hverri deild....... og jafnvel gæti sá fjöldi sjúklinga hafa minnkað ef eitthvað er, í takt við stöðugar framfarir í læknavísindunum, flóknari lyfjameðferðir, eldri sjúklinga og ótímabærar útskriftir á almennar deildir af gjörgæsludeildum, (sem er í takt við það, að þungum sjúklingum gjörgæsludeildanna fjölgar líka og starfsfólk þeirra, sem og vinnuaðstaða, líka er í lágmarki). Fólki er bjargað núna, sem ekki hefði lifað áður, þyngd hjúkrunar eykst því líka umtalsvert á endurhæfingasviðum spítalans, þar sem þeir sjúklingar koma til endurhæfingar. En stöðugt er litið fram hjá þeim öryggismörkum sem sett eru.

Sem dæmi: Margar deidir hafa skilgreint sína hjúkrunarþyngd þannig, að tvo hjúkrunarfræðinga þurfi á næturvakt. Samt sem áður gerist það margoft, að þú ert eini hjúkrunarfræðingurinn á þeirri vakt, þá jafnvel með 25 sjúklinga eða fleiri á þinni ábyrgð. Og það er langt frá því að allir sofi á nóttunni á sjúkrahúsi, þótt þeir geri það alla jafna annars staðar. Auk þess er fólk á sjúkrahúsi veikt, og þarf því oft stöðuga umönnun. Það sér hver maður, að ekki má mikið út af bregða til þess að þú sért komin langt fram úr öryggismörkum. Ef þú lendir í minniháttar bráðatilviki inni á einni sjúkrastofu, ert þú ekki til taks inni á þeirri næstu - hver vill lenda í því að þurfa að bíða eftir aðstoð þegar þú heldur að þín stund sé að renna upp???

Annað dæmi: Margar deildir hafa nú lokað nokkrum rúmstæðum vegna skorts á hjúkrunarfræðingum (og stundum sjúkraliðum). Öllum spítalanum á að vera ljóst, að sú tiltekna deild tekur aðeins t.d. 17 sjúklinga (e.t.v. í stað 23). En þessa tölu er bara valtað yfir, enginn tekur mark á henni. Hún er bara formlega sett upp, það getur enginn fylgt þessarri tölu. Og það þýðir ekkert fyrir þig að vera vakstjóri á vakt og ætla að neita bráðamóttöku eða slysadeild um innlögn, vegna þess að þá á LSH annað vopn í hinni hendinni, nefninlega svokallaða innlagnarstjóra. Og ef að innlagnarstjóri segir að þú, og þín deild, verðið að taka við þessum sjúklingi, þá þýðir lítið að fara að tala um einhverjar fjöldatakmarkanir. Skítt með einhver öryggismörk!, sem nota bene eru hugsuð sjúklingnum til góða en ekki til að spara hjúkrunarfræðingnum vinnu!

Það skal tekið fram, að alls ekki skal sakast við innlagnarstjóra eða slysa- og bráðadeildir. Við erum í öll í vinnu hjá sama apparatinu. Það er augljóst öllum, að slysa- og bráðadeildirnar þurfa að losna við sjúklingana til að geta tekið við nýjum, og innlagnarstjóri er aðeins að reyna að finna sem farsælasta lausn á öllum málum. En það breytir því ekki, að þá liggja langtum fleiri sjúklingar á mörgum deildum, en starfandi hjúkrunarfræðingar viðkomandi deildar geta ráðið við. En svona er það á Landspítalanum: orð innlagnastjóra á vakt skulu standa, alveg sama hvað þú segir eða hversu þunga sjúklinga þú hefur á þinni ábyrgð.

Enn eitt dæmið: Ég hef (oftar en einu sinni eða tvisvar) mætt á kvöldvakt, þar sem ég hef á minni ábyrgð 13-14 sjúklinga. Það er ætlast til þess að þú takir til lyf fyrir tvær lyfjagjafir fyrir alla þessa sjúklinga, (því flestir fá lyf bæði með kvöldmatnum og svo aftur fyrir svefninn), - í mörgum tilfellum þarf að blanda lyfin og gefa þau í æð, annaðhvort í sprautuformi eða innrennsli í poka (sem þá þarf að taka niður aftur), i sumum tilfellum þarf að mylja þau og leysa upp og gefa í gegnum slöngu inn í maga og enn fleiri fá lyf í öðruvísi sprautuformi, t.d. í húðina eða í vöðva. Það er ætlast til að þú talir við alla sjúklingana þína og gefir þeim smá af þínum tíma, upplýsir aðstandendur bæði á staðnum og í gegnum símann, jafnvel takir á reiðum og ósáttum aðstandendum, og aðstandendum í sorg og krísu...... þú þarft að skipta á sárum, soga slím úr öndunarvegi sjúklinga, taka þátt í líkamlegri aðhlynningu og umönnun sjúklinganna, sem og andlegri hjúkrun á þeim öllum, þú ert að sinna meira veikum einstaklingum (og allir hjúkrunarfræðingar vita, að þarf ekki nema einn mikið veikan einstakling, til að allt planið riðlist), þú verður að grípa inn í skyndilegar blæðingar eða annað í þeim stíl, sinna bráðum uppákomum, hafa samskipti við vakthafandi lækna vegna bráðra uppákoma..... og mjög oft lendir þú líka í því að einn af sjúklingunum þínum deyr, annaðhvort brátt eða fyrirséð, en hvortveggja krefst þess að líkið sé þvegið og búið um það, og mikillar umhyggju fyrir aðstandendur sem og nærveru fyrir þá - ...... auk þess sem þú átt að skrifa skýrslu um hvern einasta sjúkling..... og gefa munnlega skýrslu til næstu vaktar. ........og svo undra sjúklingar og aðstandendur sig stundum á því, að hjúkrunarfræðingurinn sést sjaldan, segja að hjúkrunarfræðingar í dag séu "horfnir" frá rúmum sjúklinganna og til skriffinnsku!! Það getur kannski verið eitthvað til í því, vegna þess að með tilkomu ýmilsegrar annarrar þjónustu, eins og öflugri heimaþjónustu, veitingu á ýmsum hjálpartækjum, aðstoð ýmissra annarra eins og félagsráðgjafa, presta, sálfræðinga, næringarráðgjafa, iðjuþjálfa og sjúkraþjálfara verður ósjálfrátt meiri þörf fyrir skriffinnsku, að sjálfsögðu. Ekkert af þessu "startast" sjálfkrafa, það er hjúkrunarfræðingurinn sem hefur milligöngu um alla þessa liði. Og við erum ekki alltaf bara að "slóra" eða "kjafta" þótt við séum inni á skrifstofunni. Stór hluti af minum vinnutíma fer fram í símanum við hina ýmsu aðila.

Það er skammarlegt að segja frá því, en á svona vöktum eins og ég lýsti áður, þá hefur oft komið fyrir að ég hrósa happi yfir því, að sjúklingurinn sé "á klósettinu" eða "í símanum", þegar ég kem inn með lyfin...... því þá þarf ég ekki að tefjast við það að tala við hann/hana! Þegar þú berð ábyrgð á svona mörgum sjúklingum, og berð þessar margar skyldur á herðum á einni átta tíma vakt, þá er það ekki óeðlilegt að fara heim, og hafa ekki einu sinni séð framan í kannski einn til tvo af þínum sjúklingum...... ekki af því að þú hafðir ekki áhuga á því, heldur af því að þú hafðir ekki tíma til að sinna þeim, svo eins gott að þeir urðu ekki alvarlega veikir á vaktinni, því þá hefði maður þurft að velja: Hvor er meira veikur?? Og vel að merkja, það er ekki gaman að yfirgefa vinnu sína aftur og aftur með þá tilfinningu í maganum, að þú hafir ekki sinnt þinni vinnu nógu vel. En ef þú ættir að ná því, þá kemstu aldrei heim á þínum tíma. Og mjög algengt er, að hjúkrunarfræðingur sé á vakt til miðnættis og eigi að mæta aftur á vakt kl. 8 morguninn eftir, þannig að það gefur ekki mikið svigrúm fyrir yfirvinnu. Þótt þú svo gjarnan vildir klára þína vinnu þannig að þú værir sáttur við hana - þú nærð því eiginlega aldrei!

Eða hvað? Er það það sem yfirstjórn LSH ætlast til..... að hjúkrunarfræðingar velji hver sé mest veikastur á vaktinni og þar af leiðandi mest þess virði að fá tíma hjúkrunarfræðingsins? Maður þarf ekki að vera bráðveikur til þess að þurfa hjúkrunarfræðinginn. Sumir eru nýgreindir með krabbamein, kannski krabbamein í ristli eða lungum eða brjósti, og þeir eru ekki bráðveikir akkúrat við greiningu en þurfa kannski mikið á spjalli við hjúkrunarfræðinginn að halda. Þeir eru hræddir, óvissir, þurfa nærveru, útskýringar og leiðbeiningar, aðstandendur þurfa líka nærveru og útskýringar..... en ekki endilega á sama tíma og sjúklingurinn, þannig að þú getur ekki alltaf slegið tvær flugur í einu höggi.  En stundum þarf maður að labba út frá svona sjúklingum og halda sínu "kalda" andliti, til þess að sinna öðru....... hver hefur mestu þörfina? Það er ekki gaman að þurfa að yfirgefa sjúkling, sem kallar á þig með öllu sínu andliti og líkamstjáningu en segir ekki neitt, bara af því að þú þarft að skipta á sári hjá öðrum eða gefa sýklalyf í æð. Enda hafa margir sjúklinar sagt, að versta sjúkdómstímabil þeirra hafi verið, tímabilið sem þeir greindust. Þar fengu þeir verstu þjónustuna og verstu hjúkrunina. Sem er ekki óeðlilegt miðað við stærðr deildanna sem fólk greinist yfirleitt á og svo stærðir krabbameinsdeildanna.

Hjúkrunarfræðingum á LSH er gert að sinna öllu sem kemur upp á, það gildir einu hversu þunga sjúklinga þú hefur nú þegar á þinni könnu, þú skalt þá bara hlaupa hraðar, tala hraðar, sleppa því að borða og/eða pissa, ekki svara símtölum frá börnunum þínum og þú kemst alls ekki í neitt eins og að hringja í bankann þinn..... eða að komast í bankann (dream on), eða jarðaför (dream on), eða sérstaka viðburði (dream ennþá meira)........ þá skaltu bara skipta vakt og ef þú getur það ekki, þá sorry. Eftir alla þína yfirvinnu, sveigjanleika og yfirnáttúrulegt umburðarlyndi gagnvart vinnuveitanda þínum, er þér ekkert veitt til baka. EKKERT!

Og svo undrast yfirstjórn Landspítalans, að þeir geti ekki mannað deildirnar. Þeir láta eins og þetta sé algjörlega nýtt vandamál sem aðeins leit dagsins ljós i fyrra eða hitteð fyrra. Það sanna er, að Landspítalinn hefur gjörsamlega hunsað öll þau aðvörunarmerki sem hann hefur fengið í gegnum árin. Hann hefur ekki hlustað á starfsfólkið sitt, ekki umbunað því, ekki þakkað því (ekki einu sinni sent því jólakort, hvað þá jólagjöf Errm), aldrei verðlaunað fólkið sitt fyrir eitt eða neitt. Þeim er alltaf bara gert að hlaupa hraðar, vinna meira, sinna fleirum, pissa minna........ en alltaf að vera jafn effektivt Á SÖMU SKÍTALAUNUNUM. En Spítalinn gleymir aldrei að skamma þau eða áminna fyrir minna vel gerð störf. 

Mér finnst ágætt að stjórnendur Landspítalans séu nú við það að drukkna í þeim drullupytti, sem þeir eru búnir að vera svo duglegir við að moka sig ofan í síðustu árin! Ojá, það er ekki eins og þeir hafi aldrei verið aðvaraðir. En hvað segir maður um opinbera starfsmenn, það er eiginlega ógerlegt að losna við þá úr starfi....... svo við eigum greinilega bjarta tíma framundan.....


Skyldi maður lenda á bannlista í Borgarleikhúsinu?

Ekki veit ég af hverju ég er allt í einu byrjuð að fá DV sent á mánudögum - ekki bað ég um það, svo mikið er víst, en það hefur nú í nokkrar vikur komið vel innpakkað í póstkassann minn í vikubyrjun. Yfirleitt les ég það ekki en strákurinn opnar það alltaf, því það er umsögn um enska boltann í miðjunni. Í dag blaðaði ég hins vegar lauslega í gegnum það og sá leikhúsgagnrýni hins "alræmda" Jóns Viðars Jónssonar..... sá hinn sami og var nýlega tekinn af boðslista Borgarleikhússins á frumsýningar, af því að leikhússtjóranum líkaði ekki orðalag hans í gagnrýni einni, eins fáránlegt og það nú er!! Það er greinilega bannað að hafa neikvæða skoðun á stykkjum Borgarleikhússins, eða í það minnsta að birta hana. Jafnvel þótt þú sért ráðinn til að hafa skoðun og boðinn til þess að birta þína skoðun..... ja, þetta er greinilega erfiður línudans.  

Í dag var Jón Viðar að rýna í uppsetninguna á Jesú Kristi Súperstjörnu og ég áttaði mig eiginlega ekki alveg á því, hvað honum fannst um sýninguna í heild sinni. Við að lesa rýnina fékk ég á tilfinninguna, að honum hefði fundist hún í verri kantinum. Krummi með of blíða rödd fyrir verkið og vantaði kraftinn, kórinn ráfaði um í reiðileysi á sviðinu, textinn skildist ekki því hann var öskraður í staðinn fyrir að vera sunginn og leikstjórnin bar vott um reynsluleysi. Hann endar samt á að gefa sýningunni þrjár og hálfa stjörnu af fimm, sem er nú bara nokkuð gott, er það ekki? Reyndar hrósaði hann sviðsmyndinni mikið, en hún getur nú varla verið þriggja og hálfrar stjörnu virði ef flest annað er miður gott? 

Ég er að fara í Borgarleikhúsið að sjá sýninguna nk. laugadagskvöld og ég verð að segja, að nú er ég virkilega spennt. Það eru greinilega mjög skiptar skoðanir á þessarri uppfærslu. Ég er einlægur aðdáandi Jesus Christ Superstar og hef séð verkið í tveimur uppfærslum - og þar bar uppsetning Verzlunarskólans árið 1994 af (held að ártalið sé rétt), auk þess sem ég hef horft á bíómyndina ca. 140 sinnum. Ég var reyndar útskrifuð úr Verzló þegar skólinn setti sýninguna upp á nemendamóti sínu, en sem J.C.S.-aðdáandi, og sem fyrrum nemandi, gat ég ekki látið mig vanta á uppsetninguna. Og verð ég að segja, að sú sýning er ein sú besta sem ég hef nokkurn tímann séð, að mörgum öðrum ólöstuðum. Þar var magnaður tónlistarflutningur, frábærir dansarar og danshöfundar, og þótt þarna væru ekki atvinnumenn á ferð var það ekki að sjá. Reyndar, eins og svo oft fyrr og síðar í nemendamótsuppsetningum Verzló, voru þarna í hópnum einstalingar sem í dag eru þekktir söngvarar og danshöfundar eins og Valgerður Guðnadóttir, Selma Björnsdóttir og Nanna Jónsdóttir.

En nú verður spennandi að sjá hvort rokkóperan sem nú er til sýningar, standist mínar háu væntingar.... og hvort hún nái að velta Verzló úr fyrsta sætinu á mínum lista. Ég hlakka til að sjá Júdas því hann er í svo dramatísku hlutverki og ég hlakka til að heyra söng Pílatusar og Heródesar.......  það er, ef leikhússtjórinn nú ekki bannar mér að mæta í leikhúsið, fyrir þá sök að hafa aðra skoðun en hann í gagnrýnendamálinu......Cool 


Prestinum heilsað með beruðum afturendanum!!

Ég fór í svo skemmtilegt brúðkaup sl. laugadagskvöld, ég held barasta að þetta sé eitt það skemmtilegasta brúðkaup sem ég hef verið viðstödd - verður flokkað sem brúðkaup aldarinnar þar til annað sannast..... eða þar til ég giftist einhvern tímann sjálf.

Það voru vinir mínir Helga og Einar sem gengu í það heilaga, Helga var svo falleg brúður og allt tókst eins og best var á kosið, líka ræðan sem ég hélt fyrir þau hjón. Reyndar lenti ég í smá óhappi, sem gæti varla hafa hent aðra manneskju og kom engum sem til mín þekktu í brúðkaupinu, hið minnsta á óvart. Þegar ég var að renna upp kjólnum mínum áður en ég fór af stað, stóð rennilásinn eitthvað aðeins á sér. Það er ekki auðvelt að vera single kona og þurfa að renna upp þröngum kjól á bakinu, svo ég þurfti að beita ýmsum hnykkingum og skrekkjum til að ná rennilásnum langleiðina upp...... það má vera að ég hafi rykkt eitthvað aðeins of fast í lásinn í hamaganginum. Bróðir minn kom til að keyra mig í kirkjuna og kláraði að renna kjólnum alveg upp fyrir mig. Hann benti mér á að það væri smá glufa í rennilásnum. Ég hélt nú að það gerði ekki mikið til, þar sem ég ætlaði að vera í svokölluðum ermum yfir kjólnum, svo smá glufa í rennilásnum myndi ekki sjást neitt. Eitthvað hefur glufan stækkað í bílnum á leiðinni, því þegar ég fór úr kápunni í kirkjunni, benti presturinn mér vinsamlega á, að ég væri eiginlega bara opin niður á rófubein Frown Þetta var nú ekki gæfuleg byrjun á kvöldinu og ekki beinlínis kurteisisleg kveðja til prestsins, að snúa svona beruðum afturendanum að henni, en þetta bjargaðist með aðstoð einnar vinkonunnar á staðnum. Hún var með svarta fínlega slæðu, með silfurþráðum í og þessa slæðu var hægt að binda um mig miðja og hún féll svona ágætlega inn í neðri hluta kjólsins að ég gat hreyft mig frjálslega um salinn og snúið mér á alla kanta á dansgólfinu. Smile

Reyndar stóð einn maður öðrum fremur á dansgólfinu þetta kvöld og það var faðir brúðgumans, sem er á níræðisaldri. Það var nú ekki að sjá á honum, þar sem hann sveiflaði dömunum um dansgólfið og var gersamlega óþreytandi. Ég tók einn góðan snúning með honum, snúning sem entist í gegnum rúmlega þrjú ansi fjörug lög. Ég var aðeins farin að svitna og stakk upp á stuttri pásu, aðallega hafði ég, hjúkrunarfræðingurinn, áhyggjur af hjartastarfsemi gamla mannsins, en hann hélt nú ekki...... ég fékk mér sæti með púlsinn nett hækkaðan og þörf fyrir að væta kverkarnar, en sá gamli sneri sér bara að annarri dömu og hélt áfram án þess að blikka auga! Þetta kalla ég nú mann í lagi!!


Pabbahelgar....

Ekki er nú öll vitleysan eins. Ég sit hér kl. 2:30 um nótt, þegar ég ætlaði að vera búin að snúa sólarhringnum við...... og svo ætlar Ástþór að bjóða sig aftur fram sem forseta. Hefur maðurinn ekki ennþá skilið að þjóðin vill hann ekki og hvernig er þetta með lýðræðið? Er þetta ekki hluti af lýðræðinu, þ.e. að við höfum hafnað honum tvisvar, og er honum þá stætt á því að bjóða sig fram í þriðja skiptið?? Ef engir aðrir frambjóðendur koma fram, á þá að eyða peningum okkar skattborgara í formlegar kosningar, sem allir vita niðurstöðuna úr fyrirfram? Ekki vegna þess að ég sé sérstakur aðdáandi Ólafs Ragnars, en held að hann hafi staðið sig ágætlega, eftir á að hyggja. Ég veit allavega hvar mitt atkvæði liggur, standi valið milli þessarra tveggja.

Er að fara í brúðkaup á morgun hjá vinkonu minni. Í einhverri fljótfærni bauðst ég til að halda ræðu, en hún virðist ekki koma eins auðveldlega fram og ég hélt fyrirfram. Ég hélt að ég myndi bara hrista hana fram úr erminni, en er að fá vægt kvíðakast yfir þessu uppátæki núna þegar engin orð streyma fram. En vissulega er hægt að hafa stærri áhyggjuefni en eina ræðu Woundering Bara fá sér góðan hvítvínssopa fyrst!!

Ég hugsa að við gerum bara djamm úr þessu, við María vinkona, enda kominn tími á endurfundi hjá okkur. Báðar barnlausar þessa helgi og báðar í tjúttskónum! Þessar pabbahelgar geta vel talist til betri uppfinninga, þótt reyndar ég hafi notað þær betur fyrr í tíðinni, þegar drengurinn var yngri. Þá taldi maður dagana að helginni niður, hafði alltaf einhver rosaleg plön og var dauðþreyttur að taka við barninu aftur eftir helgina, en núna...... þá bara eiginlega sakna ég þess að hafa hann ekki þessar helgar - ætli maður sé þá loksins að þroskast eða er þetta bara merki um að ég er að eldast?? Undecided

Þarf að hugsa það mál aðeins.....


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband